محاکمه در ترکیه

فرارو- باتلاق محاکمه ها در ترکیه بیشتر شبیه به درام های دادگاه های هالیوودی است تا دعوی قضایی مشروع. 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از الجزیره، در درام های هالیوودی، بیننده می داند که قهرمان داستان که در دام آدم بدها است، در نهایت تبرئه می شود اما نه پیش از آنکه جانش به لب برسد. درست زمانی که به نظر می رسد همه مدارک علیه قهرمان است، ناگهان همه مدارک، بی گناهی وی را به اثبات می رساند و آدم بدها را به دام می اندازد. 

اگر دادگاه های نظامی سیاسی ترکیه برگزار شوند، هیچ نگرانی از وجود چنین مستنداتی وجود ندارد. در بسیاری از تعقیب های قانونی عجیب و غریب، دادگاه ترکیه صدها نفر از متهمان که شامل افسران نظامی، خبرنگاران، دانشگاهیان و وکلا می شود را با ادعای توطئه برای سرنگونی دولتی که به صورت دموکراتیک انتخاب شده، محاکمه کرده است. 

رجب طیب ادوغان، نخست وزیر ترکیه این دادگاه ها و اجرای محاکمه ها را دلیلی بر چرخش جدید ترکیه به سوی دموکراسی و حاکمیت قانون می داند. این دادگاه ها همچنین از سوی رسانه های جدید متعلق به جنبش گولن حمایت می شوند. گولن یکی از متحدان قدرتمند دولت اردوغان محسوب می شود. در واقع این دادگاه ها به دلیل نقض قانون حاکمیت برگزار می شوند در حالیکه دستگاه قضا تبدیل به یک اسلحه سیاسی علیه مخالفان دولت و مخالفان جنبش گولن شده است. 

پرونده هایی که به دادگاه می روند خنده دار هستند، حداقل در کشوری با 74 میلیون نفر جمعیت که اهمیت استراتژیک آن به سختی قابل اغراق است. در واقع، پرونده ها و تعقیب ها در مورد ادعاهای فوق العاده، توطئه های خیالی، پرونده های ساختگی عجیب و غریب، مانند طرح ساده لوحانه ای که هر فیلمنامه نویس هالیوودی را به خنده خواهد انداخت، هستند. 

پرونده اسلج هامر را در نظر بگیرید؛ بیش از 200 افسر نظامی، متهم به توطئه کودتا در سال 2003 برای سرنگونی دولت منتخب شدند. دستگاه قضا شواهد مستحکمی را در دست دارد؛ برنامه های دقیق و مفصلی که ظاهراً از سوی متهمان نوشته شده که هدفش انجام عملیات هایی برای بی ثبات کردن کشور بوده است. افسران دستگیر شده اعلام کردند که بی گناه بوده و هیچ اقدامی برای راه اندازی کودتا صورت نداده اند و مدارک موجود جعلی است اما با وجود اظهارات دستگاه قضا، دولت و رسانه های اصلی کشور، چه کسی بیانات این افسران را می پذیرفت؟ 

این دادگاه هنوز به پایان فیلم گونه خود نرسیده است؛ تاکنون مشخص شده چندین تن از متهمان خارج از کشور بوده و دسترسی به کامپیوتر برای نوشتن این برنامه ها نداشته اند. از سویی دیگر مشخص شد برخی دیگر نام خود را درست تلفظ نکرده یا سمت خود را اشتباه گفته اند.
نمایش خندارتر نیز می شود. شاید درام ترین بخش این پرونده این باشد که اسناد کودتا حاوی اطلاعات بیشتری بوده که در آن زمان شناخته نشده اند مانند اشاره به شرکت ها، گروه های غیردولتی، بیمارستان ها و بسیاری شرکت های دیگر که سال ها پس از اینکه این برنامه نوشته شود، تاسیس شده بودند. 

مثال های مشابه بسیاری وجود دارد. دادستان از متهم در مورد برنامه وی برای ترساندن مسیحیان سوال می کند پیش از آنکه پلیس واقعا مدارکی کشف کرده باشد. خبرنگاری در زندان است چراکه یادداشت های وی برای یک کتاب ناتمام در مورد جنبش گولن به عنوان فرمانی از سوی یک سازمان تروریستی تفسیر می شود. 

اثبات بی گناهی در فیلم های هالیوودی سریع صورت می گیرد اما در ترکیه که به نظر می رسد دادگاه هایش مشکلات بسیار در مورد مدارک ارائه شده از سوی پلیس را به فراموشی سپرده اند، شرایط متفاوت است. موارد مضحک همچنان ادامه دارد و مردم بیشتری در این باتلاق فرو می روند. جریان های اصلی رسانه های مستقل حتی اشاره ای به این گزارش ها نمی کنند و دلیل عمده این امر ترس آنها از تحریک کردن دولت و شبکه گولن است. 

چنین پرونده هایی در نهایت به دلیل مدارک پوچ موجود در آنها با شکست روبرو می شود اما آسیب وارده تنها مربوط به صدها هزار شخص بی گناهی نیست که با ادعاهای اشتباه زندانی شده اند. امید اینکه ترکیه در نهایت در حال دور ریختن بقایای استبدادی خود و تبدیل شدن به یک کشور دموکراتیک باثبات است، با چنین شرایطی قابل دستیابی نخواهد بود.