صدای دلنشین علی زند وکیلی را در تیتراژ پایانی مجموعه‌های دزد و پلیس، پژمان (آخر قصه) و شاهگوش (زهره) و زیر پای مادر (آخرین رویا) شنیده‌اید. یکی از آثار مهم آقای وکیلی آلبوم عبور از مه است که در قطعات آن آلبوم از اشعار حافظ، اشعار وحشی بافقی، زهرا پناهی و حسین منزوی استفاده کرده است. در ادامه با دیگر فعالیت‌ها و بیوگرافی علی زند وکیلی آشنا خواهید شد.
علی زند وکیلی متولد ۲۵ بهمن ۱۳۶۵ در شیراز، خواننده، آهنگساز و نوازنده ایرانی است. همان طور که از فامیل این خواننده محبوب مشخص است، ایشان از نسل هفتم نوادگان کریم خان‌زند هستند. طبق گفته خودش کریم خان اهل لرستان بود، اما به دلیل علاقه‌اش به شیراز به این شهر آمد و آن را به عنوان پایتخت ایران انتخاب کرد. وی گفته اصالت پدرش هم به لرستان برمی‌گردد.
علی در یک خانواده پر جمعیت متولد و بزرگ شده است. او دو برادر کوچکتر به نام محمد، امین و ۷ خواهر بزرگ‌تر از خود دارد. آقای وکیلی هنوز ازدواج نکرده و همواره سپاسگزار حمایت پدر، مادر و خانواده‌اش است. او می‌گوید: «پدر و به دنبال آن مادر و سایر اعضای خانواده، همگی از این که من در فضای موسیقی حرکت کنم حمایت می‌کردند. یادم است صبح‌هایی که کلاس ساز داشتم، ساعت ۲ نیمه شب از خواب بیدار می‌شدم و تا ۶ صبح ساز تمرین می‌کردم. پدرم هم هر وقت که صدای سازم را می‌شنید به اتاقم می‌آمد و شاهد تمرین کردن من بود، کمتر پدری است که آن وقت بیدار شود و به تمرین پسرش گوش دهد.»
علی زند وکیلی و مادرش
آقای وکیلی فعالیت هنری خود را از سن سه سالگی با آموزش ساز تنبک و آواز همراه علی کلک (رشیدی) شروع کرد. پس از آن در سال ۱۳۷۷ به هنرستان موسیقی شیراز وارد و به نواختن ساز سنتور و پیانو مشغول شد. سپس در سال ۱۳۸۱ به هنرستان موسیقی تهران رفت و اکنون فارغ التحصیل کارشناسی موسیقی است. او می‌گوید هنگامی که به آموزش و نواختن ساز سنتور مشغول بوده است در حین نواختن، آواز هم می‌خوانده و اساتیدش با شنیدن صدای وی به او پیشنهاد دادند که آواز و خواندن را به شکل جدی‌تری دنبال کند. او هم به سراغ یادگیری ردیف‌های آواز ایرانی می‌رود.
علی همراه با برادرش محمد زند وکیلی گروهی به نام زند بند تشکیل دادند. علاوه بر این، این خواننده خوش صدا سابقه حضور و همکاری با گروه‌های دنگ شو، خموش، طلوع، نغمه کیمیا، شروند و گلبانگ را دارد و کنسرت‌هایی نیز به همراه این گروه‌ها برگزار کرده است.
خواننده آهنگ مشهور لالایی از سال ۱۳۸۷ با فردین خلعتبری همکاری می‌کرده است که در حین این همکاری آقای خلعتبری او را به محمد رحمانیان برای نمایش ترانه‌های قدیمی معرفی می‌کند. طبق گفته آقای وکیلی همکاری با ایشان به لحاظ حرفه‌ای برایش بسیار اثرگذار بوده است.
او همچنین اخیرا در کنسرت نمایش نبرد رستم و سهراب، با امیر آقایی و الناز شاکردوست، روی صحنه رفته است.
آقای زند وکیلی می‌گوید که همیشه ربنای استاد شجریان همیشه حالش را خوب می‌کند و هر وقت حالش خراب است، به ربنای استاد شجریان گوش می‌دهد و این کار خیلی زود حس خوبی در او ایجاد می‌کند. دیگر علاقه‌مندی او اذان موذن زاده اردبیلی است. این خواننده خوش صدا می‌گوید: «کاروان استاد بنان را تاکنون ۲۰۰ هزار دفعه گوش داده‌ام. سعی می‌کنم شعر زیاد بخوانم. من همیشه سعی می‌کنم برنامه حافظ خوانی داشته باشم، هر روز بدون استثنا. جدیدا هم درگیر سهراب شده‌ام؛ سعدی و خیام و فردوسی و بقیه را هم سعی می‌کنم مطالعه کنم.»
علی زند وکیلی و سینا سرلک
کودکی علی زند وکیلی
در پایان می‌توانید برای آشنایی بیشتر با این خواننده سرشناس بخش‌هایی از یک مصاحبه کوتاه با ایشان را بخوانید
موزیک علی زند وکیلی با اینکه موزیک شادی نیست، اما حال آدم را خوب می‌کند، یک جور‌هایی راه خودش را باز می‌کند وسط زندگی آدم و تاثیرش را می‌گذارد. این حال خوب از کجا می‌آید؟
اگر از لحاظ تخصصی بخواهیم نگاه کنیم، انرژی کلام و انرژی فاصله‌ها هستند که همیشه با درون آدم یکی می‌شوند. من معتقدم وقتی کلمات و حس خوب در یک خواننده یا آهنگساز یا ترانه‌سرا جوشش داشته باشد، می‌تواند آن ارتباط خاص را با مخاطب ایجاد کند. حالا چه حماسی باشد، چه شاد و چه غم و اندوه داشته باشد. گرفتن انرژی اصوات، کلمات، داستان و ماجرایی که در آن موجود است جای کار دارد و می‌تواند این دلنشینی را به وجود بیاورد. امروز برای من دیگر کلام مهم است، ملودی مهم است، حالی که می‌توانم از هردوی اینها بگیرم، با خودم یکی کنم و به مخاطبم ارائه بدهم تاثیر خودش را خواهد گذاشت.
آقای علی زندوکیلی شما چه طور به این حس و حال می‌رسید؟
من خودم وقتی موزیک هم گوش می‌دهم بیشتر درگیر کلمه می‌شوم. درگیر داستانی که پشت یک آهنگ موجود است، مثلا آهنگ به سوی تو. وقتی این آهنگ را گوش می‌کنم اولین چیزی که به ذهنم می‌رسد این است که این ترانه از چه ذهنی بیرون آمده، شخصی که این آهنگ روایت حال اوست چه کسی بوده، حس و حالش چه بوده. برای یک خواننده بسیار مهم است که با آهنگ زندگی کند، خود من برای بازخوانی این آهنگ‌هایی که تا الان ساخته‌ام، قبل از هر چیزی باید درگیر آهنگ شوم.
اکثر کار‌های علی زندوکیلی بازخوانی آهنگ‌های قدیمی است؟ چون آن حس خوب را گرفته‌اید و حالا می‌خواهید منتقل کنید؟
من از کودکی همیشه سعی می‌کردم بر احساسم تکیه کنم، در ملودی و شعر هم همین اتفاق می‌افتد. احساس آدم درگیر می‌شود و هیچ حسی نمی‌تواند پنهان بماند. هیچ روشی نیست که بتوان با آن مخاطب را فریب داد و حس خوبت را بد منتقل کنی یا برعکس، اگر حست خوب باشد نتیجه کار هم حتما خوب است. همین چیز‌ها باعث می‌شود که یک اثر ماندگار باشد، در بازخوانی‌ها هم سعی می‌کنم خودم را ببرم در آن دوران و در آن موقعیت قرار بگیرم.
جای ترانه سرا یا آهنگساز و حالم را با آن‌ها یکی کنم، چون اگر دقت کنید اکثر آهنگ‌های قدیمی حالشان خوب است؛ کار‌هایی مثل مرا ببوس، بردی از یادم، مرغ سحر، الهه ناز و…؛ خیلی هم جالب است که اکثر این کار‌ها ماندگار شده‌اند؛ یعنی به قول شما با اینکه کار‌های غمگینی هستند، اما آن قدر حالشان خوب است که برای ما آن جذابیت و اتفاق را رقم می‌زنند.
موزیکی که علی زند وکیلی توصیه می‌کند بشنوید؟
موزیکی که چند وقت اخیر زیاد گوش می‌دهم «موسیقی پس از باران» با صدای فریدون پوررضاست که واقعا هم کار خوبی است. ولی شاید مهم‌ترین نکته‌ای که اکثر آهنگ‌های حال خوب کن دارند، این باشد که جزو نوستالژی افراد است، یک خاطره‌ای با آن موسیقی در ذهنشان ساخته‌اند و گوش دادن موسیقی برایشان یادآور آن خاطره است.
در این مقاله بیوگرافی علی زند وکیلی را مشاهده کردید. خوب است بدانید او در بهمن ۱۳۹۳ در اختتامیه جشنواره فیلم فجر به همراه مهران مدیری آهنگ‌های ناردونه و رفتی را به صورت زنده اجرا کرد که بسیار مورد استقبال قرار گرفت. وی همچنین در سی امین جشنواره موسیقی فجر در شیراز در ۲۴ بهمن ماه ۱۳۹۳ به اجرای برنامه‌ای پر مخاطب پرداخت.
منبع: ستاره
زیباترین بنادر جنوبی ایران برای گردش و خرید ارزان در فصل سرما 
چرا کلاچ خودرو سفت می‌شود؟ چگونه آن را نرم کنیم؟ 
قطع رابطه با بینظمی به روش مینیمالیستها؛ ۸ حقه ضروری برای منظم کردن خانه 
سفر به دژهای باستانی ایران؛ حیرتانگیزترین قلعههای تاریخی ایران که باید ببینید 
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
۱۰نگرانی بیمورد که بعدها میفهمید ارزشش را نداشت! 
