از بين دو مقام مهمي از كشورهاي اروپاي غربي كه جورج بوش، رييس جمهور آمريكا ميزبان آنها بود نيكلا ساركوزي، رييس جمهور فرانسه بيشترين توجه را از جانب واشنگتن دريافت كرد و سفر آنگلا مركل، صدراعظم آلمان به تگزاس سروصداي كمتري را به پا كرد.
در ادامه اين گزارش آمده است: ساركوزي در اين سفر اشاره‌اي به اختلاف نظرات تلخ واشنگتن و پاريس درباره جنگ عراق نكرده و در زمينه تهديد تشديد تحريم‌ها عليه ايران در صورتي كه تهران برنامه غني سازي خود را متوقف نكند اظهارات مورد دلخواه واشنگتن را بيان كرد. اين سفر در واقع با هدف تاكيد بر تغييري كه پس از جانشين شدن ساركوزي به جاي ژاك شيراك به وجود آمده بود، انجام شد. اين سفر بيش از آنكه ارزش ماهيتي و محتوايي داشته باشد با هدف نمايشي انجام شد و رسانه‌ها نيز استقبال زيادي از آن كردند.
اين روزنامه در ادامه نوشت: سفر مركل به مزرعه رييس جمهور آمريكا در كرافورد بي سر و صداتر بود و با شخصيت متواضع وي همخواني بيشتري داشت. وي تنها در يك كنفرانس مشترك با بوش شركت كرد، اما اين كنفرانس خبري از لحاظ محتوا و ماهيت مهم‌تر و صريح‌تر بود.
در ادامه اين گزارش آمده است، ساركوزي در سخنراني خود در واشنگتن مطالب چندان جديدي را در زمينه تغييرات سياسي – خارجي فرانسه اعلام نكرد. اما گرايشات وي نسبت به ديگر همتاهاي اروپايي خود به بوش نزديك‌تر است ساركوزي طرفدار رژيم صهيونيستي است و موضعي شديد در برابر ايران دارد. از طرف ديگر برخورد با مركل دشوارتر است، هر چند كه وي به طور مشخصي روابط خوبي با بوش دارد.
وي رهبري كشوري را بر عهده دارد كه نماينده همه چيزهايي است كه دولت آمريكا آنها را كاستي‌هاي اروپا مي داند.
آلمان شديدا به چند جانبه‌گرايي متعهد است و تمايل چنداني به دخالت نظامي در محدوده خارج از همسايگي خود ندارد. اين كشور علاوه بر آن به قدرت بيش از تحريم‌هاي اقتصادي ايمان دارد و متعهد به مذاكرات ديپلمات است.
اين روزنامه انگليسي در ادامه نوشت: در زمينه ايران كه يكي از مسايل مطرح ديپلماتيك است آلمان يكي از كشورهاي اروپايي اصلي است كه واشنگتن اگر مي‌خواهد فشار به تهران را افزايش دهد بايد براي متقاعد كردن آن تلاش كند. مركل در كمال ادب و متانت در ملا عام موافقت كرد كه بايد تحريم‌هاي بيشتر را در نظر گرفت.
اما وي علاوه بر آن در اين زمينه كه اقدام بعدي بياد در يك قطعنامه سازمان ملل باشد كاملا قاطعيت نشان داد. با توجه به مخالفت چين و روسيه با چنين اقدامي انجام اين كار احتمالا دشوار خواهد بود.
در پايان اين گزارش آمده است: فضايي كه مركل براي مانوردادن روي ايران دارد از ساركوزي و حتي گوردون براون، نخست وزير انگليس كمتر است. وي كه يك دموكرات مسيحي محافظه‌كار است بايد شركاي سوسيال دموكرات خود را در زمينه هرگونه دخالت بين المللي از جمله تحريم‌ها راضي كند.
وي علاوه بر آن بايد شركت‌هاي تجاري آلمان را كه صادرات حكم مايه حيات آنها را دارد. متقاعد كند كه چنين اقدامي منطقي است. علاوه بر آن داشتن يك سياست عمومي در قبال اتحاديه اروپا بايد صدراعظم‌هاي آلمان از اهميت بسيار بالايي برخوردار است.
همه اين ملاحظات سد راه مركل در حمايت وي از تشديد ناگهاني فشارها به ايران خواهد بود.
