اصولگرایان هر چهار سال یک بار از غلامعلی حدادعادل رونمایی می‌کنند. هر بار با یک تشکیلات جدید. در آستانه انتخابات مجلس یازدهم غلامعلی حدادعادل رئیس شورای وحدت اصولگرایان شده است. چهار سال پیش هم در آستانه انتخابات مجلس دهم رئیس شورای ائتلاف اصولگرایان شده بود.
به گزارش شرق، همان تشکیلات و احتمالا با همان سازوکار؛ اما با نامی جدید. برایشان هم مهم نیست که تجربه پیشین موفق و کارا بوده یا نه. این در حالی است که بعد از آن انتخابات غلامرضا مصباحی‌مقدم، سخنگوی جامعه روحانیت مبارز، گفته بود ما در جامعه روحانیت مبارز از اول هم می‌دانستیم که این فهرست رأی نمی‌آورد؛ اما کاری از دستمان ساخته نبود.
سیدمحمدرضا میرتاج‌الدینی، معاون پارلمانی محمود احمدی‌نژاد، با اعلام خبر ریاست حدادعادل بر این شورا به نامه‌نیوز گفته است که جلسات شورای راهبردی وحدت نیرو‌های انقلاب به روال همیشگی تشکیل می‌شود و بناست که در آینده‌ای نزدیک این جلسات با جامعیت بیشتری برگزار شود تا وحدت و هم‌گرایی بسیار بالایی میان تمام جریان‌های اصولگرایی ایجاد شود. ما دو انتخابات مهم مجلس و ریاست‌جمهوری را در پیش داریم و این نوید را می‌دهم که جمنا می‌خواهد یک وحدت سراسری میان تمام اصولگرایان ایجاد کند تا مشکلات انتخابات‌های پیشین پیش نیاید.
چهار سال پیش حدادعادل، هم سرلیست فهرست انتخاباتی اصولگرایان تهران در انتخابات مجلس دهم بود و هم رئیس و سخنگوی ائتلاف. چند ماه مانده به آن انتخابات، سه نشست مطبوعاتی برگزار کرد، در همه همایش‌های اصولگرا سخنران بود. به‌ویژه در آخرین همایش تبلیغاتی اصولگرایان در مدرسه شهید مطهری، از هر آنچه در چنته داشت، مایه گذاشت، از خطر آمدن اصلاح‌طلبان گفت و درباره شنیده‌شدن صدای پای مجلس ششم هشدار داد.
بعد از انتخابات که فهرست اصولگرایان تهران به کل رأی نیاورد، حدادعادل یکباره از صحنه اجرائی سیاست در جریان اصولگرایی کنار رفت و به جایش محمدرضا باهنر که از قضا در آن انتخابات هم ثبت‌نام نکرد، نشست. نخستین نشست خبری بعد از ناکامی اصولگرایان تهران را او برگزار کرد، بدون حدادعادل. از آن زمان به بعد باهنر تقریبا هر دو، سه ماه یک بار نشست خبری برگزار می‌کند و هر ماه هم با یک رسانه گفتگو می‌کند که تا امروز هم ادامه دارد؛ اما خبری از غلامعلی حدادعادل نیست.
در واقع می‌شد این‌طور گفت که نشست خبری بعد از آن انتخابات را دبیر‌کل جبهه پیروان خط امام و رهبری برگزار می‌کرد، نه سخنگوی شورای ائتلاف؛ جبهه‌ای که در طول دوران انتخابات حضوری کاملا کم‌رنگ و حل‌شده در ائتلافی به رهبری حدادعادل داشت. آن زمان اگر اصولگرایان انتخابات تهران را برده بودند، همه‌چیز هم به نام و هم به کام حدادعادل شده بود؛ اما درست برعکس شد و باخت تهران خواه‌ناخواه به پای حدادعادل نوشته شد.
اگرچه گفته می‌شد که یک کارگروه هفت‌نفره در کار انتخاب آن فهرست بودند؛ اما این حدادعادل بود که به‌عنوان ویترین این کارگروه خودنمایی می‌کرد. سهم جبهه پیروان خط امام و رهبری با ۱۷ تشکل اصولگرا، تنها ۱۳ درصد از فهرست بود؛ تا‌جایی‌که حتی یک بار سخنگویش، کمال‌الدین سجادی، از این بابت زبان به گلایه گشود؛ اما بعدا گفت: به خاطر سوءاستفاده رسانه‌های اصلاح‌طلب از سخنانم، فعلا سکوت می‌کنم و از فهرست حمایت کرد.
بعد از آن انتخابات و نرسیدن حتی یک صندلی به اصولگرایان تهران، باهنر گفت: «تندروی برخی دوستان به ضرر اصولگرایان شد».
این در حالی است که باهنر یک ماه قبل از انتخابات گفته بود: «باید همه دوستان هوشیاری خود را حفظ کنند تا درنهایت فهرستی متشکل از افراد عاقل و معتدل در داخل جریان اصولگرایی تعیین و مشخص شود»؛ اما درنهایت فهرستی بسته شد که نزدیک به ۷۰ درصدش از سهم گروه‌هایی مانند پایداری و ایثارگران و رهپویان یعنی جریان‌های تندرو و جوان‌تر اصولگرا بود. سهم اصولگرایان معتدل و سنتی به‌ویژه جبهه پیروان خط امام و رهبری که از ۱۷ تشکل اصولگرا تشکیل شده است، در بهترین حالت به چهار نفر می‌رسید. آن زمان تصور می‌شد که بعد‌از‌این سکان راهبری ائتلاف و شورا‌های اصولگرایی به باهنر می‌رسد.
تحویل زعامت از «حداد» به «باهنر»؛ اما این اتفاق نیفتاد. دو سال بعدتر که انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار شد، اصولگرایان جبهه مردمی نیرو‌های انقلاب را راه انداختند که باهنر در ترکیب اولیه مؤسسان و شورای مرکزی آن حضور نداشت؛ اما حدادعادل بود! بزرگ‌ترین دغدغه ائتلاف اصولگرایان در چهار سال پیش ارائه فهرست‌های موازی بود که می‌توانست باعث ریزش رأی آن‌ها شود.
آن زمان حدادعادل جا به جا از اصولگرایانی که در فهرست قرار نگرفته بودند درخواست انصراف می‌کرد. او در توضیح چرایی این درخواست گفته بود: «تا مردم بتوانند رأی متمرکزتری بدهند و از تشتت آرا جلوگیری شود». او گفته بود: «اصولگرایان از ۱۰ قدم موردنیاز برای وحدت، هشت قدم را برداشته اند و تا چند روز آینده نیز فهرست اصولگرایان تکمیل می‌شود و فکر می‌کنم فرصت کافی برای شروع تبلیغات از ۳۰ بهمن فراهم باشد».
رقابت بر سر آن ۳۰ نفری که قرار بود کرسی‌های تهران را در مجلس در اختیار بگیرند، آن‌قدر بالا بود که هر روز خبر اعلام فهرست نهایی به تعویق می‌افتاد. سایت اصولگرای صراط نیوز نوشته بود: «شنیده‌های صراط حکایت از آن دارد که اعضای ائتلاف اصولگرایان تعهد داده اند تا در انتخابات ریاست مجلس دهم به غلامعلی حدادعادل رأی دهند». اما غلامعلی حدادعادل به ایسنا گفت: «خبر منتشرشده در بعضی رسانه‌ها دراین‌باره کذب است».
فهرست نهایی که منتشر شد، مشخص شد که سهم جریان‌های قدیمی و ریشه‌دار آن‌طور که باید دیده نشده و بسیاری مانند کمال‌الدین سجادی سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری یا حسن غفوری‌فرد عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه شاکی شدند. سایت صراط‌نیوز نوشته بود: «به نظر می‌رسد که این فهرست با فشار و میدان‌داری عده محدودی از اصولگرایان بسته شده و به‌همین‌دلیل در اسامی منتشرشده جای خالی بسیاری از چهره‌های سرشناس اصولگرا به چشم می‌خورد. گفته می‌شود این افراد با واسطه‌گری زاکانی و نزدیکانش برای انتخاب حدادعادل به ریاست مجلس هم‌قسم شده‌اند».
این سایت اصولگرا، در ادامه گزارش خود تصریح کرده بود: «تحولات رخ‌داده در سازوکار ائتلاف اصولگرایان، به تحمیل افراد گمنام در فهرست ٣٠نفره ائتلاف منجر شده و موجبات تفرق و پراکندگی آرای اصولگرایان را فراهم خواهد کرد». بسیاری از آنچه تحت عنوان ائتلاف در جریان بود شاکی بودند چراکه اخبار حاکی از این بود که ائتلاف نتوانسته جامعیت جریان اصولگرایی را حفظ کند و بیشتر متکی بر سه‌ضلعی مؤتلفه- پایداری و ایثارگران بود که از همان ابتدا داعیه‌دار وحدت شده بودند و از باقی اصولگرایان به‌ویژه جبهه پیروان خط امام و رهبری و طیف قالیباف خبری نبود.
کمال‌الدین سجادی، سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری هم گفته بود: «سادات همیشه مظلوم واقع می‌شوند... افرادی که این فهرست را بسته‌اند باید بگویند بر چه مبنایی بسته‌اند». حسن غفوری‌فرد، عضو حزب مؤتلفه که در فهرست ائتلاف قرار نگرفته بود گفت که بسیاری از چهره‌های شاخص از نحوه ائتلاف رضایت ندارند و با وجود امضای میثاق‌نامه بین ۱۸۰ نفر نامزد تهران که قرار بود براساس این میثاق، پس از انتخاب ۳۰ نفر از فهرست ائتلاف انصراف بدهند، در انتخابات خواهند ماند. او گفته بود انصراف نخواهم داد و با فهرست صدای ملت در انتخابات شرکت خواهم کرد.
در آن فهرست ۱۳ نفر سهمیه طیف جبهه پایداری و نزدیکان سابق احمدی‌نژاد، هشت نفر سهمیه جمعیت ایثارگران و جمعیت رهپویان بود که نزدیک به حدادعادل بودند و مواضعشان هم‌پوشانی نزدیکی با جبهه پایداری داشت، سه نفر به مؤتلفه و دو نفر هم به جامعه روحانیت مبارز رسیده بود. محسن رضایی و قالیباف هم هرکدام یک سهمیه داشتند. خبری از طیف نزدیک به علی لاریجانی، یعنی فراکسیون رهروان ولایت در آن فهرست نبود. یعنی همان‌هایی که بعدا با ائتلاف اصلاح‌طلبان و حامیان دولت وارد مجلس شدند. توکلی هم درباره حضورنداشتن علی لاریجانی در فهرست ائتلاف اصولگرایان هم گفته بود: «سلیقه آقای لاریجانی متفاوت است و تا جایی که من اطلاع دارم آقای لاریجانی از تبلیغات و نحوه رسیدن به فهرست نهایی انتقاد‌هایی داشتند».
به نظر می‌رسد که کار برای غلامعلی حدادعادل در مقایسه با چهار سال پیش بسیار راحت‌تر است شاید از همین رو است که سکان راهبری دوباره به او سپرده شده است. با توجه به فضای فعلی جامعه و تحولاتی که در بدنه حامی اصلاحات و دولت فعلی به دلایل مختلف رخ داده، بعید است اصولگرایان در انتخابات سال آتی با چالشی مانند چهار سال پیش روبه‌رو شوند. به‌ویژه که در همه این ۴۰ سال بدنه حامی ثابت و تقریبا متعینی داشته‌اند.
