نایب رئیس انجمن زعفران خراسان جنوبی گفت: صادرات زعفران زمانی موثر واقع میشود که در بلند مدت منافع ملی کشور و کشاورزان حفظ شود. اینکه زعفران ایران وارد کشورهای دیگر شده و از آنجا با برند آن کشورها صادر میشود علاوه براینکه هیچ تاثیر مثبتی بر آینده این محصول ندارد بلکه باعث خروج دسترنج کشاورزان از کشور با قیمتهای ناچیز هم میشود.
به گزارش ایسنا، علی حسینی با بیان اینکه آمارها نشان میدهد صادرات زعفران رشد داشته، اما این رشد معنادار است، اظهار کرد: اینکه حدود ۳۰ تن زعفران ایران به افغانستان میرود و از آنجا با نام این کشور به کشورهای دیگر صادر میشود، صادرات اثربخشی نیست. اگرچه بنا به نظر برخی افراد خروج زعفران از کشور و کاهش موجودی به نفع ما خواهد بود، اما این اقدام به مثابه استفاده از آرامبخش برای دردهای مکرر بدون توجه به علت ریشهای آن بوده و لحظهای است. در حقیقت آن چیزی که این روزها تحت عنوان صادرات انجام میشود یک اقدام زودگذر است و تاثیر مثبتی بر آینده این محصول نخواهد داشت.
وی ادامه داد: برخی معتقدند همین که زعفران صادر شود اتفاق خوبی است، ولی ما میگوییم این موضوع زمانی مفید است که در بلند مدت منافع ملی کشور و کشاورزان حفظ شود.
نایب رییس انجمن زعفران خراسان جنوبی اضافه کرد: طبق آمارها در سالهای اخیر بیشترین میزان صادرات زعفران به کشورهای هنگ کنگ، چین، امارات، افغانستان و اسپانیا بوده است. این موضوع نیز تقریبا برای همه روشن است که زعفران از ایران به هنگ کنگ صادرشده و از آنجا به صورت غیر قانونی وارد چین میشود. (بدلیل تعرفه سنگین ورود زعفران به چین و کم شدن سود مافیایی که یک سر آن در چین است). ولی متأسفانه بعد از حدود ۲۰ سال هیچ کس قادر نیست این معضل را برطرف کند تا صادرات زعفران به صورت عادلانه و معقول به بازار پر مصرف چین انجام شود.
وی تصریح کرد: صدور زعفران به افغانستان یکی دیگر از اقدامات بی برنامه ما است. این محصول در حال حاضر رسماً به افغانستان صادر میشود، اما ظاهراً بدلیل ممنوعیت ورود زعفران به افغانستان، در مرز ایران و افغانستان با نام دیگری وارد آن کشور میشود و سپس با برند افغان به سایر کشورها صادر میشود.
به گفته وی تولید زعفران در افغانستان در حدی نیست که در دنیا به عنوان صادر کننده این محصول شناخته شود.
وی در پایان گفت: زعفران ایران قابل شناسایی و رهگیری است، ولی شاهد هستیم که با وجود اجرای طرح پایلوت در این زمینه حدود ۱۰ سال پیش، عزم جدی در وزارت جهاد کشاورزی برای این موضوع وجود ندارد و هدف فقط خروج دسترنج کشاورزان از کشور با قیمت ناچیز است.
حسینی در پایان گفت: علاوه بر موارد ذکر شده، برنامه ریزی بلند مدتی برای صادرات این محصول با هدف کسب ارزش افزوده هم وجود ندارد.