براساس اسناد منتشر شده، هنري كيسينجر در تلاش براي ايجاد يك رقابت تسليحاتي ميان رژيم صهيونيستي و رييس جمهور ويتنام در دهه 70 بوده است.
روزنامه هاآرتص نوشت: «براساس اين اسناد، در تاريخ 29 نوامبر 1973 يك ماه پس از اتمام جنگ يوم كيپور، در نشست تيم مديريت بحران در واشنگتن، كيسينجر اعتراف مي‌كند: من هميشه داراي تمايل مخفي براي مجبور كردن گلدا ماير، نخست‌وزير اسراييل جهت مذاكره با رئيس جمهور ويتنام جنوبي بودم.»
يك هفته بعد كيسينجر با وزير امور خارجه ويتنام جنوبي ديدار مي‌كند؛ فردي كه خواستار هواپيماهاي جنگنده و تسليحات ضد تانك شده بود.
در اين اسناد افشا شده است: «هنري كيسينجر در ديدار با وونگ وان پاك، وزير خارجه ويتنام جنوبي اظهار داشت: اگر قول دهيد كه سخنانم را ضبط نمي‌كنيد، يكي از خواسته‌هاي محرمانه خود را براي شما مي‌گويم و آن مجبور كردن رئيس جمهور تيو (رييس جمهور ويتنام جنوبي) براي مذاكره با نخست وزير اسراييل است. اين مي‌تواند يك مسابقه باشد. اسراييلي‌ها نيز تسليحات ضد تانك مي‌خواهند. پس بايد نخست وزير اسراييل و رئيس جمهور تيو با يكديگر مذاكره كنند تا ببينيم چه كسي مي‌تواند به تسليحات ضد تانك برسد.»
انگوين ون تيو، رئيس جمهور سابق ويتنام جنوبي، يك نظامي سياستمدار بود.
هنري كيسينجر، وزير امور خارجه آمريكا، مشاور امنيت ملي، قهرمان مذاكراتي كه به خروج نيروهاي آمريكايي‌ها از ويتنام منجر شد و ميانجي حل و فصل مناقشات ميان اسراييل - مصر و سوريه بود.
