تیم فوتبال سپاهان با یک مساوی دیگر، از رؤیای قهرمانی در لیگ برتر دور و دورتر شد.
زمانی برخی استقلالی‌های منتقد موسیمانه، به‌خاطر نتایج این مربی آفریقایی به او لقب «مساوی‌مانه» داده بودند که با توجه به ترکیب حروف اسمش، عبارت جالبی از آب در آمده بود. حیف، اما که با نام پاتریس کارترون نمی‌توان از این بازی‌ها کرد، وگرنه سرمربی فرانسوی سپاهان هم حداکثر تلاش خودش را برای تصاحب لقب مشابه به‌کار گرفته است! سپاهان در هفته بیست‌وسوم لیگ برتر هم با تساوی یک-یک مقابل نساجی متوقف شد تا یک گام دیگر از رؤیای قهرمانی فاصله بگیرد. لغزش‌های پرشمار سپاهان در هفته‌های سرنوشت‌ساز لیگ، مخصوصا با توجه به حضور رقبای قدرتمندی همچون تراکتور و پرسپولیس، می‌تواند برای سپاهان تاوانی سنگین به همراه داشته باشد.
کارترون البته هنوز در ایران طعم شکست را نچشیده، اما چنان که گفتیم این مساوی‌های پی‌درپی تفاوت چندانی با باخت ندارد. آمار می‌گوید سپاهان در ۶بازی آخرش ۵بار مساوی کرده و تنها یک پیروزی به‌دست آورده است. این سریال خسته‌کننده از تساوی بسیار بحث‌برانگیز در بازی با شمس‌آذر قزوین شروع شد؛ روزی که یک پنالتی عجیب برای طلایی‌پوشان اعلام شد و گل دوم میزبان قزوینی را هم به دلایلی رد کردند که هنوز هیچ‌کس متوجه نشده! مساوی بعدی در انزلی و مقابل ملوان رقم خورد، اما پس از آن سپاهان دربی اصفهان را ۴بر یک برد. البته که نتیجه قاطعانه‌ای بود، اما آن بازی هم کم شبهه داوری نداشت. شاید اگر قاضی میدان در همان نیمه‌اول پیام نیازمند را به‌خاطر برخورد زانویش به سر مهاجم ذوب‌آهن اخراج می‌کرد و یک پنالتی هم به سود تیم رقیب می‌گرفت، خیلی چیز‌ها عوض می‌شد. پس از آن هم ۳مساوی دیگر به‌دست آمد؛ مقابل تراکتور، استقلال‌خوزستان و حالا نساجی. نه، سپاهان قهرمانی نمی‌خواهد.
یک نکته مهم در مورد سپاهان به کم‌زوربودن این تیم مربوط می‌شود. در خیلی از مسابقات، آنها واقعا سزاوار کسب پیروزی نبودند. مثلا در بازی با استقلال‌خوزستان، حتی بعد از ۱۰نفره‌شدن تیم رقیب هم در خانه خودی آنقدر فشار نیاوردند و تازه خوش‌شانس بودند که بیفوما آن تک به تک را خراب کرد. در دیدار با تراکتور هم آنها نمایشی اسفبار داشتند، بدون کمترین طرح و برنامه‌ای برای هجوم و البته که همان یک امتیاز را هم مدیون واکنش‌های پیام نیازمند هستند. سپاهان در این بازی نرخ امید به گل۰.۰۹را به جا گذاشت که حقیقتا شرم‌آور بود. در همین دیدار با نساجی هم بعد از یک‌نیمه متعادل، سپاهان در بخشی از نیمه‌دوم روی دروازه حریف فشار آورد، اما از حوالی دقیقه۷۰ به بعد انگار توقف را پذیرفت و عملا شاهد هیچ حمله مؤثری از این تیم روی دروازه حریف نبودیم.
آخرین باری که سپاهان قهرمان لیگ برتر شد، لیگ چهاردهم بود؛ روزی که آنها از تساوی عجیب و جنجالی تراکتور و نفت تهران سود کردند و ناباورانه و غیرمنتظره جام را بالای سر بردند. در این یک دهه سپاهان خیلی برای تکرار موفقیت‌های اوایل دهه۹۰ هزینه کرده، اما موفق نبوده و حالا اگر قهرمانی این فصل هم از دست برود، عمر حسرت کذایی ۱۰ساله خواهد شد. بدون تعارف مسیری هم که زردپوشان در حال پیمودن آن هستند کمکی به این تیم نمی‌کند. از نظر فنی که حرف زدیم و البته از نظر فرهنگی هم شاهد بهانه‌جویی‌های گسترده آنها در هفته‌های اخیر بوده‌ایم که ناامیدکننده است. از یاد نبریم سپاهان حتی از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا (سطح دوم) هم اوت شد و البته که آنجا دیگر بهانه داوری و این چیز‌ها هم نمی‌توانست وجود داشته باشد.
منبع: همشهری‌آنلاین
