آلبی سلسته نسخه برزیل و رافینیا و رجزخوانی‌ها را با ۴ گل در هم پیچید.
بامداد امروز از ساعت ۳:۳۰ به وقت تهران، نیم‌کره جنوبی کره زمین، بخش غربی نقشه جهان، در سواحل جنوبی اقیانوس اطلس، پایتخت آرژانتین و در جهنمی که مردم این کشور برای برزیل از ورزشگاه مونومنتال ساخته بودند؛ کانون توجه دنیای مستطیل سبز شده بود. جایی قرار بود شاهد تقابل ۲ قطب فوتبال آمریکای جنوبی باشیم؛ اما آنچه تماشا کردیم کاملا تک‌قطبی و یک‌طرفه به نظر می‌رسید. آرژانتین که پیش از مسابقه هم با نتایج سایر بازی‌ها صعودش به جام جهانی قطعی شده بود بدون لیونل مسی میزبان برزیلی بود که بدون نیمار برای فتح بوینس‌آیرس آمده بود و پیرو رجزخوانی‌های رافینیا امید داشت که از خجالت آلبی سلسته در بیاید. برای برزیلی‌ها اوضاع خوب پیش نرفت و به جز خجالت‌زدگی چیزی گیرشان نیامد. آرژانتین چهره‌ای تک‌قطبی از فوتبال در آمریکای جنوبی به نمایش گذاشت و در مسابقه‌ای که کاملا یک‌طرفه به نظر می‌رسید، برزیل را تحقیر کرد و با ۴ گله کردن رقیب سنتی جشن صعودش در ورزشگاه مونومنتال را با شکوه هر چه تمام‌تر برگزار کرد.
پیش از مسابقه
رجزخوانی‌ها دنیای رسانه را در بر گرفته بود. داستان از ایده له کردن آرژانتین و لعنت فرستادن به آرژانتینی‌ها در مصاحبه میان روماریو و رافینیا داغ شده بود و با پاسخ دی‌ماریا به اوج رسید. شروع نمایش تصویر‌های ورزشگاه خانگی آرژانتین، اما تا حدی اوضاع را تغییر داد و وزنه‌ها را به سمت میزبان سنگین‌تر کرد. در مونومنتال هیچ کس ساکت به نظر نمی‌رسید و هر چه بود فریاد بود که بر سر برزیلی‌ها خالی میشد. مهم نبود که بازیکنان تیم دوریوال جونیور سانتیاگو برنابئو و نوکمپ را هم در روز‌های شلوغش دیده‌اند؛ این اتمسفر مهیب همه را می‌ترساند، حتی برزیلی‌ها! بازی با آن برخورد‌های کلامی و این هیبت ورزشگاه مونومنتال به استقبال صدای سوت داور مسابقه برای شروع می‌رفت.
شروع طوفانی
مسابقه شروع شد و به هر کجای زمین که نگاه می‌کردیم یک مفهوم در نگاه هر مخاطبی روشن بود؛ آرژانتین آمده بود تا برزیل را سلاخی کند. پرس از بالای شاگردان اسکالونی به برزیلی‌ها امان درنگ کردن و آماده شدن برای حمله نمی‌داد. توپ پشت توپ لو می‌رفت و یکی از همین توپ لو دادن‌ها را موریلو با اشتباهی مرگبار در مقابل سلاحی مرگبار به نام آلوارس انجام داد تا شروع طوفانی آرژانتین به گل اول این تیم در دقیقه ۴ مسابقه منجر شود. داستان به همین منوال ادامه پیدا کرد. بازی فقط یک جهت داشت؛ از سمت آرژانتین به سوی دروازه برزیل! فشار بالای تیم اسکالونی همه تئوری‌های تاکتیکی برزیل را تحت تاثیر قرار داده بود و آرژانین در امتداد همین شیوه بی‌رحمانه پرس بازیکنان کند برزیل در خط میانی و دفاع به گل دوم هم در دقیقه ۱۲ و توسط انزو فرناندس دست پیدا کرد. در خلال حملات پی در پی آرژانتین که سریع هم انجام میشد، کریستین رومرو در دفاع مرتکب اشتباهی عجیب شد. ستاره خط دفاعی تاتنهام که چند روز قبل به عنوان گزینه رئال مادرید هم شناخته میشد به پرز و کارلتو نشان داد هنوز به اندازه بازی در برنابئو بزرگ نشده و می‌تواند برای تیمش دردسر درست کند. رومرو توپ را در اختیار فرصت‌طلبی متیوس کانیا گذاشت و مهاجم ولورهمپتون هم با ضربه‌ای دقیق اختلاف را به حداقل رساند. با این حال نگاهی به سکو‌های سرشار از شور و هیجان ورزشگاه نشان می‌داد که آرژانتینی‌ها از تیمشان مطمئن هستند و این فقط یک اتفاق بوده است. همینطور هم بود و در ادامه بازی تا پایان نیمه اول هم دوباره نمایش در سیطره قهرمان جام جهانی قبل سپری میشد. آرژانتین روی همین بی‌تابی برای در هم کوبیدن برزیل به گل سوم هم دست پیدا کرد و این بار الکسیس مک‌آلیستر با پاس انزو فرناندس تیم‌ها را با نتیجه ۳ بر یک به رختکن فرستاد. برزیل دوریوال جونیور گیج و سردرگم و بدون برنامه نشان داد. نه رودریگوی در خدمت تیم فرصتی برای خدمت به تیمش پیدا می‌کرد و نه وینیسیوس، وینیسیوس رئال بود. رافینیا هم شاید آموخت که تا وقتی مردی مثل فلیک را بالای سر تیمش ندارد، نباید برای رقیب سنتی این‌گونه خط و نشان بکشد.
دست خالی دوریوال
برزیل را به عنوان بزرگ‌ترین صادر کننده بازیکن فوتبال به اقصی نقاط جهان به تیمی تبدیل کرده که انگار با کمبود بازیکن مواجه است. پرافتخارترین تیم تاریخ جام جهانی را حتی برای صعود به این رقابت بزرگ با نگرانی همراه کرد. ستاره‌های بزرگ فوتبال دنیا را در خط حمله‌اش داشت و موفق به بهره بردن از آنها نشد. از او دیگر چه دلیلی برای عدم صلاحیت هدایت سلسائو در آوردگاهی به بزرگی و حساسیت جام جهانی می‌خواهید؟ دوریوال جونیور که با قرار دادن مدافع نسبتا کند و سنگینی مثل موریلو در مقابل خط حمله سریع و برق‌آسای آرژانتین زمینه‌ساز شکست تیمش در نیمه اول شده بود، در آغاز نیمه دوم بازی این مدافع را بیرون کشید؛ اما این تصمیم درست را هم با یک تصمیم اشتباه دیگر آمیخت تا ثابت کند مرد هدایت تیمی با هیبت برزیل نیست. مربی سلسائو رودریگوی کارساز در رئال مادرید را از زمین بیرون کشید و به جایش اندریک نوجوان را در چنین دیدار بزرگ و سخت و حساسی به زمین فرستاد تا کدام کاری که برای رئال مادرید نمی‌تواند انجام بدهد را برای برزیل به انجام برساند؟! نتیجه این بود که دست برزیل خالی‌تر شد و آرژانتین هم با خیالی آسوده از آزار دادن خط دفاع حریف لذت می‌برد. آرژانتین باز هم حمله کرد و باز هم موفق به باز کردن دروازه برزیل شد! در شبی که نه آلیسون درون چارچوب بود و نه ادرسون از دروازه سلسائو حراست می‌کرد، بنتو هم فاصله خودش با این ۲ سنگربان بزرگ را به نمایش گذاشت و ثابت کرد برزیلی‌ها باید برای سلامتی آلیسون و ادرسون بیشتر دعا کنند. گل چهارم را جولیانو سیمئونه برای آرژانتین در دقیقه ۷۱ به ثمر رساند تا سلسائو حتی از اشتباه‌های احتمالی مشابه اشتباه رومرو هم قطع امید کند. بازی از حیث نتیجه پس از این گل به پایان رسید و وارد فاز جدیدی شد.
دعوای خیابانی
پیش از این هم شاهد درگیری‌های بازیکنان ۲ تیم بودیم؛ اما پس از گل چهارم آرژانتین درگیری جدی‌تر شد. ستاره‌های ۲ تیم به قصد ضربه زدن به یکدیگر نزدیک می‌شدند و به نیت مصدوم کردن به هم می‌تاختند. حتی سیمای بازیکنان هم در نما‌های نزدیک دوربین نشان می‌داد که برخی از آنها فقط به دنبال تسویه حساب هستند. از سر تکان دادن انزو فرناندس در مقابل ضربه برزیلی‌ها گرفته تا حملات بی‌رحمانه ستاره‌های سلسائو به ساق بازیکنان حریف، همه جزئیات نمایش، یک دعوای خیابانی حلول کرده در کالبد فوتبال را منعکس می‌کرد. در نهایت بازی با همان نتیجه ۴ بر یک به اتمام رسید تا سوپرکلاسیکو باز هم برای برد برزیل دلتنگ‌تر شود. برزیلی‌ها با احتساب این بازی ۵ مسابقه است که موفق به بردن آرژانتین نمی‌شوند. این بهترین نتیجه تیم‌ها در سوپرکلاسیکو از زمان برد ۴ بر یک برزیل در سال ۲۰۰۵ به شمار می‌رود. اسکالونی باز هم مردم کشورش را سربلند کرد و دوریوال جونیور سفر بازگشت پر از اضطرابی به وطن خواهد داشت. مدافع عنوان قهرمانی جام جهانی به مسیر اصلی دفاع از عنوانش رسید و سلسائو، مغموم و نگران و پر از تردید و تشویش باید برای بازی‌های بعدی آماده شود و هنوز موفق به ثبت کردن بلیت آمریکا نشده است.
منبع: فوتبال ۳۶۰
