گناه این ملت این بود که مى‏خواست آزاد باشند

تنها دو رو به پایان سلطنت مانده است امام خمینی در این آخرین روزها، در حمع پزشکان بیمارستان سوم شعبان از آنچه بر ملت انقلابی ایران در یالهای مقاومت و انقلاب رفته ، سخن می گوید. کلام امام در این سخنرانی بسیار تلخ است او می فرماید: شش میلیون دلار، یعنى تقریباً 32 میلیون تومان، خرج گلکارى! اینها برداشتند هر چه ما داشتیم، رفتند. ارتشبدهایشان چقدر بردند، و خودش و عائله‏اش چه قدر بردند؛ و خزاین ملت را خالى کردند و یک مملکت خراب و ویران گذاشتند و رفتند .

[بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏].

آقایانى که در بیمارستان هستند بیشتر از سایر مردم مصیبتها را دیده‏اند، حتى از آنهایى که در خیابانها بوده‏اند. آنهایى که در خیابان بوده‏اند دیده‏اند که جوانى تیر خورد و افتاد لکن آنها که بالاى بستر او بوده‏اند دیده‏اند چه گذشته است. پدر و مادر او آمده‏اند لابد- اگر گذاشته باشند بیایند- آمده‏اند در بیمارستان و شما حال آنها را دیده اید. مصدومین را، مجروحین را، آنهایى را که کشته شده‏اند و برده‏اند که شما هم ندیده اید- همه در نظر خدا محفوظ است.

گناه این ملت این بود که مى‏خواست که اجانب در مملکتشان تصرف نکند. گناهشان این بود که مى‏خواستند آزاد باشند، اختناق نباشد؛ مى‏خواستند غارتگرها را بیرون کنند. اینها گناه این ملت بود که به‏روى آنها اینطور مسلسلها کشیدند و حالا هم دست برنمى دارند. همین چند روز هم باز در شهرستانها از این کارها بوده است . 

اینها- یعنى عمال اجانب- هر روزى با یک صورت در پرده‏ها و در چهره هایى هستند. اینها عمالشان را ممکن است بیست سال، سى سال، به صورت یک آدم ملى درآورند و بر ملت معلوم نباشد که این چه کاره است! وقتى که چهره واقعى پیدا شد، آن وقت ملت مى‏فهمد چه بوده این. یک نفر سى سال، بیست سال در چهره ملیت بوده است، در چهره دیانت بوده است آن وقتى که آن محفوظ بوده است این؛ و نگه داشته‏اند این را براى یک روزى- یک روزى که احتیاج دارند که با حربه ملیت ملت را بکوبند، مثل امروز. 

امروز با حربه «ملیت» و رفتن سر قبر دکتر مصدق ملت را دارند مى‏کوبند. و چنانکه شریف امامى با حربه «صلح» آمد و ملت را کوبید، اینها با این حربه آمدند. و این ملت که الآن دارد صدایش ... دیروز سرتاسر مملکت، تمام مملکت، یکصدا مى‏گفتند که ما دولت جدید را مى‏خواهیم. اینها را ملت حساب نمى‏کنند.! ملت آن است که امریکا بشناسد که او ملت است، اگر امریکا تثبیت کرد ملیت کسى را! آن هم تثبیتش به این است که منافع او را تأمین بکند والّا آن اشخاصى که مى‏گویند ما ملى هستیم و ما مطیع ملت هستیم، به آراى ملت احترام مى‏گذاریم، [خیر.] 

دیروز این آراى ملت نبود؟ دیروز چند میلیون مردم فریاد کردند، اینها ملت نیستند؟ باز هم آن ملتى که باید در نظر امریکا و عمال امریکا باشد اینها نیستند. این «ملت» آنهایند که مى‏گویند باید همه چیز را داد به امریکا، همه چیز را داد به خارجیها!.

شما که در بیمارستانها بودید مى‏دانید به این ملت چه گذشت. شما یک گوشه‏اش را مى‏دانید، بیمارستانهاى دیگر هم گوشه‏هاى دیگرش را مى‏دانند. بسیارى‏اش هم از چشم شماها و سایر برادرهاى شما مخفى بوده است. چنانکه دزدیهایى که اینها کردند، خیانتهایى که اینها کردند، از چشم ما اکثرش مخفى است؛ ما نمى‏دانیم اینها چه کردند.

آقا من یک قصه‏اى را برایم نوشتند یا در مجله دیدم- یادم نیست الآن- که یکى از خواهرهاى این محمدرضا در خارج یک ویلایى خریده است که قیمت او را من الآن نمى‏دانم چه قدر بود لکن نوشته بود که براى گلکارى او شش میلیون دلار خرج گلکارى آن ویلاست.! اینها یک همچو کارهایى کرده‏اند و ما بى‏اطلاعیم و نمى‏دانیم چیست.

شش میلیون دلار، یعنى تقریباً 32 میلیون تومان، خرج گلکارى! اینها برداشتند هر چه ما داشتیم، رفتند. ارتشبدهایشان چقدر بردند، و خودش و عائله‏اش چه قدر بردند؛ و خزاین ملت را خالى کردند و یک مملکت خراب و ویران گذاشتند و رفتند .

خداوند ان شاء اللَّه شما که زحمت کشیدید براى این ملت و تَعَب (1) کشیدید- خوب، من مى‏دانم که کسى بالاى سر یک کسى که مظلوم است و کتک خورده است مجروح شده است دارد مى‏میرد شاید در حضور شما بسیارشان مرده‏اند من مى‏دانم به شما چه گذشته است، خدا هم مى‏داند- شما اجرتان با خداست. خدا مى‏داند که شما چه کشیده اید؛ و خداوند جبران خواهد کرد. ان شاء اللَّه خداوند به همه شما سلامت بدهد. رفقا همه تشریک مساعى کنید در این امور؛ در این نهضت متحد بشوید. اگر در این نهضت شکست بخورید تا آخر شکست خورده اید. همه با هم باشید، همه با هم تشریک مساعى بکنید تا اینکه پیروزى برایمان حاصل بشود.