در حالي که در دو سال گذشته نخل طلاي جشنواره کن به فيلم هايي از دو فيلمساز قبلاً نه چندان مشهور - کريستين مونيوي رومانيايي و لورن کانته فرانسوي- تعلق گرفت تا رسم گاه و بيگاه اين جشنواره در «کشف» و مال خود کردن چهره هاي نسبتاً جديد و البته مستعد احيا شود، امسال کن به بزرگ داشتن بزرگان که انتظار عمومي قابل درک همه از اين جشنواره است، بازگشت و جوايز اصلي خود را در کنار يکي دو چهره کمتر شناخته شده اما خلاق، به فيلم ها و عوامل فيلم هاي فيلمسازان صاحب سبک و باسابقه تري چون ميشائيل هانکه، کوئنتين تارانتينو و لارس فون ترير اختصاص داد.
هيات داوران کن شصت و دوم که رياست آن را ايزابل هوپر بازيگر شاخص فرانسوي فيلم هاي مدرن و فرامدرن سه دهه اخير و برنده دو جايزه بهترين بازيگر زن از همين جشنواره بر عهده داشت، مهم ترين جايزه سينمايي جهان يعني نخل طلا را به ميشائيل هانکه کارگردان اتريشي الاصل فيلم آلماني «روبان سفيد» اهدا کرد.
هانکه که چهار سال پيش نيز جايزه مهم بهترين کارگرداني جشنواره را براي فيلم غريب «پنهان» دريافت کرده بود، پريشب در سخنان بعد از گرفتن جايزه روي سن مراسم اختتاميه گفت؛ «همسرم گاهي سوالي از من مي پرسد که بسيار زنانه است؛ «راضي و خوشحالي؟» الان بعد از گرفتن اين جايزه يکي از آن لحظاتي است که مي توانم با اطمينان بگويم راضي و خوشحالم.»
فيلم او داستاني از سال هاي نزديک به دوران جنگ جهاني اول را بازمي گويد که در مدرسه يي در شمال آلمان مي گذرد و با روي دادن حوادثي عجيب ميان بچه ها و معلمان و مسوولان مدرسه همراه است. در اغلب خلاصه هاي موجود، اين خط داستاني ساده به اين سوال منتهي شده که «آيا وقايع اين مدرسه، بر شکل گيري فاشيسم در سال هاي بعدي تاثيري خواهد داشت؟»، بنابراين روشن است که بار ديگر همچون فيلم هاي «رمز ناشناخته»، «بازي هاي خنده آور»، «وقايع نگاري 71 احتمال تصادفي»، «ويدئوي بني» و البته «پنهان» شاهد ظرافتي موذيانه از سوي هانکه و فيلمنامه و کارگرداني اش هستيم که مي تواند اعمال و تصميم هاي آني، لجبازانه و حتي کودکانه را به سرچشمه عميق ترين «احساس گناه»هاي بشري بدل کند.
جايزه بزرگ جشنواره به فيلم «يک پيامبر» ساخته ژاک اوديار فرانسوي تعلق گرفت که بسياري با اشاره به تاثيرگذاري فراوانش آن را مهم ترين رقيب فيلم هانکه در دريافت نخل مي دانستند. يک جايزه ويژه هيات نيز به پاس يک عمر فعاليت هنري به آلن رنه فيلمساز کهنه کار و همچنان متفاوت سال هاي موج نو سينماي فرانسه اعطا شد که امسال با فيلم «علفزار وحشي» در بخش مسابقه کن حضور داشت. اما جايزه ويژه هيات داوران که هر سال به طور مشخص و تثبيت شده در بين جوايز اصلي کن قرار دارد، به طور مشترک به دو فيلم Fish Tank يکي از دو اثر انگليسي بخش مسابقه ساخته آندريا آرنولد و «تشنگي» ساخته پارک چان ووک اختصاص يافت.
فيلمساز مشهور و مطرح کره يي پيشتر هم براي فيلم «رفيق قديمي» همين جايزه را در کن 2003 گرفته بود. از ميان بزرگان ديگر، کوئنتين تارانتينو و لارس فون ترير نيز با دريافت جايزه هاي بازيگري جشنواره توسط بازيگران فيلم هايشان، در فهرست برندگان بي نصيب نماندند. کريستوفر والتز در ميان بازيگران مشهورتر فيلم «لعنتي هاي بي آبرو» بيش از همه نظر داوران را جلب کرد و جايزه بهترين بازيگر مرد را گرفت. شارلوت گينزبورگ بازيگر انگليسي الاصل بين المللي فيلم «ضدمسيح» فون ترير نيز بهترين بازيگر زن جشنواره شد تا عملاً جز آلمودوار و آنگ لي، اغلب نام هاي بزرگ حاضر در بخش مسابقه دست کم به يکي از جوايز اصلي برسند.
اين عملکرد داوران کن به رضايتي بيش از دوره هاي اخير کن منجر شد؛ هم از اين جهت که منتقدان نيز جايزه خود را به فيلم برنده نخل طلاي داوران يعني «روبان سفيد» دادند و هم از اين حيث که فيلم هاي فيلمسازان توانا ولي کمتر شناخته شده يي چون بريلانته مندوزاي فيليپيني و مي فنگ هنگ کنگي نيز در آراي آنها لحاظ شد.
مندوزا براي فيلم «کيناتاي» جايزه بهترين کارگرداني را گرفت و فنگ براي «تب بهاري» جايزه بهترين فيلمنامه را به خانه برد تا سينماي آسيا به غير از جايزه ويژه هيات داوران بخش نوعي نگاه به فيلم «کسي از گربه هاي ايراني خبر نداره» بهمن قبادي، دستاوردهاي اعتباري ديگري نيز از کن شصت و دوم داشته باشد.
برگزيدگان ديگر کن 2009 عبارت بودند از؛ جايزه بزرگ بخش هفته منتقدان؛ «خداحافظ گري» ساخته نسيم آماموچه محصول فرانسه. دوربين طلايي به فيلم اول يک کارگردان؛ «سامسون و دليله» ساخته وارويک تورنتون. جايزه اصلي بخش نوعي نگاه؛ «دندون- سگي» ساخته يورگوس لانتيموس محصول يونان. نخل طلاي بخش فيلم هاي کوتاه؛ «آرنا» ساخته ژائو سالويتزا محصول پرتغال. جايزه منتقدان بخش نوعي نگاه؛ «Police,Adjective» ساخته کورنليو پرومبيو محصول روماني. جايزه منتقدان در بخش مسابقه اصلي؛ «روبان سفيد» ساخته ميشائيل هانکه.
