وزیران کشورهای عضو اتحادیه اروپا روز دوشنبه، 10 دسامبر (19 آذر) به منظور بررسی وضعیت حقوقی منطقه کوزوو تشکیل جلسه می دهند.
اجلاس وزیران خارجه اتحادیه اروپا با سر آمدن ضرب الاجل تعیین شده از سوی سازمان ملل متحد برای مشخص شدن وضعیت حقوقی کوزوو، همزمان است.
مذاکره کنندگان اتحادیه اروپا، روسیه و آمریکا پس از گذشت چهار ماه نتوانستند بین اکثریت آلبانیایی تبار کوزوو که خواهان استقلالند و صربستان که تا سال 1999، استان کوزوو را مستقیما اداره می کرد توافق ایجاد کنند.
در همین حال رهبران آلبانیایی تباران کوزوو هشدار داده اند که در نظر دارند به طور یکجانبه در مدتی کمتر از 6 ماه، استقلال این سرزمین از صربستان را اعلام دارند.
با توجه به یک چنین چشم اندازی، پی آمدهای بالقوه این تصمیم چه خواهد بود؟
حل مناقشه کوزوو یک محک مهم برای نشان دادن انسجام و یکپارچگی اتحادیه اروپاست که در این سناریو نقش مهمی را بازی می کند.
اتحادیه اروپا و آمریکا نسبت به استقلال کوزوو ابراز تمایل کرده اند اما روسیه که حامی صربستان محسوب می شود، خواستار بازگرداندن این استان به صربستان شده و هشدار داده که استقلال کوزوو منطقه را در "سراشیبی لغزنده ای" قرار خواهد داد.
تردیدی نیست که مسئله کوزوو موجب افزایش تنش موجود در روابط روسیه و غرب خواهد شد.
جاناتان مارکوس تحلیلگر امور دیپلماتیک می گوید تصمیم آمریکا و کشورهای مهم اروپایی برای به رسمیت شناختن استقلال کوزوو، که اکثر سکنه آن آلبانیایی تبار هستند، در حقیقت تهدیدی است برای این اصل قبول شده بین المللی در دوره پس از جنگ جهانی دوم، که مرزهای یک کشور مستقل را تنها با موافقت اکثریت شهروندان این کشور می توان تغییر داد.
ولی دیپلمات های غربی بر این نکته تاکید می ورزند که کوزوو یک مورد منحصر به فرد است و مسبوق به هیچ سابقه ای نیست.
روسیه این استدلال را نمی پذیرد.
روس ها از این نگران هسنند که استقلال کوزوو می تواند پیش زمینه ای شود برای علنی شدن سایر مناقشات در مناطقی که جزو اقمار شوروی سابق محسوب می شوند. مناقشاتی که تا کنون مانند آتش زیر خاکستر بوده اند.
روسیه گفته است در صورتی که کوزوو اعلام استقلال کند ممکن است ابخازستان و اوستیای جنوبی، دو منطقه گرجستان که رابطه خود با گرجستان را قطع کرده اند نیز از کوزوو تبعیت کنند.
به همین جهت سرگئی لاورف، وزیر خارجه روسیه یک بار دیگر به کشورهای غربی هشدار داده است که اعلام یک جانبه استقلال کوزوو را نپذیرند.
حتی بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا و پیمان ناتو به خصوص کشورهایی که دارای اقلیت های ملی یا بومی قابل توجهی هستند که در داخل مرزهای این کشورها احساس عدم آرامش می کنند، با موضوع استقلال کوزوو راحت کنار نمی آیند.
تعدادی از این کشورها با این که اتحادیه اروپا نقش مهمی در دوره انتقالی کوزوو داشته باشد موافقند.
یک چنین موافقتی برای این که این منطقه قابل انفجار دوباره صحنه هرج و مرج نشود لازم است.
ولی هنگامی که موضوع به رسمیت شناختن استقلال کوزوو مطرح شود لااقل چند کشور تردید از خود نشان خواهند داد.
امید دیپلمات های اروپایی به این است که اعلام استقلال کوزوو تا اوایل سال آینده میلادی به تعویق افتد ولی با توجه به این که روسیه هم اکنون فشارهای دیپلماتیک خود را افزایش داده، روشن است که مسئله کوزوو، پی آمدهایی خواهد داشت که از منطقه بالکان فراتر خواهد رفت.
