ناسا قرار است روز چهارشنبه اولین تصاویر از بزرگترین نمونه سیارک ی که تا به حال در فضا جمع آوری شدهاست را فاش کند، چیزی که دانشمندان امیدوارند سرنخهایی در مورد اولین روزهای منظومه شمسی ما و شاید منشا خود حیات به دست دهد.
حیات سیارۀ زمین چطور میتواند نابود شود؟ احتمالا راههای زیادی هست؛ از جنگ فراگیر هستهای تا تغییرات شدید آب و هوایی. اما یکی از راههایی که نباید احتمالش را خیلی دست کم گرفت برخورد یک شهابسنگ عظیم است. در اینجا با سیارک های سرگردانی آشنا میشوید که دانشمندان آنها را خطراتی بالقوه برای سیارۀ ما میدانند.
ناسا امیدوار است که بررسی نمونه دریافتی به مشخص شدن عمر واقعی منظومه خورشیدی کمک کند. چون که سیارک ها از مواد اولیه منظومه شمسی در ۴.۵ میلیارد سال پیش تشکیل شده و برخلاف زمین، کاملا دست نخورده باقی ماندهاند.
طبق اطلاعات ثبت شده در ردیاب سیارک ناسا، سیارک ی به اندازه «۸۱ بولداگ» قرار است چهارشنبه ۱۵ شهریور از کنار زمین عبور کند.
طبق اعلام ناسا خرده سیارک ۲۰۲۲ BS ۲، تقریبا ۳۰ متر عرض دارد و در ابعاد یک کاوشگر فضایی است. این خرده سیارک متعلق به گروه آپولو از خرده سیارک های نزدیک زمین است که که سنگهای فضایی در حال عبور از زمین با محورهای نیمه اصلی بزرگتر از زمین هستند. نامگذاری این خرده سیارک ها بر طبق انبوه خرده سیارک ۱۸۶۲ Apollo که در دهه ۱۹۳۰ توسط کارل رینموث، منجم آلمانی کشف شده بود، صورت گرفته است
سیارک ی به اندازه مجسمهی آزادی در ساعات اولیه صبح روز چهارشنبه از کنار زمین گذر کرد. این سیارک که «۲۰۱۳ WV ۴۴» نام دارد، ۳۰۰ فوت (۹۱ متر) طول دارد با سرعت حیرت انگیز ۷.۳ مایل (۱۱.۸ کیلومتر) در ثانیه حرکت میکند.
احتمال برخورد یک سیارک به اندازه سیارک «چیکشلوب»(Chicxulub) قاتل دایناسورها به سیاره ما، هر ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون سال یک بار است اما این رویداد غیرممکن نیست.
سیارک های بالقوه خطرناک (PHA) در حال حاضر بر اساس پارامترهایی تعریف میشوند که پتانسیل سیارک را برای نزدیکشدن تهدیدآمیز به زمین اندازهگیری میکنند.
رصدها نشان دادند که این سیارک دراز و نازک و به اندازه ساختمان امپایراستیت است و ۱۶۰۰ فوت (۴۸۷ متر) طول و ۵۰۰ فوت (۱۵۲ متر) عرض دارد. به چشم انسان، این سیارک رنگ سیاه زغالی دارد.
تلسکوپ فضایی جیمز وب بین مریخ و مشتری یک سیارک ناشناخته و فوق لعاده کوچک را مشاهده کرده است.
اگر کمی با فرمولها و معادلات فیزیک بازی کنیم، در یک لحظه ممکن است از شدت ترس، اشکمان دربیاید. اینکه سرعت چه ربط مستقیمی با انرژی دارد و یک سوزنی که با سرعت نور حرکت میکند، بسیار بسیار بسیار قدرت بیشتری خواهد داشت تا یک سیارک ی که مثلا با سرعت ۲۰ هزار کیلومتر در ساعت خواهد داشت
دو خلبان با تجربه در اجرای حرکات آکروباتیک بر اثر گیر کردن دو هواپیما که منجر به سقوط شد جان خود را از دست دادند.
پژوهشگران ژاپنی برای اولین بار موفق به کشف مواد اولیه شکل دهنده حیات بر روی یک سیارک شدند که در فاصله نزدیک با زمین قرار دارد.
معروفترین و مخربترین سیارک با قطر ۹۶۵۰ متر، ۶۵ میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد و اکثر گونههای گیاهی و جانوری را از بین برد.
اغلب سیارک هایی که به زمین برخورد میکنند بزرگ نیستند، اما حداقل ۱۹۰ مورد از این برخوردها وجود دارد که آثار قابل توجهی از خود بر روی زمین به یادگار گذاشته اند.
ستاره شناسان اخیراً موفق به شناسایی سه قمر در اطراف یک سیارک شدند که اولین کشف در نوع خود به شمار میرود.
هزاران هزار سیارک کوچک و بزرگ در منظومه شمسی ما در حال گردش هستند که برخی از آنها در صورت برخورد با زمین میتواند تمدن بشری را به طور جدی تهدید کند، اما آیا ما واقعاً فناوری لازم را برای جلوگیری از چنین فاجعهای داریم؟
روش دارت برای منحرف کردن یک سیارک بالقوه خطرناک برای زمین به «تکنیک نیروی جنبشی برخورد کننده» موسوم است. با این حال ایدههای دیگری هم وجود دارد، از جمله جابجایی آرام سیارک از مسیرش در طول زمان یا حتی منفجر کردن آن با یک بمب اتمی که قبلا موضوع فیلمهای تخیلی بوده.
تحقیقات جدید نشان داد؛
این سیارک «کامو اوالوا (Kamo oalewa)» نام دارد و ۵ سال قبل کشف شد، اما تحلیل نورهای منعکس شده از این صخره فضایی ۱۹۰ فوتی نشان میدهد از موادی مشابه مواد معدنی تشکیل شده که در نمونه سنگهای ماه وجود دارد که در مأموریتهای آپولو ناسا به زمین ارسال شدهاند.
این سیارک ۳۳۰ متری به نام "۴۶۶۰ Nereus"، تهدیدی برای زمین حساب نمیشود، اما طبق پیشبینیها طی دهههای پیش رو ۱۲ بار دیگر از کنار زمین عبور خواهد کرد و نزدیکترین فاصله را در تاریخ ۱۴ فوریه سال ۲۰۶۰ خواهد داشت.