حضور سردار دورسون در ترکیب اصلی تیم پرسپولیس تعجب بسیاری را برانگیخت، اما شگفتی بزرگتر در مورد در رختکن پرسپولیس رقم خورده بود.
اولین و آخرین خرید زمستانی پرسپولیس نه در تهران بلکه در ریاض معارفه شد. با پروازی مستقیم از استانبول به پایتخت عربستان که در نیمه شب اولین روز هفته به زمین نشست تا سردار دورسون در میان استقبال عضو باشگاه پرسپولیس، راهی هتل محل اقامت شود. زمانی که بازیکنان پرسپولیس در هتل مجلل خود استراحت می‌کردند و البته انتظار دیدار با مهاجم موردعلاقه اسماعیل کارتال در صبح روز یکشنبه را می‌کشیدند.
ساعاتی بعد سردار دورسون با پیراهن شماره ۹۱ به هواداران پرسپولیس معرفی شد، به عنوان مهاجمی سرشناس در فوتبال ترکیه که دو فصل پیش جزو برترین گلزنان سوپرلیگ بود، اما با ورود ژرژ ژسوس، جایگاه خود در فنرباغچه را از دست داد و به فاتیح و سپس آلانیا ملحق شد و دیگر نتوانست به شکوه دوران دارمشتات و فنر بازگردد. با این حال پیوستن به یکی از برترین تیم‌های لیگ برتر خلیج فارس و کار با سرمربی سابق، فرصتی مطلوب برای او بود تا یک نیم فصل دشوار و دور از فرم گلزنی در آلانیا اسپور را به باد فراموشی بسپارد.
سردار دورسون مشهور به دورسونالدو به دلیل خوشحالی‌های مشابه کریستیانو رونالدو، کینه خود نسبت به ژرژ ژسوس را در مصاحبه با فاناتیک اعلام کرده بود و در پیشامدی جالب، او در اولین بازی با تیم جدیدش رودرروی این سرمربی قرار می‌گرفت. شاید همین تقابل سبب شد تا سردار سراسیمه از خانواده خداحافظی کند و بلیت مستقیم ریاض و ویزای عربستان را بگیرد و سریعا به اردوی پرسپولیس ملحق شد، تا شاید فرصتی دست بدهد و انتقام آن روز‌ها را از سرمربی سپیدموی الهلال بگیرد.
فرصت البته به سردار دست داد و او در ترکیب اصلی پرسپولیس قرار گرفت. این اتفاق چندان عادی و معمولی نیست که مهاجمی دو روز بعد از انتقالش به تیم جدید، در ترکیب اصلی قرار بگیرد. خصوصا اینکه هواداران پرسپولیس به یاد می‌آورند حتی یورگن لوکادیا هم بعد از انتقال به پرسپولیس چند روزی در تمرینات حضور داشت و سپس در دیدار با صنعت نفت معارفه شد و به ترکیب تیمش رسید و توانست خیلی زود نخستین گل خود را هم به ثمر برساند.
لوکادیا که شاید سرشناس‌ترین خرید سال‌های گذشته پرسپولیس باشد، برای اولین گل خود تنها ۲۶ دقیقه زمان نیاز داشت. او در دیدار با صنعت نفت یک پاس از سمت چپ را گرفت و بعد از چرخشی سریع، توپ را به گوشه دروازه احسان مرادیان فرستاد. البته صنعت نفت حریف قابل مقایسه‌ای با الهلال نیست، اما حتی سردار دورسون هم در دقایق اولیه یک فرصت گلزنی داشت که با همکاری علیپور نتوانست توپ را تبدیل کند، هرچند که لحظه بعد پرچم کمک داور به نشانه آفساید بالا رفت.
سردار بیش از ۷۰ دقیقه در دیدار مقابل الهلال برای پرسپولیس بازی کرد و سپس با ناکامی زمین را ترک کرد. دو تصویر وایرال شده از او در این بازی، لحظه مذاکره برای معاوضه پیراهن با مالکوم بود و همچنین حضور در رختکن الهلال بعد از پایان مسابقه. در مورد قرار تعویض پیراهن با مالکوم، واکنش‌های چندان مثبتی از سوی افکار عمومی وجود نداشت، اما در ادامه او گفت که مالکوم پیراهنش را خواسته و به خاطر روابط نزدیکی که داشتند این قول و قرار را در همان بین نیمه برای آخر بازی گذاشتند.
اما نمایش سردار در این بازی اگرچه با گلزنی همراه نبود، بارقه امید را در دل هواداران پرسپولیس زنده کرد. او باوجود قد و قامت بلند، مهاجمی پا به توپ نشان داد که می‌تواند به عقب برگردد، توپ بگیرد و بازیکنان کناری را راه بیاندازد و سپس به محوطه جریمه اضافه شود. اما پرسپولیس در کنار تمام این ویژگی‌های مثبت، آنچه از یک مهاجم انتظار دارد، شم گلزنی و چارچوب‌شناسی است. چیزی که در سال‌های اخیر تنها در یورگن لوکادیا مشاهده شد و در جانشین و مهاجمان قبلی هرگز وجود نداشت.
لوکادیا که پیش از پایان نیم فصل و با عملکردی موفقیت‌آمیز پرسپولیس را ترک کرد، بیشتر از مجموع گل‌های لئاندرو پریرا، جونیور براندائو، ماریو بودیمیر، کریستین اوساگوآنا، آنتونی استوکس، نبیل باهویی و لوکاس ژوائو موفق به گلزنی شد تا نام خود را در تارک باشگاه پرسپولیس به نیکی ثبت کند. البته مهاجمانی که نام آنها آورده شد، از یک موضوع در پرسپولیس گلایه داشتند و آن هم عدم خلق موقعیت کافی از سوی بازیکنان میانی است، ایرادی که شاید چندان هم ناحق نباشد، اما به هر حال اگر با هافبک‌های پرسپولیس هم صحبت کنید احتمالا از فرصت‌سوزی مهاجمان گلایه خواهند داشت؛ بنابراین در چنین فضایی موقعیت‌شناسی حرف اول را برای مهاجمان پرسپولیس و البته تمام مهاجمان شاغل در ایران می‌زند و سردار دورسون نیز مستثنا از این قاعده نخواهد بود. در این بین، اما نکته دیگری هم وجود دارد.
مهاجمی نظیر لوکاس ژوائو اگرچه با ناکامی پرسپولیس را ترک کرد، اما بازیکنی قابل، پا به توپ، سر بالا و تکنیکی نشان داد که در ابتدا بسیاری از هواداران پرسپولیس را امیدوار به ظهور یک مهاجم گلزن کرده بود، اما او با بدشانسی عمیقی مواجه شد و توپ‌هایش تبدیل گل نشدند. در چنین فضایی هرچه گذشت، امید اولیه جای خود را به نقد و اعتراض داد و در نهایت نیز منجر به جدایی زودهنگام این مهاجم شد.
پس شاید بخت و اقبال و البته شروع خوب هم در سرنوشت مهاجمان خارجی پرسپولیس تاثیرگذار باشد. این درس عبرت خوبی برای سردار دورسون خواهد بود، او باید بداند که اگر هرچه سریع‌تر گل اول و دوم و سوم را بزند، اوضاع برایش بهتر پیش خواهد رفت و با فشار کمتر از سوی افکار عمومی، خواهد توانست که اوضاع را مدیریت کند و در پرسپولیس جا بیفتد و شاید حتی تبدیل به یک ستاره و گلزن محبوب نزد هواداران پرسپولیس شود و رکورد ۱۶ گل آلن ویتل و ۲۰ گل گئورگی گولسیانی را هم به خطر بیندازد.
نکته جالب در مورد سردار دورسون علاقه خاص اسماعیل کارتال به این مهاجم است که او را در موقعیت بهتری نسبت به سایر مهاجمان قرار می‌دهد. به عبارتی اگر یحیی با کمی جست‌و‌جو به نام یورگن لوکادیا رسید و گاریدو از سر ناچاری لوکاس ژوائو را به خدمت گرفت، کارتال بی آنکه به خودش زحمت جست‌و‌جو را بدهد، نام سردار دورسون را به رضا درویش داد و همین آشنایی و علاقه و تجربه همکاری، برگ برنده مهمی را به دورسون می‌دهد. چرا که شاید سرنوشت سرمربی به او گره بخورد و کارتال بیشتر پای این خرید خود بنشیند.
برای آنکه به ارادت قلبی کارتال نسبت به دورسون پی ببرید، باید بدانید که او پیش از آنکه نام دورسون را به عنوان یکی از ۱۱ بازیکن اصلی به زمین بفرستد، او را به عنوان پنالتی‌زن اول تیمش هم برگزید. آن هم در شرایطی که چشم در چشم حسین کنعانی و گئورگی گولسیانی، این ماموریت را به خرید جدید پرسپولیس می‌داد، در حالی که عیسی آل‌کثیر هم صدایش را می‌شنید (و شاید از این نیمکت‌نشینی ناراحت هم بود).
اما به هر حال حضور دورسون در پرسپولیس به عنوان مهاجمی سرشناس و البته گران قیمت، نکته خوبی باشد. او اگر در فرم خودش قرار بگیرد، یک گلزن قهار است و می‌تواند گره از کار پرسپولیس بگشاید. او که شاید به اندازه عبدالکریم حسن و اوستون اورونوف دستمزد بگیرد، می‌تواند مانند این دو بازیکن خارجی به مهره قهرمانی پرسپولیس تبدیل شود، همان‌طور که آنها در لیگ بیست و سوم شدند - یک انگیزه و انرژی و روح تازه که در نیم فصل دوم به پرسپولیس دمیده و باید تیم را با خود بلند کند و به پیش ببرد، این همان چیزی است که از یک فوتبالیست خارجی انتظار می‌رود.
