(تصاویر) کشف حلزون ۹۹ میلیون ساله‌ای که مو دارد!

فرارو- دیرینه شناسان اخیراً حلزون ۹۹ میلیون ساله‌ای را در درون یک کهربا کشف کردند که به شکل عجیبی از صدفش مو می‌روئید.

به گزارش فرارو به نقل از rahnamato، این فسیل نرم تن غیرمعمول، که در دره هوکاونگ میانمار یافت شده است، دارای خطوطی از مو‌های سفت و کوچک است که هر کدام بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ میکرومتر طول دارند که در امتداد چرخش پوسته ۹ میلی متری و ارتفاع ۳.۱ میلی متری جانور رشد کرده است.

لازم به ذکر است که این اولین حلزون پشمالویی نیست که تاکنون کشف شده است. آدرین جوخوم دیرینه‌شناس دانشگاه برن توضیح می‌دهد: «این ششمین گونه از Cyclophoridae پوسته‌دار - گروهی از حلزون‌های خشکی استوایی- است که تاکنون در یک کهربای دوره مزوزوئیک یافت شده‌اند.» تیمی از محققان به سرپرستی ژان میشل بیچین، مالاکولوژیست موزه تاریخ طبیعی و قوم نگاری فرانسه، حیوان تازه کشف شده را Archaeocyclotus brevivillosus نامگذاری کردند.

از هشت گونه یافت شده در کهربای میانماری، شش گونه دارای پوسته‌های مودار هستند که نشان می‌دهد ممکن است این وضعیت اجدادی حلزون‌های خشکی باشد. در واقع، این فاز ممکن است به حلزون‌ها در انتقال از محیط آبی به زندگی در خشکی در دوره مزوزوئیک، ۲۵۲ تا ۶۶ میلیون سال پیش کمک کرده باشد.

مو‌ها از بیرونی‌ترین لایه پروتئین پوسته حلزون به نام periostracum تشکیل شده اند. اضافه شدن مو به پوسته، احتمالاً انرژی بیشتری از این جانوران کوچک می‌گرفت، بنابراین باید به این حلزون‌های کوچک ماقبل تاریخ نوعی مزیت انتخابی در محیط گرمسیری خود داده باشد تا وجود این مو‌ها را ضروری کند.

دانشمندان می‌گویند احتمالاً این مو‌ها به حفظ آب و رطوبت جاندار در محیط خشک خارج از آب و البته هوای گرم کمک کرده باشد. همچنین درست مانند مو‌های پستانداران، این امکان وجود دارد که موی پوسته به تنظیم حرارت بدن جاندار کمک کرده باشد. جوخوم توضیح می‌دهد: «پرز‌ها همچنین می‌توانند به عنوان استتار یا محافظت از حلزون در برابر حمله مستقیم پرندگان یا شکارچیان عمل کنند».

کشف بقایای جانداران ماقبل تاریخ در مناطق استوایی بسیار دشوار است، زیرا شرایط گرم و مرطوب برای تجزیه بقایای جانداران ایده آل است؛ بنابراین جاندارانی که در کهربا گیر کرده اند، برخی از این شکاف‌ها را در سوابق فسیلی ما پر می‌کنند و جزئیات مربوط به بافت‌های نرم و حتی رنگ‌های حشرات باستانی را ارائه می‌دهند، که در غیر این صورت در زمان از دست می‌رفتند.

یکی از این نمونه‌ها، اولین شواهد زنده زایی را در حلزون‌های خشکی (به‌جای تخم‌گذاری) حفظ کرده و به شکل شگفت انگیزی حلزون‌های نوزاد را نشان میدهد که هنوز از طریق مخاط به مادرشان چسبیده بودند. نتایج این تحقیق در نشریه Cretaceous Research منتشر شده است.