یک نهاد مدافع آزادی مطبوعات اعلام كرد كه در سال 2009 ميلادي 110 روزنامه‌نگار در جهان كشته شده‌اند اما به‌رغم اين تهديد‌ها آنها همچنان به مسئولیت خود پایبند هستند.
به گزارش دويچه‌وله، در گزارش جديد «موسسه بین‌المللی مطبوعات» در وین كه پنجشنبه درباره وضعیت روزنامه‌نگاری منتشر شد، آمده است كه سال ۲۰۰۹ ميلادي ۱۱۰ روزنامه‌نگار به هنگام انجام وظیفه به قتل رسیده‌اند. این رقم نسبت به سال‌های گذشته بی‌سابقه است. همه این روزنامه‌نگاران به‌دلیل کار و تحقیق روشنگرانه خود در پرونده‌ها و ماجراهای حساس آماج حملات مرگبار قرار گرفته‌اند.
بنا بر اين گزارش، موسسه بین‌المللی مطبوعات که اعضای آن را شماری از ناشران و نویسندگان تشکیل می‌دهند از سال ۱۹۵۱ ميلادي دست‌اندرکار تحقیق درباره سرکوب آزادی مطبوعات در کشورهای مختلف است.
«نوآمی هونت»، یکی از همکاران این موسسه در مصاحبه با دویچه‌وله گفت: «در مجموع جهان برای روزنامه‌نگاران خطرناک‌تر شده است؛ به‌ویژه اين‌كه در مناطق بحرانی ما برای نخستين بار شاهد آن هستیم که روزنامه‌نگاران به گونه‌ای هدفمند و غیرتصادفی به قتل می‌رسند.»
به‌گفته وي، خلاف تصور عمومي عراق و افغانستان خطرناک‌ترین کشورهای جهان برای روزنامه‌نگاران نیستند بلکه رکورددار این عرصه متعلق به فیلیپین است و مکزیک و سومالی بر سکوهای دوم و سوم ایستاده‌اند.
طبق اين گزارش، در این دو کشور در سال گذشته به ترتیب ۱۱ و ۹ روزنامه‌نگار به قتل رسیده‌اند. پاکستان با هشت کشته، کلمبیا با شش کشته و روسیه و هندوراس هر کدام با پنج کشته در رده‌های بعدی قرار دارند.
به‌گفته هونت مشکل این است که تعقیب قضایی قتل‌های یادشده معمولاَ راه به‌جایی نمی‌برد.
این در حالی است که برای مثال در مکزیک در کنار جسد یک روزنامه‌نگار مقتول متنی یافت شده که قاتلان در آن اقدام خود را «درس عبرتی» برای سایر کسانی که بخواهند راه خبرنگار مقتول را پی‌بگیرند، توصیف کرده‌اند.
نوآمی هونت درباره خطرهاي كار روزنامه‌نگاري در جهان گفت: «به نظر من خطرناک‌ترین کاری که انسان می‌تواند بکند، نوشتن و گفتن از واقعیت‌ها است. البته همه‌جا خط قرمزهایی وجود دارند ولی مشکل اینجاست که در برخی از کشورها این خط قرمز‌ها تعریف‌نشده و نامشخص هستند.»
به‌گفته هونت، البته ارعاب‌ها و محدودیت‌ها صرفاَ در شکل قتل خودشان را نشان نمی‌دهند. از مدت‌ها پیش در خاورمیانه و شمال آفریقا قوانین و مقررات مربوط به امنیت ملی علیه روزنامه‌نگاران به‌کار گرفته می‌شوند. در چنین شرایطی خودسانسوری سکه روز می‌شود چرا كه هر انتقادی می‌تواند فوراَ تحریک و تشویش افکار عمومی معنی شود.
در اين گزارش آمده است كه در سال‌های اخیر در شمار بیشتری از کشورها قانون‌های شدیدتر و در عین حال کشدار و قابل تفسیر علیه آزادی مطبوعات به تصویب رسیده‌اند و چنین قوانینی دستگیری و سرکوب روزنامه‌نگاران منتقد و نامطلوب را آسان‌تر کرده‌اند.
