محمد دهقان، نایب‌رئيس فراكسيون ولايي مجلس گفت : اگر خدایی نکرده همچنان تردید‌ها و نگاه به غرب وجود دارد و دولت همچنان معتقد است تنها راهکار حل مشکلات، عقب‌نشینی است و دوباره می‌خواهند تجربه تلخ گذشته را تکرار کنند، ادامه حضور دولت، خیانت به کشور است و باید کار را به اهلش واگذار کند که این کار تنها خدمت به کشور است.
محمد دهقان، نایب‌رئيس فراكسيون ولايي مجلس گفت: اگر خدایی نکرده همچنان تردید‌ها و نگاه به غرب وجود دارد و دولت همچنان معتقد است تنها راهکار حل مشکلات، عقب‌نشینی است و دوباره می‌خواهند تجربه تلخ گذشته را تکرار کنند، ادامه حضور دولت، خیانت به کشور است و باید کار را به اهلش واگذار کند که این کار تنها خدمت به کشور است.
او به مهر گفته: ما اصلا تمایل نداریم که دولت سقوط کرده و با ناکارآمدی زمین بخورد. اگر دولت بتواند کشور را اداره کند، افتخاری برای دولت، نظام و ملت ایران است و تأکیدمان این است که دولت به وظایفش عمل کند؛ اما اگر واقعا احساس می‌کند نمی‌تواند کشور را اداره کند، باید کار را به اهلش بسپارند.
امير خجسته، نماينده همدان و رئیس فراکسیون مبارزه با مفاسد اقتصادی، نیز به فارس گفت: «ما 10 تا 15 روز به دولت فرصت می‌دهیم تا برنامه‌های خود را برای مقابله با توطئه‌های دشمن در جنگ اقتصادی به مجلس ارائه کند و اگر نتواند، ما استیضاح وزرای اقتصادی دولت و موضوع عدم کفایت رئیس‌جمهور را در مجلس کلید خواهیم زد و صد‌البته این استیضاح و عدم کفایت نه با اهداف سیاسی، بلکه به دلیل ناتوانی در حوزه اقتصادی است. این خواسته مردم است و ما از آن یک درصد نیز عقب‌نشینی نخواهیم کرد».
یحیی رحیم صفوی هم گفته :«گاهی به نظر می‌رسد اگر دولت نباشد، کشور بهتر اداره خواهد شد. بخشی از این نارضایتی‌ها، به دلیل ناکارآمدی مسئولان است...»؛ این گفته یحیی رحیم‌صفوی در جمع پیش‌کسوتان و رزمندگان دفاع مقدس استان فارس درباره فقدان «دولت» در شرایطی است که برخی چهره‌های اصولگرا این روزها طرح استیضاح، استعفا یا عدم کفایت سیاسی رئیس‌جمهوری را مطرح میکنند و برخی دیگر بر طبل آمدن رئیس‌جمهوری نظامی می‌کوبند. این سخنان را «عصرایران» به‌نقل از «فارس» منتشر کرده است.
ایده‌هایی که اصولگرایان مطرح میکنند، آن‌قدر غیرمحتمل یا بعید به نظر می‌رسد که افرادی از میان خودشان به آن پاسخ داده‌اند. محمدرضا باهنر، دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین، پیش‌تر به «شرق» گفته بود: «من هنوز هم می‌گویم، آن زمان هم می‌گفتم که ما در جمهوری اسلامی یک بار رأی به عدم کفایت سیاسی ریاست‌جمهوری دادیم که بنی‌صدر بود؛ حقش بود و نوش جانش؛ اما من آرزو می‌کنم تا زمانی که در قید حیات هستم، دیگر از این اصل هیچ مجلسی استفاده نکند؛ چون خیلی هزینه‌های بالایی دارد. می‌دانید بعد از عزل بنی‌صدر چه هزینه‌هایی به کشور وارد شد؟ هفت‌تیر، هشت شهریور و...».
او به‌تازگی نیز در نشست خبری با اشاره به تبعات و هزینه‌های ماجرای بنی‌صدر، درباره مطرح‌شدن بحث عدم کفایت رئیس‌جمهور گفته است: «زیرآب‌زدن و آجر از زیرپاکشیدن درست نیست، باید همدلانه کار کرد. به یاد دارم در گذشته رئیس‌جمهوری گفت اگر می‌خواهیم مملکت پیشرفت کند، رؤسای قوا کنار بروند. این نگاه درست نیست. اگر همدلی و هم‌زبانی و همچنین مدیریت جهادی باشد، می‌شود مشکلات را حل کنیم».
علی جنتی، وزیر ارشاد دولت یازدهم، در گفت‌و‌گویی در پاسخ به پرسشی درباره تعبیر سعید حجاریان از نتیجه فشارها به حسن روحانی، رئیس‌جمهوری و احتمال استعفا یا عدم کفایت او، گفته است: «البته مخالفان دولت ممکن است چنین پروژه‌ای را تعقیب کنند، ولی به نظر من امکان تحقق آن وجود ندارد. آقای روحانی در سال ٩٢ که وارد انتخابات و پیروز شد، در یک ملاقات خصوصی که با ایشان داشتم، بیان کرد من هوس رئیس‌جمهورشدن نداشتم، ولی شرایط کشور به‌گونه‌ای است که آمده‌ام خودم را فدا کنم تا کشور نجات پیدا کند».
رئیس‌جمهوری نظامی
البته ایده‌های جایگزین به همین موارد محدود نمی‌شود. همین یکی، دو ماه پیش بود که جمعی دیگر از اصولگرایان به وادی رئیس‌جمهوری نظامی ورود کردند و آن را گزینه مناسبی برای کشور در شرایط فعلی دانستند. سردار سلیمانی، حسین دهقان و علی شمخانی همگی با پیشینه نظامی گزینه‌هایی هستند که بعد از طرح ایده رئیس‌جمهوری نظامی به‌عنوان گزینه‌های احتمالی نامشان مطرح شده است.
اخیرا روزنامه اعتماد نوشته بود: شنیده‌ها حاکی از آن است که سرتیپ حسین دهقان، مشاور صنایع دفاعی فرمانده کل قوا، اولین چهره نظامی با سودای ریاست‌جمهوری است. رئیس‌جمهوری نظامی آرزوی دیرینه جماعتی از سیاست‌ورزان ایرانی بعد از انقلاب با پیشینه راست یا اصولگرایی است؛ تا جایی که حتی به عناوینی مانند «رضاخان حزب‌اللهی» یا «رضاخان مصلح» نیز تمسک جسته‌اند.
نکته تأمل برانگیز این است که مطرح‌کنندگان ایده رئیس‌جمهوری نظامی در این روزها، کسانی‌اند که یا خودشان مستقیما پیشینه نظامی داشته‌اند و شاید هنوز هم دارند یا به‌نحوی آبشخور سیاسی، فکری و اجتماعی‌شان با این حوزه گره خورده است. اولین فردی که بعد از اعتراضات دی‌ماه از آمدن یک رئیس‌جمهوری نظامی استقبال کرد، محمدعلی پورمختار، نماینده فعلی مجلس، با سابقه طولانی حضور در سپاه از زمان جنگ، همین‌طور ناجا با سمت‌های فرمانده و مدیریت‌های ارشد بود.
او به خبرآنلاین گفته بود: «رسانه‌ها این را تشدید میکنند و گسترش می‌دهند که نظامی‌ها نباید رئیس‌جمهور شوند؛ من اعتقاد دارم اگر یک نظامی رئیس‌جمهور شود، حتما می‌تواند کشور را از مشکلات نجات بدهد». بعد هم در پاسخ به این پرسش که یعنی باید منتظر باشیم یک نظامی رئیس‌جمهور شود، گفته بود: «ان‌شاءالله».
حسین الله‌کرم هم که این روزها استاد علوم سیاسی یکی از واحدهای دانشگاه آزاد است، سابقه سال‌ها حضور در جنگ را دارد. او در دهه ٧٠ از پایه‌گذاران جمعیت انصار حزب‌الله شد و در بسیاری از تجمعات اعتراضی آن سال‌ها در خیابان‌های تهران به‌همراه مسعود ده‌نمکی نقش‌آفرین بود. او هم از روی‌کارآمدن یک رئیس‌جمهوری نظامی دفاع کرده بود. حسین الله‌کرم با اشاره به روی‌کارآمدن ترامپ از محتمل‌بودن ریاست‌جمهوری فردی مانند قاسم سلیمانی و پذیرش او از سوی مردم سخن گفته بود.
الله‌کرم البته به جای استفاده از واژه مستقیم «نظامی» از واژه «نظامی استراتژیک» استفاده کرده تا کمی از بار معنایی خاصش، احتمالا به‌دلیل سابقه ذهنی-تاریخی آن، نزد مردم بکاهد. او گفته بود: «اینکه یک نفر با سابقه نظامی می‌تواند کشور را نجات دهد، به مقطع زمانی و وضعیت کشور بستگی دارد. معتقدم امروز ایران قدرتی منطقه‌ای است و اگر وظایف خود را انجام ندهد، تجزیه می‌شود... یک فرد نظامی استراتژیک برای این کار شایسته‌تر است... اگر مردم به این درک برسند که ایران باید وظیفه منطقه‌ای خود را انجام دهد، حتما به فرد نظامی استراتژیک رأی خواهند داد» و در نهایت هم او در پاسخ به این پرسش که آیا امروز مردم به این درک رسیده‌اند، پاسخ داده است: «بله، رسیده‌اند».
ابراهیم فیاض هم جامعه‌شناس و استاد دانشگاهی است که خاستگاه فکری‌اش یا اصولگرایی است یا حداقل به آن بسیار نزدیک است. او دکترای فرهنگ و ارتباطات از دانشگاه امام صادق دارد؛ همان دانشگاهی که سعید جلیلی از آن فارغ‌التحصیل شده و همان‌جا هم تدریس می‌کند.
او هم به نامه‌نیوز گفته بود: «...من می‌خواهم بگویم چیزی که اکنون در جهان در حال رخ دادن است، در ایران هم رخ می‌دهد؛ چون شرایط ایجاب می‌کند... اقتداری دیگر در حوزه سیاسی وجود ندارد و ادامه‌یافتن این وضعیت کشور را به فروپاشی و تجزیه می‌کشاند برای همین جامعه به‌سمت ادبیات نظامی می‌رود تا او ظرف دوره‌ای هشت‌ساله با ازبین‌بردن طبقه اشرافیت و مافیا افق جدیدی را پیش روی کشور بگشاید».
انتشار کتاب علیه روحانی
اما جدیدترین اقدام مخالفان دولت، نشر و توزیع اینترنتی کتاب «حسن روحانی در یک نگاه» است. وقتی که چند سال پیش یک مستند با عنوان «من روحانی هستم» تهیه شد، انتظار می‌رفت که مخالفان حسن روحانی به این شیوه جدید مواجهه با رقیب ادامه دهند، اما موج انتقادها از این مستند و هزینه‌هایی که در قبال آن ایجاد شد، آنچنان زیاد بود که هرچند در ادامه دولت یازدهم انتقادهای بی‌شماری را متوجه حسن روحانی کردند، اما فتیله این سبک مواجهه و نقادی با رقیب را پایین کشیدند. حالا اما در دور جدیدی از فعالیت منتقدان، دوباره آنها به سیاق سابق بازگشته‌اند. کتاب می‌نویسند، مستند می‌سازند، کلیپ تولید میکنند و از فضای مجازی و امکانات چندرسانه‌ای بهره می‌گیرند؛ این یعنی آنکه روحانی روزهای سختی را پیش‌رو دارد.
او درحالی سه سال از ریاست‌جمهوری‌اش باقی مانده که صف مدافعانش کوتاه‌تر شده و صف منتقدانش هر روز بلندتر می‌شود. حالا منتقدان در تازه‌ترین اقدام یک کتاب منتشر کردند با عنوان «حسن روحانی در یک نگاه».
این کتاب ظاهرا اجازه چاپ نگرفته و به صورت «پی‌دی‌اف» در فضای مجازی انتشار یافت و حکایت‌گر زوایای پنهان یک پروژه دیگر علیه رئیس‌جمهوری مستقر است؛ کتابی که اتفاقا از سوی جدی‌ترین مخالفان دولت همچون حمید رسایی بازنشر هم داده می‌شود و یادآور کتاب جنجالی «شنود اشباح» به قلم رضا گلپور علیه سیدمحمد خاتمی و دولت اوست.
منبع: شرق
اتفاقا این نظر عین جمهوری و جمهوریت است.
تشکر که هستی.
مملکنت رو داغون کردین شما کدخدا پرستا
کسی که با لباس مارک آنچنانی میره توچال چه خبر از حال ما بیکار ها ی تحصیل کرده داره