در یک مسابقه دو خندهدار، دهها دانشآموز دبستانی در حالی که همگی لباسهای تیرانوسوروس رکس به تن داشتند شرکت کردند. این مسابقه در شهر آبورن ایالت واشنگتن آمریکا برگزار شد. در بزرگترین مسابقه تی رکس در جهان کودکان تا ۱۴ سال شرکت کردند.
نویسندگان مطالعه با گزارش کشف خود در مقالهای در سال ۲۰۲۱ توضیح میدهند که نمونه آنها - با نام مستعار Baby Yingliang - در حالی پیدا شد که سرش «به سمت بدن، با پاها در دو طرف، و پشت خمیده در امتداد قطب صاف تخممرغ قرار داشت.
لکلک نیل یا نوککفشی یک نوع پرنده لکلکمانند است که در شرق استوایی آفریقا از سودان تا زامبیا سکونت دارند. اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت تخمین میزند که تنها بین ۳۳۰۰ تا ۵۳۰۰ لک لک نیل بزرگسال در جهان باقی مانده است و جمعیت آنها در حال کاهش است.
بزرگترین پارک دایناسور های جهان در برزیل افتتاح شد. این پارک شامل ۴۰ مدل دایناسور در اندازه واقعی است که تجربه منحصر به فردی را به بازدیدکنندگان ارائه میدهد.
وقتی صحبت از کوتاهی اندام میشود، دستهای تیرکس تمام توجهات را به خود معطوف میکند. اما تکپنجه که کمی شبیه طاووس بیپیرایه به نظر میرسد، نقش مارمولک ظالم را بهتر بازی میکند: او به جای هر دست، یک پنجه ۳ اینچی دارد.
موزه تکامل دانمارک از جمجمه یک تراسوروس که حدود ۷۰ میلیون سال پیش میزیسته است، رونمایی کرد. این جمجمه بزرگترین جمجمه دایناسور است که تا به حال روی زمین کشف شده است. توروسور دایناسور گیاهخواری بود که حدود ۷۰ تا ۶۶ میلیون سال پیش در آمریکای شمالی زندگی میکرد وطول آن میتوانست تا ۷٫۵ متر برسد. بر اساس بیانیه منتشر شده موزه، این تراسوروس که نام آن را «آدام» گذاشتهاند، حدود ۶۰۵ تن وزن و سه متر طول داشته است. «آدام» در کنار سایر فسیلها و بقایای دیگر دایناسور ها، هفته آینده به عنوان بخشی از نمایشگاه دوره زمینشناسی «پرمین» موزه برای عموم به نمایش گذاشته میشود.
سازمان ملل از طریق شبکههای اجتماعی خود گفته که فرانکی یک بازدید غیرمنتظره از مجلس نمایندگان در بوگوتا داشت و در آنجا در مورد اهمیت اقدام برای طبیعت و مراقبت از سیاره ما صحبت کرد.
تاکنون تعدادی ردپا و اثر از دایناسور هایی که در ایران میزیستهاند، بهدست آمده که دکتر عرفان خسروی ۳ گونه از دایناسور ها را در سری جدید مجلات دانستنیها در سال ۹۰ معرفی کرده بود.
تاکنون چندین نمونه بسیار خوب از کامپتوسورس در سنین مختلف بهدست آمده است؛ از بچههای کوچک تا نمونههای بالغ. ۴۰سال پیش، دانشمندان تصور میکردند ردپاهای کرمان، متعلق به چنین موجودی بوده است.
اسپینوسوروس حیوان بسیار عجیبی است. نسبت کل بدن در مقایسه با هر دایناسور دیگری فوق العاده عجیب است. دم بسیار بلند است، پاها به طرز باورنکردنی کوتاه هستند و جمجمه ما را به یاد جمجمههایی میاندازد که در کروکودیلهای امروزی مییابیم.
چهره ۳۰ متری یک دایناسور «تی رکس» که بر روی یک صخره سرخ در صحرای «یوتا» خلق شده است یکی از این مجموعه آثار هنری است. این هنرمند همچنین تصویری از یک «هاتزگبال» که بیشتر به دلیل بالهای بزرگش شناخته میشود را در جزیره دورافتادهای در فنلاند خلق کرده است.
دیرینه شناسان آرژانتینی یک دایناسور بزرگ گردن دراز را که در حدود ۹۰ میلیون سال پیش میزیسته و حدود ۹۰ متر طول داشته است را کشف کردهاند.
در جدیدترین کشف باستانشناسان، فسیلی که نشان دهنده گونهای جدید از نسل دایناسورهای گوشتخوار که به بزرگی یک اتوبوس، در قسمت شرقی کشور اسپانیا یافت شده است.
دیرینه شناسان قبلا معتقد بودند که دایناسور های گوشتخوار آرواره های بدون لب دارند، همانطور که در دو تصویر بالا دیده می شود. اکنون، شواهد جدید حاکی از آن است که این حیوانات مانند مارمولکهای امروزی، لب داشتند.
در دانشگاه آبرن حتی دندانهای غولپیکر تیرانوزورها در مقایسه با اندازه جمجمه به نسبت دندانهای مارمولکهای شکارچی زنده هستند و این ایده را رد میکنند که دندانهای آنها با لبها خیلی بزرگ پوشانده شده است.
آنان ظاهرا به خوبی مهندسی شده بودند تا در جمع آوری مواد غذایی کارآمد باشند و این کاری است که گردن شان به آن موجودات اجازه میداد تا انجام دهند این که از پوشش گیاهی اطراف خود بخورند و سپس صرفا در صورت لزوم حرکت کنند.
بر اساس تجزیه و تحلیلهای انجام شده توسط دیرینه شناسان بر روی این فسیل دایناسور ، آنها تأیید کردند که این در واقع یک نودوزاروس، خویشاوند نزدیک آنکیلوزاروس است.
خرابههای یک صومعهی ۶۰۰ ساله در اسپانیا رازهای قدیمیتری را در خودش پنهان کرده است، ازجمله ردپای یک دایناسور سهانگشتی.
Markmitchelli میلیونها سال پس از مرگش در سال ۲۰۱۷ کشف شد. این دایناسور زره پوش آنقدر به خوبی حفظ شده است که میتوانیم تصور کنیم که در زندگی چگونه به نظر میرسید.
فسیل نسبتاً کاملِ Balaenognathus maeuseri بخشی از خانوادهی پتروسور به صورت تصادفی در یک معدن سنگ باواریایی در آلمان کشف شد در حالی که دانشمندان در حال حفاری بلوک بزرگی از سنگآهکِ حاوی استخوانهای کروکودیل بودند.