روایت امیری از جریان ربایش‌اش

پژوهشگر ايراني با اشاره به سؤالاتي كه در طي 14 ماه اسارتش در آمريكا از وي پرسيده بودند،‌ گفت: آمريكايي‌ها مي‌خواستند برنامه صلح آميز هسته‌اي ايران را به مباحث نظامي مرتبط كنند.

شهرام اميري پژوهشگر ايراني كه به مدت 14 ماه در اسارت نيروهاي اطلاعاتي آمريكا به سر برده بود و صبح پنجشنبه وارد كشور شد، شنبه شب در برنامه گفت‌وگوي ويژه خبري به جزئيات ربايشش در عربستان و سپس انتقال به خاك آمريكا پرداخت. 

وي گفت: دهم خرداد 1388 به منظور زيارت خانه خدا با كارواني 300 نفره وارد فرودگاه جده شدم كه در بدو ورود در قسمت انگشت‌نگاري سؤالاتي درباره شغل و فعاليت‌هاي كاري‌ام از من پرسيده شد كه براي من ايجاد نگراني كرد به نحوي كه همراهان من در كاروان نيز متوجه اين نگراني شدند. از جمله آقاي موسي‌زاده هم‌ اتاقي من در مدينه نيز متوجه اين قضيه شد. 

اميري ادامه داد: در روز 13 خرداد در ساعت 5:30 به منظور زيارت مسجدالنبي از هتل محل اقامتم خارج شدم و قصد داشتم پياده مسير را طي كنم كه در طول مسير يك دستگاه ون سفيد رنگ با سه سرنشين مقابل من متوقف شد و سرنشين جلويي به زبان فارسي از من دعوت كرد كه به همراه‌ آنها با اين خودرو به مسجدالنبي بروم. زماني كه وارد خودرو شدم سرنشين عقب اين خودرو با اسلحه من را تهديد كرد و با يك دستمال چشمانم را بست و سرم را به زير صندلي هل داد. من در آن لحظه شوكه شدم و ترسيدم. حتي فكر كردم اعضاي گروهك تروريستي منافقين اقدام به اين كار كردند. 

وي در ادامه توضيحاتش خاطرنشان كرد: پس از آن من را با اين خودرو به محل نامعلومي در عربستان بردند كه در حدود يك ساعت به طول انجاميد. سرنشين اين خودرو كه به زبان فارسي صحبت مي‌كرد همراه من در آن خانه بود و پس از آن به من آمپول بيهوشي تزريق كردند كه اين تزريق توسط پزشكي صورت گرفت كه به زبان انگليسي صحبت مي‌كرد. زماني كه به هوش آمدم در هواپيماي نظامي بودم و وقتي كه هواپيما به زمين نشست متوجه شدم كه در داخل خاك آمريكا هستم. 

اميري درباره گذرنامه‌اش نيز گفت: بعد از انگشت‌نگاري و عكسبرداري در فرودگاه جده مدير كاروان در اتوبوسي كه ما را به سمت مدينه مي‌برد، گذرنامه‌هاي ما را گرفت. 

اين پژوهشگر ايراني در خصوص ادعاي آمريكايي‌ها مبني بر اينكه اميري درخواست پناهندگي كرده و در پاسخ به اين پرسش كه آيا شما به سفارت آمريكا مراجعه كرديد؟ خاطرنشان كرد: اينكه من به سفارت آمريكا يا هر كشور ديگري مراجعه كردم،‌ كاملا كذب است. من فرآيند ربوده شدنم را كاملا شفاف مطرح كردم و اولين فيلم توسط دولت جمهوري اسلامي به عنوان سندي منحصر به فرد ارائه شده است. 

وي بار ديگر تصريح كرد: من مراجعه به سفارتخانه يا بخش كنسولي كشور خارجي را شديداً تكذيب مي‌كنم. 

اميري درباره علت عدم همراهي همسرش در سفر به خانه خدا، با بيان اينكه هدف اصلي من همراهي با خانواده‌ام براي انجام اين زيارت بود، گفت: همسر من به دليل زانو دردي كه داشت امكان زيارت برايش مقدور نبود و من به تنهايي به اين سفر رفتم. 

اين پژوهشگر ايراني در پاسخ به اين سؤال كه چه دليلي داشت آمريكا شما را بربايد؟ اظهار داشت: ‌در روزهاي اولي كه ربوده شده و در خاك آمريكا بودم اين سؤال برايم مطرح بود كه چرا من كه يك پژوهشگر ساده فيزيك بهداشت بودم مورد ربايش قرار گرفتم؟ 

اميري اضافه كرد: بحث فيزيك بهداشت حفاظت در برابر پرتوها است. من در دانشگاه صنعتي مالك اشتر به تحقيقات در زمينه فيزيك بهداشت مشغول بودم. مقاله‌اي علمي به كنفرانس بين‌المللي كه در دانشگاه شيراز برگزار شد، ارائه دادم. اطلاعات اين مقاله و ساير مقالات بر روي سايت منتقل مي‌شد و امكان دسترسي از هر جاي دنيا به اين مقاله وجود داشت. (خلاصه اين مقاله به زبان انگليسي بود) 

وي ادامه داد: برداشت من اين است كه با توجه به اينكه اين مقاله توسط پژوهشگر دانشگاه صنعتي مالك اشتر كه وابسته به وزارت دفاع است تهيه شده بود و با عنايت به اين قضيه كه دانشگاه‌هاي وابسته به مراكز دفاعي مورد توجه سازمان‌هاي اطلاعاتي طرف مقابل هستند و آنها مي‌خواهند اطلاعات لازم را از پژوهشگران و مقالاتي كه در زمينه‌هاي مختلف ارائه مي‌دهند، جمع‌آوري كنند دست به اين ربايش زدند. 

وي همچنين يادآور شد: برداشت ديگر من اين است كه گروهك منافقين و ساير سازمان‌هايي كه در ارتباط با دانشگاه صنعتي مالك‌ اشتر اطلاعاتي را جمع‌آوري كردند اين اطلاعات را به سازمان‌هاي اطلاعاتي آمريكا منتقل كردند. 

اميري در پاسخ به اين پرسش كه آيا در زماني كه در آمريكا بوديد، راجع به اين مقاله از شما سؤالي پرسيده شد؟ پاسخ داد: بله؛ با توجه به سؤالاتي كه از من پرسيده شد، من به اين جواب رسيدم كه آنها از طريق اين مقاله به اسم و نوع فعاليتم علاقه‌مند شدند و احساس كردند فردي هستم كه مي‌توانم در ارتباط با برنامه هسته‌اي ايران اطلاعات مهمي را به آنها بدهم. 

اين پژوهشگر ايراني در پاسخ به اين سؤال كه اطلاعات شما در مورد برنامه هسته‌اي چه بود كه براي آمريكايي‌ها مهم تلقي مي‌شد؟ اظهار داشت: اين برداشتي بود كه دولت آمريكا با توجه به اطلاعات غلطي كه در مورد دانشگاه صنعتي مالك ‌اشتر و فعاليت‌هاي پژوهشي اين دانشگاه به آن منتقل شده بود، به اين نتيجه غلط رسيد و اين ربايش كاملا اشتباه را انجام داد. 

اميري در پاسخ به اين پرسش كه آيا شما تاكنون به نطنز يا فردو رفته‌ايد؟ تصريح كرد: خير؛ اطلاعات و آشنايي من با سايت‌هاي هسته‌اي ايران شايد از يك فرد عادي كمتر باشد. نوع كار من بحث فيزيك بهداشت است. سابقه كاري و نوع پروژه‌هايي كه انجام داده‌ام كاملا روشن است. اين دانشگاه با ساير دانشگاه‌ها و سازمان‌هاي غيرنظامي ارتباط نزديك دارد. 

وي در خصوص اخبار مطرح شده مبني بر اينكه از پنج سال قبل براي آمريكا جاسوسي مي‌كرده و اينكه آيا احساس مي‌كرده تحت نظر است و كسي از سازمان‌هاي جاسوسي مايل بوده با وي ارتباط برقرار كند؟ اظهار داشت:‌ نوع پروژه‌هايي كه انجام مي‌داديم پروژه‌هايي بود كه حتي از دانشجويان عادي ساير دانشگاه‌ها در سطح كارشناسي ارشد و دكترا دعوت مي‌كرديم با ما همكاري كنند و آنها از امكانات و تجربيات دانشگاه صنعتي مالك ‌اشتر استفاده مي‌كردند. حتي اگر دولت آمريكا مايل بود اطلاعاتي در اين زمينه از لحاظ علمي به دست بياورد فكر مي‌كنم بهترين راه به جاي ربايش من اين بود كه درخواستي از يكي از دانشگاه‌هاي آمريكا براي دانشگاه مالك ‌اشتر ارسال كند قطعا ما قبول مي‌كرديم كه اطلاعات علمي خود را در اختيار پژوهشگران ساير مراكز علمي دنيا قرار دهيم. 

وي درباره پرسش و پاسخ‌هايي كه در طول اين مدت از وي پرسيده مي‌شد، گفت: با توجه به برآورد اطلاعاتي غلطي كه از نوع فعاليت‌ من داشتند، سؤالات نامرتبط با فعاليت‌هاي دانشگاه مالك ‌اشتر مي‌پرسيدند و با سؤالاتي كه مطرح مي‌كردند مي‌خواستند اين گونه مطرح كنند كه فعاليت‌هاي هسته‌اي نظامي ايران در دانشگاه مالك ‌اشتر انجام مي‌شود كه من به آنها گفتم نوع فعاليت‌هاي اين دانشگاه ارتباطي با فعاليت هسته‌اي صلح‌آميز جمهوري اسلامي ندارد. 

اميري ادامه داد: سؤالاتي كه مطرح مي‌شد با اهداف و جهت‌گيري‌هاي خاصي مي‌خواستند برنامه صلح‌آميز هسته‌اي ايران را به بحث تسليحات هسته‌اي مرتبط كنند.