فرارو- یک تحلیلگر مسائل اقتصادی گفت: «ما لازم داریم تصمیمات سخت و مهمی بگیریم. اما آنچه که من را نگران می‌کند این است که مقامات ما این تصمیمات را دقیقه نود اتخاذ کنند. یعنی مردم و کشور هزینه‌های زیادی بدهند و بعد مقامات تازه تصمیم‌گیری کنند. ما باید از همین الان قبول کنیم که دوست و دشمن دائمی نداریم و آنچه دایمی است فقط منافع ملی است؛ لذا باید تغییراتی در سیاست‌های کلانمان ایجاد کنیم تا بتوانیم کشور را از وضعیت موجود خارج کنیم؛ بنابراین ما باید تصمیمات شجاعانه‌ای در عرصه سیاسی اتخاذ کنیم، زیرا اقتصاد ما در گرو سیاست است و این نخستین گام برای برون رفت از مشکلات فعلی کشور است.»
مهدی پازوکی استاد اقتصاد دانشگاه علامه در واکنش به طرح موضوع استیضاح وزیر اقتصاد طی گفتگو با فرارو عنوان کرد: «بببینید مهم نیست که من موافق استیضاح وزیر اقتصاد باشم یا خیر. موضوع این است که به نظر من مشکل اقتصاد ایران این نیست که چه فردی بر مسند وزارت اقتصاد یا رئیس بانک مرکزی بنشیند. مشکل ما این است که اقتصاد ما از مسائلی رنج می‌برد که مربوط به سیاست‌ها کلان است. شما فرض کنید وزیر اقتصاد استیضاح شود و از وزارتخانه برود و یک فرد بسیار کارآمد و با تجربه بیاید. وقتی ما ما در سیاست‌های کلان دچار مشکل هستیم، او هم نمی‌تواند کار خاصی انجام بدهد. این‌ها صرفا اجرا کننده هستند. در چنین شرایطی حتی اگر برندگان نوبل اقتصاد هم وزیر شوند هیچ تغییری به وجود نخواهد آمد.»
وی ادامه داد: «ما برای هدایت یک کشور باید دو نظام تصمیم ساز و تصمیم‌گیر نیاز داریم. نظام تصمیم‌ساز همان نظام کارشناسی است که بر اساس شواهد تجربی و قواعد و تئوری‌های علمی، سعی می‌کند واقعیت‌های جامعه را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد و راه‌حل‌هایی برای مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ارائه دهد. این نظام ابزارش علم و استفاده از تجربیات و دیگران و دستاورد‌های بشری و مبانی تئوری علمی است و سعی می‌کند بهترین و کارآمدترین روش‌ها را پیدا کند و در اختیار مقامات تصمیم‌گیر قرار دهند.»
او افزود: «نظام بعدی همانطور که عرض کردم نظام تصمیم‌گیر است. این نظام متشکل از مدیران کلان در حوزه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی است. آن‌ها باید سعی کنند براساس نقطه نظرات کارشناسی و برخورد‌های علمی نظام تصمیم‌ساز، تصمیم بگیرد. اگر این کار را انجام دهد خوشا به حال آن ملت و مملکت خواهد بود و قطعا شرایط بسیار مناسب و مطلوبی خواهند داشت و تقریبا می‌توان گفت: مشکلاتشان به مراتب کمتر خواهد بود.»
این تحلیلگر مسائل اقتصادی تاکید کرد: «مشکل فعلی ما این است که در ایران آقایان تصمیم‌گیر به دنبال این هستند که بهترین تصمیم را بگیرند، اما حاضر نیستند برای تصمیمات خود هزینه‌ای پرداخت کنند. این درحالی است که هیچ تصمیمی در دنیا وجود ندارد که شما بگیرید و هزینه‌ای بابت آن پرداخت نکنید و فقط برای شما درآمد داشته باشد. هر تصمیمی هزینه‌های خاص خود را دارد. اما متاسفانه این را بسیاری از مسئولان و مقامات تصمیم‌گیر متوجه نیستند. آن‌ها به دنبال این هستند که بهترین تصمیمم را بگیرند، اما حاضر نیستند بابت آن هزینه‌ای پرداخت کنند.»
پازوکی تصریح کرد: «بنابراین نمی‌شود شما بهترین تصمیم را بگیرید، اما فقط به دنبال منفعت و سود باشید. هر تصمیمی نیازمند این است که فرد یا افراد تصمیم‌گیر هزینه‌هایی پرداخت کنند. یک مثال ساده این است که شما فرض کنید قصد مسافرت دارید. می‌خواهید از شلوغی شهر دور و در یک طبیعت و هوای مناسب یک هفته از وقت خود را سپری کنید. خب برای رسیدن به این هدف شما باید هزینه بلیط هتل، وسایل مورد نیاز سفر را پرداخت کنید. شما نمی‌توانید بدون اینکه ریالی خرج کنید، به یک مسافرت تفریحی و گردشگری بروید. این وضعیت برای اقتصاد، سیاست، جامعه و فرهنگ ما نیز صدق می‌کند.»
وی اظهار کرد: «حالا برگردیم به اقتصاد ایران. به عقیده من امروز ایران بیش از هر زمان دیگری، نیازمند نیرو‌های تکنوکرات و متخصص است و یادمان باشد که پوپولیست هزینه‌های زیادی را برای ایران به وجود آورده است و حداقل این تفکر ربع قرن اقتصاد ایران را به عقب برگردانده است و ما هنوز هم داریم اثرات آن را می‌بینیم و هنوز نتوانسته‌ای حتی به شاخصه‌های اقتصادی در آخرین سال ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی برگردیم. به همین دلیل من بار‌ها گفتم که اگر اقتصاد ایران به سال ۸۴ که هنوز دولت اصلاحات روی کار بود برگردد باید مجسمه آقای روحانی را بسازیم و در پاستور نصب کنیم.»
او تاکید کرد: «اما متاسفانه هنوز این تفکر پوپولیستی در کشور وجود دارد. یک مثال ساده برایتان می اورم. در ایران به عقیده کارشناسانی که درسشان را خوب خوانده‌اند و نگاه واقع‌بینانه‌ای به مسائل و مشکلات کشور دارند و از دیدگاه پوپولیستی اجتناب می‌کنند، تاکید دارند که یارانه فقط باید به سه دهک پایین که حدود ۲۴ میلیون نفر هستند، داده شود. اما همین الان که من با شما صحبت می‌کنم، ۷۶ میلیون نفر یارانه دریافت می‌کنند. خب اینگونه که نمی‌شود کشور را هدایت کرد. این همان تفکر پوپولیستی است که در کشور وجود دارد.»
این اقتصاددان با شاره به مسئله مالیات در ایران ادامه داد: «ما ساختار مالیاتمان به حدی ضعیف، غیرکارشناسی و غیرعلمی است که ایران را تبدیل به بهشت دلالان، واسطه‌گران و کلاهبردان کرده است و بسیاری از این افراد که درآمد‌های نجومی دارند، اصلا مالیات پرداخت نمی‌کنند. این در حالی است که به راحتی این افراد قابل شناسایی هستند. در همین راستا می‌توان به مسئله FATF اشاره کرد که مجلس به دلیل فشار تندروها، آن را مسکوت گذاشته است.»
وی افزود: «هرچه زودتر ما به عضویت FATF دربیایم به نفع اقتصاد و ملت ایران است. اما متاسفانه یک اقلیتی در پارلمان، جوی درست کردند که الان همه فکر می‌کنند FATF یک قرارداد استعماری است. این درحالی است که اگر ما این قرارداد را بپذیریم با کلاهبرداران و پول شویان مبارزه کردیم و این به شدت به نفع اقتصاد ایران است. جالب است که از یک طرف تندروها می‌گویند چرا بانک‌های بین‌المللی با ما کار نمی‌کنند و از طرف دیگر مانع تصویب FATF می‌شوند. خب وقتی منبع پول در ایران قابل رصد نیست معلوم است که بانک‌های بین‌المللی حاضر به همکاری با ما نمی‌شوند؛ بنابراین اقتتصاد ایران نیازمند اصلاحات است که یکی از این اصلاحات در مسئله یارانه‌ها است و دیگری اصلاحات در نظام پولی کشور است که باید شفاف شود و اصلاحات سوم باید درسیستم مالیاتی انجام شود.»
این استاد دانشگاه عنوان کرد: «متاسفانه اقتصاد ما از سه بی‌انضباطی رنج می‌برد. بی‌انضباتی مالی در سند بودجه، بی‌انضباتی پولی در سیستم بانکی و بی‌انضباطی اداری در سیستم مدیریت کشور. در همه جای دنیا مدیران درجه یک جذب دولت می‌شوند، اما در ایران مدیراتنی به کار گرفته می‌شوند که فراغ التحصیل دانشگاه‌های درجه چندم هستند. خب ما باید این را حل و فصل کنیم. این‌ها البته در صورتی قابل رفع هستند که سیاست خارجی ما در خدمت اقتصاد باشد. من همینجا تاکید می‌کنم که هرچقدر اقتصاد ایران بسته باشد و با دیگر کشور‌ها در تعاومل نباشیم به ضرر ما خواهد بود.»
او تاکید کرد: «واقعیت این است که اقتصاد ایران در گرو سیاست است و ما باید ابتدا آن امنیتی که سرمایه‌گذاران نیاز دارند را دارا باشیم و بتوانیم ثبات در بازار ایجاد کنیم و با کشور‌های دیگر در تعامل باشیم. لذا لازم است در گام نخست با دنیا درست صحبت کنیم و از ایجاد تنش و دشمنی دوری کنیم. مراحله بعدی همین تعهدات بین‌المللی مثل FATF است. واقعا دوست دارم مخالفان بگویند برای چه با تصویب آن مخالف هستند؟ FATF که مقرش در پاریس است و بسیاری از کشور‌های دوست ما هم از جمله ترکیه، عراق، لبنان و... هم آن را پذیرفته اند و عضو آن هستند. چرا ما نمی‌توانیم این را تصویب کنیم؟»
پازوکی در پایان گفت: «بنابراین به عقیده من ما لازم داریم تصمیمات سخت و مهمی بگیریم. اما آنچه که من را نگران می‌کند این است که مقامات ما این تصمیمات را دقیقه نود اتخاذ کنند. یعنی مردم و کشور هزینه‌های زیادی بدهند و بعد مقامات تازه تصمیم‌گیری کنند. ما باید از همین الان قبول کنیم که دوست و دشمن دائمی نداریم و آنچه دایمی است فقط منافع ملی است؛ لذا باید تغییراتی در سیاست‌های کلانمان ایجاد کنیم تا بتوانیم کشور را از وضعیت موجود خارج کنیم؛ بنابراین ما باید تصمیمات شجاعانه‌ای در عرصه سیاسی اتخاذ کنیم و این نخستین گام برای برون رفت از مشکلات فعلی کشور است.»
