فرارو- ناصر صفاریان؛ روزی که ساسی مانکن را در صف اول دیدارِ جمعیِ هنرمندان با آقای کروبی نشاندند، کمترین تردیدی نبود که ایشان نه به قدر ذرهای از صدای این خواننده را شنیده و نه اندک شناختی از نوع موسیقی و شکل اجرای او دارد. روزی هم که در گامی به مراتب فراتر، تصویر دیدار دونفره آقای رییسی با امیر تتلو منتشر شد، باز هیچ تردیدی نبود که ایشان هم نه دیده و نه شنیده و نه دانسته است اصلا موضوع و ماجرا را.
مشاوران و دوروبریها، در دو طیف مختلف و در دو دوره متفاوت، تصورشان این بوده که حضور چهرهای با تعدادی طرفدار در میان نسل جوان، میتواند رای این طرفداران بسیار جوان را به سمت نامزد مورد حمایتشان جذب کند. اما تفاوت عمده در این بود که چهره تبلیغاتی آن طرفیها، نه امکانات نیروی دریایی در اختیارش قرار گرفت تا برود روی ناو بخواند، نه در ردیف اولِ نشستِ افرادِ موسوم به ارزشی نشاندنش، نه تقدیری از او به عمل آمد و نه اصلا وارد مناسبات نامربوط سیاست شد و سخنهای پرتی مثلا درمورد قتل طفلی معصوم به زبان آورد.
مهمتر و متفاوتتر از همه هم این بود که هیچکس، نه در حوزه مشاوران و نه خود نامزد مورد نظر، به دفاع از این عملکرد برنخاست.
حالا ولی با توجیه و دفاع برنامهریزان، و با حضور موکد امیر تتلو بر صحنههایی که نام اصولگرایی بر خود دارد، باید به این نتیجه رسید که اگر روزگاری نه خیلی دور، در کتابهای درسی همین نظام، آموزش میدادند که هدف وسیله را توجیه نمیکند، دیگر آن روزها سر آمده و اتفاقا هدف است که وسیله را توجیه میکند.
به هر حال، همیشه نمیشود حفظ ظاهر کرد و به «عمل»ِ آدمیست که کار برمیآید، نه «سخندانی» و شعارهای بر زبان. با این اوصاف، شاید اصلا راز رفتار جدید این دوستان را باید در نگاه مولانا جست و بس: «هر کسی کو دور ماند از اصل خویش/ باز جوید روزگار وصل خویش»
پینوشت: در موسیقی هر زمانهای باید برای همه گونه موسیقی جایی باز باشد. برای هر نوع سلیقه و هر نوع نگاه. از موسیقی فاخر و ماندگار، تا آنچه سبکتر است و برای گذران وقت. کلیتی باید باشد برای هر شکل از علاقهمندی. بقیهاش با خود مخاطب است و با خود تاریخ. پس ایرادی به نفسِ حضور هیچ خوانندهای نیست، چه ساسی مانکن باشد و چه امیر تتلو. ایراد در حلقۀ مشاورانِ سیاستمدارانیست که این بندگانِ خدا را ابزار جذب رای میکنند و اسبابِ روزیِ خودشان، چه دوروبریهای آقای مهدی کروبی باشند و چه اطرافیان آقای ابراهیم رییسی.
چیزی که بده اگه ما استفاده کنیم خوبه