رامین امینی زارع*؛ بنابر تعریف، سازمان ملل، امنیت غذایی (Food Security) را دسترسی همه مردم به غذای کافی در تمام اوقات برای داشتن یک جسم سالم می‌دانند. طبق این تعریف موجود بودن غذا، دسترسی به غذا و پایداری در دریافت غذا سه عنصر اصلی می‌باشند.
با شیوع ویروس کرونا، پی آمد‌های اقتصادی ایجاد شده، امنیت غذایی مردم جهان را با کاهش درآمد و افزایش قیمت مواد غذایی، برای دهک‌های پایین به مخاطره می‌افکند.
این موضوع به شکل سوء‌تغذیه در کودکان و بیماری‌های غیرواگیر مرتبط با تغذیه، خود را نشان می‌دهد. اکنون نگرانی سوء‌تغذیه در مناطق کمتر برخوردار مطرح است. این ها همه آثار کاهش امنیت غذایی است، اما به صورت ریشه‌ای، امنیت غذایی را باید در مزرعه و حتی پیش تر از آن جستجو نمود.
رفتار و تعامل خردمندانه اقتصادی و بازرگانی با کشور‌های منطقه و جهان، تعامل بیشتر ب انهاد‌هایی همچون سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد "FAO" و داشتن راهبردی معین و مجریانی میهن‌دوست و کارآمد و از همه مهم‌تر برخورداری از سرمایه اجتماعی مناسب، می‌تواند کشور را در تحکیم امنیت غذایی که خود یکی از مهم‌ترین مولفه‌های امنیت ملی است یاری نماید.
وزیر جهاد کشاورزی که بیشترین ارتباط حوزه کاری را با مزرعه و امنیت غذایی دارد، هفته نکوداشت این نهادرا با امنیت غذایی و تولید پیوند داده است که نشان از اهمیت مقوله خطیر و سرنوشت‌ساز امنیت غذایی دارد.
نهاد‌های دیرپایی همچون بانک کشاورزی و صندوق بیمه کشاورزی نیز هریک در همین زمین پشتیبانی و تحکیم امنیت غذایی، کنشگری می‌نمایند که باید بیشتر مورد حمایت قرار گیرند.
توسعه پوشش بیمه کشاورزی در همه زیر بخش‌ها و بهره‌گیری از فن‌آوری روز ماهواره ای، سنجش از دور (Remote Sensing) و اجرای تمام عیار بیمه دیجیتال کشاورزی، فرصت‌های بی‌بدیلی در تاریخ کشاورزی سرزمین روشنایی و آفتاب به شمار می‌روند.
*دانش آموخته دانشگاه تهران
