بزرگ‌ترین هتل ایران نه جاده دارد نه تابلو

یک ماه پیش هتلی در شمال تهران افتتاح شد که عنوان بزرگ‌ترین هتل ایران را بر خود دارد. هتلی با ٧٥‌ هزار مترمربع زیربنا، بیش از ٥٠٠ اتاق و سوئیت و ظرفیت بیش از هزارو ٥٠٠ نفر اقامت در هر شب. با این حال میهمانان این هتل که طبق آمارهای قسمت پذیرش آن بیشتر از ٨٠ درصدشان خارجی هستند و اغلب از کشورهای اروپایی، برای رسیدن به آن با دو مشکل عمده مواجه‌اند؛ مشکل اول راه پیداکردن و رسیدن به آن است.

برای یافتن مسیر درست رسیدن به هتل در خیابان‌ها، اتوبان‌ها و مناطق اطراف هیچ تابلویی نصب نشده است. مشکل دوم هم زمانی به چشم می‌آید که به نزدیک‌ترین محل به هتل برسید. تنها راه رسیدن کنونی به ورودی آن، از یکی از کوچه‌های فرعی اطراف می‌گذرد، کوچه‌ای که شبانه‌روز در دو طرف آن خودرو پارک شده و در ضلع جنوبی‌اش نیز یک کارگاه ساختمانی نسبتا بزرگ با جرثقیل‌ها و ماشین‌های سنگین ساخت‌وساز برپا شده است.

این هتل، اسپیناس پالاس نام دارد و هفتم دی‌ماه گذشته با حضور مسئولان عالی‌رتبه کشور از جمله معاون اول رئیس‌جمهور، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، تعدادی از نمایندگان مجلس، مدیران شهرداری و اعضای شورای شهر تهران رسما آغازبه‌کار کرد.
اگرچه روز رسمی افتتاح، هفتم دی اعلام شد اما به درخواست مسئولان کشور، این هتل از حدود سه ماه پیش پذیرش میهمانان را شروع کرده بود. میهمانانی که بخش عمده و اصلی آنها را هیأت‌های تجاری، اقتصادی و سیاسی شامل می‌شد که از فرصت پیش‌آمده پس از توافق هسته‌ای، راهی ایران شده بودند تا زمینه افزایش همکاری‌ها و بستن قراردادهای اقتصادی، صنعتی، تجاری و سیاسی با ایران را برای شرکت‌ها یا کشورشان فراهم کنند.

طبق اعلام مسئولان هتل اسپیناس بخش زیادی از اعضای هیأت‌هایی که در این مدت از کشورهای اروپایی شامل آلمان، ایتالیا و... و همچنین چین، روسیه و دیگر کشورها به ایران آمده بودند محل اقامتشان همین هتل بود. هتلی که با طراحی و امکانات لوکس و داشتن پنج ستاره در فهرست هتل‌های معتبر و پیشنهاد داده‌شده در وب‌سایت «تریپ ادوایزر» رتبه بالایی دارد.

اما این امکانات و لوکس‌بودن فقط شامل فضای داخلی هتل است؛ فضای بیرونی و روبه‌روی هتل اما حکایت از چیز دیگری دارد. روبه‌روی ساختمان ٢٨طبقه اسپیناس پالاس اگر رو به شمال بایستی و کمی به سمت چپ حرکت کنی، با مسیری مواجه می‌شوی که بیشتر تداعی‌کننده یک جاده روستایی است که سال‌هاست معطل بودجه باقی مانده و به نظر قرار نیست ساخته شود. این مسیر از ابتدا قرار بود محل اصلی دسترسی به این هتل باشد اما هنوز کاری برای به‌سرانجام‌رساندن این مسیر که حدود ٥٠٠ متر طول دارد، نشده است. این مسیر در صورت ساخته‌شدن به خیابان شقایق که در غرب میدان بهرود قرار دارد، متصل می‌شود و پس از آن به اتوبان یادگار امام می‌رسد که راحت‌ترین مسیر برای ورود و خروج از این هتل و رسیدن به مرکز شهر یا فرودگاه‌های امام خمینی و مهرآباد خواهد بود.  با وجود این، مسیر کنونی که خودروهای ورودی و خروجی هتل از آن رفت‌وآمد می‌کنند، از ضلع شمالی و از طریق یک کوچه فرعی به نام کوچه شماره ٣٣ انجام می‌شود. این کوچه کمی بالاتر از میدان بهرود در سعادت‌آباد واقع شده است و راه ورود به آن، عبور از یک بریدگی کوچک در خیابان کم‌عرضی به نام «عابدی» است.

معضل نداشتن جاده دسترسی مشخص برای این هتل البته فقط یکی از مشکلات پیداکردن آسان آن است. مشکل دیگر پیش از نزدیک‌شدن به این هتل برای میهمانانی که به سمت آن در حال حرکت هستند، رخ می‌دهد. ماجرا به این شرح است که اگر یک راننده تاکسی یا کسی که خودش پشت فرمان ماشین باشد، از هر کدام از مناطق یا اتوبان‌های اطراف بخواهد به این محل برسد، تقریبا راهی جز آزمون و خطا یا سؤال‌پرسیدن از رهگذران ندارد.

در طول مسیر، از مناطق و خیابان‌ها و میدان‌های اصلی شهرک‌غرب و سعادت‌آباد یا حتی میدان بهرود و اتوبان‌های آن حوالی مثل اتوبان یادگار امام، تابلویی برای راهنمایی شما جهت رسیدن به این هتل وجود ندارد. این در حالی است که تقریبا همه کسانی که قصد رفتن و رسیدن به این هتل را دارند مسافرانی هستند که با شهر غریبه‌اند و احتمالا فقط رانندگان تاکسی که این منطقه کم‌تردد شمال شهر تهران و خیابان‌ها و کوچه‌های اطراف آن را می‌شناسند، می‌توانند بدون کمک‌گرفتن از دیگران به ورودی آن برسند.

وقتی برای نوشتن این گزارش و گفت‌وگو با میهمانان و مدیران هتل اسپیناس پالاس به منطقه بهرود سعادت‌آباد رفته بودم، از یکی از رانندگان تاکسی فرودگاه امام که لحظاتی قبل دو مسافر آلمانی را از فرودگاه امام به این هتل رسانده بود، در‌همین‌باره پرسیدم. او دراین‌باره گفت: «وقتی در حال آمدن بودم یکی از همکارانم که قبل از من اینجا آمده بود برایم توضیح داد مسیر دسترسی به هتل کمی پیچیده است و تابلو ندارد و گفت چطور خودم را برسانم. اما با این حال وقتی رسیدم به نزدیکی بلوار پاکنژاد و بلوار پیام و بعد میدان بهرود، خیلی مطمئن نبودم چطور باید برسم که وسط مسیر از یک راننده شخصی پرسیدم».

این راننده تاکسی همچنین به کنده‌کاری‌های مربوط به پروژه فاضلاب تهران در کوچه و خیابان‌های اطراف اشاره کرد و گفت: «کوچه رسیدن به هتل خودش به اندازه کافی تنگ و باریک هست، این محوطه‌های کارگاهی فاضلاب هم وضع را بدتر کرده ولی خب درنهایت می‌شود مسافر را رساند جلوی در هتل، اما با مقداری سختی، چون قسمتی از کوچه هم خاکی است و پر از چاله».

این هتل در سال ٩٢ با وجود ٧٠ درصد پیشرفت فیزیکی، به‌دلیل کمبود منابع مالی و پرداخت‌نشدن تسهیلاتی که از سوی دولت دهم به آن وعده داده شده بود، ساختش متوقف شد. در همان زمان گزارش این موضوع با تیتر «توقف ساخت بزرگ‌ترین هتل ایران» در صفحه جامعه روزنامه «شرق» منتشر شد. درهمین‌رابطه مدیرعامل گروه هتل‌های اسپیناس به «شرق» گفته بود: «با وجود آنکه مسئولان سازمان میراث ‌فرهنگی در دولت قبل برای پرداخت تسهیلات برای تکمیل این هتل وعده‌های بسیاری به ما دادند و حتی ساعت و زمان دقیق را مشخص کردند، اما هیچ اتفاق خاصی نیفتاد و اگر خلف وعده‌های مسئولان سازمان نبود، این هتل باید در تابستان سال ٩١ آماده می‌شد، اما با اتفاقاتی که افتاد دست‌کم بهره‌برداری هتل دو تا سه‌ سال به تأخیر افتاد».

با این وضعیت در نهایت این هتل افتتاح شده است، اما باید دید مدیران آن‌چه می‌گویند. درباره همین موضوع و دیگر جزئیات با علی‌اصغر امیری، صاحب و مؤسس هتل اسپیناس پالاس، گفت‌وگو کردم. طبق گفته‌های او تاکنون برای ساخت این هتل که فعلا فقط فاز اول آن؛ یعنی واحدهای اقامتی‌اش راه‌اندازی شده، ٤٠٠‌ میلیارد تومان هزینه شده است. در فاز دوم قرار است تعدادی سالن همایش، مرکز نمایشگاهی و آمفی‌تئاتر و قسمت‌های دیگر در این مجموعه راه‌اندازی شود.  علی‌اصغر امیری می‌گوید با پیگیری‌هایی که انجام شد، در نهایت در سال ٩٣ یک‌سوم منابعی که قرار بود و مصوب شد، به صورت جزبه‌جز به ما داده شد، اما باقی آن را هم ندادند، در صورت تأمین این تسهیلات فاز دوم را راه‌اندازی خواهیم کرد.

مدیران این هتل همچنین درباره مشکل‌نداشتن جاده دسترسی و ‌نصب‌نشدن تابلویی که نشان‌دهنده مسیر درست رسیدن به هتل باشد، هم به «شرق» می‌گویند: داشتن جاده دسترسی به هتلی که به نوعی نماد صنعت هتل‌داری و میهمان‌پذیری کشورمان است، طبیعتا واجد اهمیت است؛ به‌همین‌دلیل ما منتظر راه‌اندازی این جاده هستیم که امیدواریم به‌زودی این مشکل حل بشود».

یوسف متقی، معاون فنی و عمرانی شهرداری منطقه دو تهران که این محل در حوزه استحفاظی آنهاست درباره این جاده به «شرق» می‌گوید: «براساس طرح تفصیلی این منطقه از تهران، حتی پیش از ساخت این هتل یک خیابان ٢٠متری با آسفالت‌خور ١٢ متری و به طول ٨٥٠ متر در این محل پیش‌بینی شده بود، که از اوایل امسال ساخت آن به صورت جدی در دستور کار قرار گرفت و حدود چهار ‌میلیارد تومان هم هزینه برای آن تعیین شد که تا الان حدود چهار ماه است که پروژه ساخت آن شروع شده و ٦٠ درصد هم پیشرفت فیزیکی داشته است؛ البته از دو هفته پیش به این سو این جاده یک معارض ملکی پیدا کرده است و فردی ادعا کرده که اینجا قبلا زمین زراعی او بوده و به‌همین‌دلیل، با حکم دادگاه کارگاه ما را هم تعطیل کرده است؛ به‌همین‌دلیل هم در دو هفته اخیر سرعت کار ما در این جاده کم شده است». این مقام مسئول در شهرداری منطقه دو تهران همچنین به «شرق» درباره پایان این جاده می‌گوید: «اگر مشکل معارض آن حل شود، ما قول داده بودیم تا عید نوروز پیش‌رو، این جاده به بهره‌برداری برسد».

طبق گفته مدیران این هتل، طراحی و برخی تجهیزات به‌کاررفته در ساخت آن داخلی است، اما برخی دیگر از تجهیزات آن‌که امکان تهیه در داخل را نداشته، از کشورهایی مانند اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، آلمان و ترکیه وارد شده است. طراحی و نظارت بر ساخت قسمت‌هایی از فاز دوم شامل سالن همایش، زیر نظر متخصصاتی از آلمان، فرانسه ایتالیا و اسپانیا و سوئیس در حال انجام است.

براساس نرخ‌های اعلام‌شده از سوی این هتل، هزینه یک شب اقامت در ارزان‌ترین اتاق‌های این هتل ١٤٠ دلار و برای گران‌ترین اتاق آن بسته به امکانات و بزرگی آن ٥٠٠ دلار است. نرخ هتل‌ها در ایران به‌دلیل سیاست‌های اعمال‌شده توسط سازمان میراث فرهنگی، شامل برخی قوانین می‌شود و به همین دلیل توسط شورایی مرکب از نمایندگان بخش دولتی و بخش خصوصی تعیین می‌شود.

با‌این‌حال مقایسه قیمت هتل‌های پنج ستاره ایران با برخی کشورهای همسایه حکایت از پایین‌تر بودن چشمگیر این قیمت‌ها دارد؛ تفاوتی که در پاره‌ای مواقع به حدود دو تا سه برابر نیز می‌رسد.  یکی از گران‌ترین اتاق‌های هتل اسپیناس‌پالاس، سوییتی است که در طبقات بالایی این هتل واقع شده است و به سوییت پرزیندنشال شناخته می‌شود. این سوییت در مجموع ٧٠٠ متر مساحت دارد و شامل چندین اتاق مجزا، یک پذیرایی بزرگ و چندین سرویس بهداشتی و حمام مجلل است.

در قسمت‌های مختلف این اتاق فرش‌های تمام‌ابریشم دستباف پهن شده و به دیوار اتاق‌هایش تلویزیون‌های بزرگ ٥٥ تا ٦٥ اینچی نصب شده است. این اتاق معمولا توسط سران بلندپایه دولت‌ها و همچنین رؤسای شرکت‌های بزرگ اقتصادی برای اقامت انتخاب می‌شود. مشابه این سوییت‌ها در برخی هتل‌های پنج ستاره در کشورهای اروپایی قیمتی در حدود هفت تا هشت ‌هزار یورو برای هر شب نرخ‌گذاری شده است.  میهمانانی که از پنجره اتاق‌های ضلع شمالی این هتل به بیرون نگاه می‌کنند، نمای کوه‌های شمال شهر تهران را خواهند دید. ارتفاعاتی که این روزها برف آنها را سفیدپوش کرده و پیست‌های اسکی آن اسکی‌بازان زیادی را از گوشه و کنار جهان به تهران کشانده است.

نمای پنجره‌های ضلع جنوبی هم، تصویری ١٨٠ درجه از شهر تهران دارد، نمایی که از شرق تا غرب پایتخت معمولا دودگرفته ایران را می‌توان به‌راحتی در آن دید. البته اگر از همین پنجره‌ها کسی به پای ساختمان هتل نگاه کند چشمش به جاده‌ نیمه‌کاره و ساخته‌نشده‌ای می‌افتد که قرار بود مسیر دسترسی به این هتل باشد.