بهتر است مسئولان توضیح بدهند؛ در بازسازی ورزشگاه آزادی چه اتفاقی افتاده که نواقصی دارد که باعث آبروریزی بین‌المللی برای ایران شده است.
تیم ملی فوتبال ایران در آخرین روز سال ۱۴۰۳ در دور هفتم مرحله سوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ در ورزشگاه آزادی به مصاف تیم ملی امارات رفت و با برتری ۲ بر صفر به یک قدمی جام جهانی رسید.
اتفاق مهم این بازی نه پیروزی ایران، بلکه قطع ناگهانی برق نورافکن ورزشگاه آزادی در دقایق ابتدایی بازی بود؛ اتفاقی که متاسفانه بازتاب منفی بین‌المللی داشت و این پرسش را برای علاقه‌مندان به فوتبال مطرح کرد که چرا تنها چند ماه بعد از بازسازی ضلع غربی بزرگترین ورزشگاه فوتبال کشور باید چنین شرایطی به وجود بیاید؟
فاز اول عملیات عمرانی روی ضلع غربی ورزشگاه آزادی از ۱۷ تیر ۱۴۰۳ آغاز شد. در این فاز تونل ورودی و خروجی مجزای خبرنگاران، جایگاه‌های ویژه، خبرنگاران، VIP، CIP، فضای مدیاسنتر (مرکز رسانه‌ای) خبرنگاران، سوییت‌های میهمانان، نصب اسکوربرد و صندلی‌گذاری دو طبقه انجام شد. همان زمان حسین طلا مدیرعامل وقت شرکت توسعه و تجهیز در گفت‌و‌گویی با خبرگزاری تسنیم مدعی شد چنین کارعمرانی در ۵۰ سال گذشته روی ورزشگاه آزادی انجام نشده و همزمان کار‌های مقاوم‌سازی، بازسازی و استانداردسازی ورزشگاه در حال انجام است.
از سوی دیگر مسئولان قبلی شرکت توسعه و تجهیز بار‌ها در مصاحبه‌های خود مطرح کردند که قرارداد بازسازی آزادی ۱۹۰۰ میلیارد تومان بوده و با این پول کل ورزشگاه نونوار خواهد شد. سرانجام در ۱۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ با برگزاری دیدار نمادین تیم منتخب ۱۹۹۸ و منتخب سرخابی، ورزشگاه آزادی به بهره‌برداری مجدد رسید.
ابتدا قرار بود تنها بازی‌های مهم در آزادی برگزار شود، اما با تاکید وزیر ورزش و جوانان قرار شد ورزشگاه بزرگ پایتخت میزبان تمام بازی‌های تیم ملی و پرسپولیس و استقلال باشد. حالا پرسش مهمی که مطرح می‌شود این است که آیا آزادی پس از بهره‌برداری مجدد (۱۰ دی ۱۴۰۳) واقعا نونوار شده؟! این چه بازسازی‌ای است که وسط یک بازی بین‌المللی نورافکن‌های ورزشگاه خاموش شده و با آبروی فوتبال ایران مثل آب خوردن بازی می‌شود؟!
در ورزشگاه آزادی چه کار مهندسی صورت گرفته است که هنوز شاهد چکه کردن آب از سقف‌هایش هستیم؛ یک روز سقف VIP آب می‌دهد و روز دیگر آبدارخانه جایگاه خبرنگاران؟! مگر می‌شود نتوان از سرویس‌های ورزشگاه تازه بازسازی شده استفاده کرد، این چه کار عمرانی بوده که شرایط رختکن‌ها صدای میزبان و میهمان را درآورده است؟! از جایگاه میکسدزون هم چیزی نگوییم که اتفاقاتش هر بازی سوژه رسانه‌ها است.
همین لیست پرشمار ایرادات، آن هم تنها چند ماه پس از بهره‌برداری مجدد از ورزشگاه آزادی نشان دهنده قصه پر غصه بزرگترین مجموعه ورزشی کشور است. حالا وقت آن رسیده است که مسئولان امر از شرکت توسعه، پیمانکار، مشاوران و هر مقام مسئولی که در بازسازی آزادی نقش داشته است برای افکار عمومی احترام قائل شوند و بیایند و توضیح بدهند که دقیقا چکار کرده‌اند، مگر می‌شود که ماه‌ها اهالی فوتبال را چشم انتظار نگه داشت، آن وقت چنین چیزی را تحویل داد؟!
از امروز فوتبالی‌ها بیشتر از هر زمان دیگری نگران «ورزشگاه آزادی» شده‌اند و حساسیت‌ها نسبت به این ورزشگاه محبوب خیلی بیشتر از قبل شده است که مبادا اتفاقی که در بازی ایران و امارات رخ داد، دوباره تکرار شود، هر چند احمد دنیامالی، وزیر ورزش در پایان بازی قول داد که دیگر این اتفاقات تکرار نمی‌شود، اما با لیست بلند بالای نواقصی که در سطور فوق به آن اشاره شد، بعید است آزادی حالا حالا‌ها روی خوش به خود ببیند.
