رنگ چشمان ما از زمان تولد تا حدود ۳ سالگی در تغییر و در حال شکل گیری است. با این حال، ممکن نیست رنگ چشمان هیچ انسانی واقعاً سیاه از آب درآید. چشمهای ما صرفاً به خاطر نور، بازتاب لباسی که به تن داریم یا استفاده از لنز، سیاه دیده میشود.
در ادامه میخواهیم ببینیم چرا هیچ انسانی چشمان کاملاً سیاه رنگ ندارد.
نزدیک به ۱۶ ژن مختلف وجود دارد که مسئولیت تعیین رنگ چشمهای ما را برعهده دارند. دو تا از این ژنها اصلی ترند که HERC۲ و OCA۲ نام دارند. این ژنها رنگ چشم هایمان را از طریق میزان ملانین موجود درون عنبیهی آنها تنظیم میکنند. رنگ حاصل از ملانین درون چشمان مان میتواند از طیف گستردهای باشد، از آبی و خاکستری گرفته تا تیرهترین رنگ ممکن که قهوهای بسیار تیره است، نه سیاه.
اجسام سیاه رنگ برای آنکه واقعاً سیاه دیده شوند، نور بیشتری به خود جذب میکنند. نور و انرژی اضافهای که جذب آنها میشود، تبدیل به انرژی گرمایی میشود. این بدان معنی است که اگر ژن هایمنا به نحوی ما را قادر به داشتن چشمان سیاه رنگ میساختند، احتمالاً چشم هایمان به اشک زیادی نیاز داشتند تا از خود در برابر حرارت زیاد و خشکی محافظت کند.
اگر چشمان سیاه رنگی داشتیم، برای بیرون رفتن در نور شدید روز هم دچار مشکل میشدیم. پرتوهای نور خورشید حاوی نور فرابنفش اند. اجسام سیاه رنگ اغلب نور فرابنفش بیشتری در مقایسه با سایر رنگها جذب میکنند. قرارگیری طولانی مدت در معرض نور فرابنفش میتواند سلامت چشمها را از میان ببرد و منجر به مشکلاتی همچون آب مروارید یا سرطان پوست شود. اما به لطف ترکیب ژنتیکی مان، ملانینی که به عنبیه رنگ میبخشد، از ما در برابر نور فرابنفش محافظت میکند. تحقیقات نشان داده ملانین میتواند بیش از ۹۹/۹ درصد نور فرابنفشی که جذب میکند را از میان ببرد و به این ترتیب از چشمان ما در برابر صدمهی ناشی از قرارگیری در معرض این پرتوها محافظت کند.
نادرترین رنگ چشم طبیعی، سبز است. تنها حدود ۲ درصد از مردم کل دنیا، چشمان سبز رنگ دارند. موارد نادری هم وجود دارد که افراد به دلیل آلبینیسم (زالی) چشمی، صاحب چشمان بنفش رنگ میشوند. برخی افراد هم هر کدام از چشمان آنها رنگ متفاوتی دارد که به این حالت، هتروکرومی گفته میشود.
منبع:روزیاتو