به گزارش سرویس بین الملل فرارو ، در حالی که برخی منابع غربی از مرگ خاموش مسعود رجوی خبر می دهند ، روزنامه انگلیسی دیلی تلگراف در مقاله ای که روز دوشنبه به قلم "کریستوفر بوکر" چاپ کرده ، ضمن ابراز دلسوزی برای گروهک تروریست پرور موسوم به " مجاهدین خلق ایران" و نگرانی از سرنوشت آن، یاد "لرد اسلین" را که در پیوند با تروریست های رجوی تلاش های فراوانی برای عدالت! کرد و مرد، گرامی داشته است.
در این مقاله ی تامل برانگیز ، نویسنده ی انگلیسی در حالی از سرنوشت ساکنان قرارگاه اشرف در صورت تحویل داده شدن به ایران ابراز وحشت می کند که تاکنون شمار زیادی از آنان داوطلبانه به وطن و آغوش خانواده های خویش بازگشته اند و به زندگی نکبت بار پیشین خود سامان داده اند.
مقاله دیلی تلگراف را در حمایت از گروهک رجوی بخوانید:
كمتر پيش مي آيد كه در اين ستون از يك طرفدار پرشور اتحاديه اروپا ستايش به عمل آيد ولي لرد اسلين ، قاضي اسبق ديوان عدالت اروپا كه هفته گذشته درگذشت ، شايسته تكريم به خاطر نقش اش در مبارزه اي ستايش برانگيز در راه عدالت مي باشد.
وي در مبارزه طولاني مجاهدين خلق ايران ، اميد اصلي براي جايگزيني مردم سالارانه حكومت ستمگر و آدم کش در تهران ، جهت خارج شدن از فهرست سازمان هاي تروريستي دولت انگلستان و اتحاديه اروپا نقشي اساسي ايفا كرد.
هدف از تحريم مجاهدين صرفا خشنود ساختن رژيم تهران بود كه از نظر آن شوراي مقاومت ملي ايران كه مجاهدين مؤلفه اصلي آن مي باشد، دشمن اصلي رژيم است. دولت بريتانيا و اتحاديه اروپا مكررا سعي داشتند حكم دادگاه هاي خود را مبني بر اين كه هيچ مدركي دال بر تروريست بودن مجاهدين وجود ندارد و تحريم آنها غير قانوني مي باشد، مورد استهزاء قرار دهند. در نهايت به لطف لرد اسلين ، هر دو مجبور به لغو تحريم شدند.
ولي اكنون كه رژيم تهران از بيچارگي در صدد انتقام است ، توجه خود را به آخرين "محل امن" مجاهدين در خاورميانه يعني اردوگاه اشرف در صحراي عراق واقغ در 60 مايلي شمال بغداد معطوف داشته است. در جايي كه قبلا شنزار لم يزرعي بود، اكنون شهري مدرن و شكوفا با چهار استخر به بزرگي استخرهاي المپيك و خانه هايي در خيابان هاي درختكاري شده وجود دارد كه در آن 3600 ايراني صلح دوست زندگي مي كنند.
ساكنان قرارگاه اشرف پس از اشغال عراق كه سلاح هاي خود را تسليم كردند تحت الحمايه آمريكا به زندگي در آنجا ادامه دادند. ولي در ژانويه سال جاري امريكايي ها "حمايت" از آنها را به عهده دولت عراق قرار دادند، اقدامي كه به نظر مي رسد در معامله غم انگيزي با تهران صورت گرفته باشد و هر گونه فشاري به جز اعمال زور براي بسته شدن قرارگاه اشرف به عمل مي آيد.
ساكنان قرارگاه از دريافت تداركات، نيازهاي پزشكي و تماس با دنياي خارج محروم هستند و وحشت از آن دارند كه به تهران تحويل داده شوند و مورد شكنجه قرار گرفته يا اعدام شوند همان گونه كه ده ها هزار نفر از طرفداران مجاهدين در گذشته چنين سرنوشتي را داشته اند.
اگر لرد اسلين ، كه دو بار از اردوگاه اشرف بازديد كرده است، هنوز زنده مي بود بار ديگر نقشي كليدي در تغيير جهان در برابر خيانت وحشتناكي كه به نظر مي رسد در حال شكل گيري است ، ايفا مي كرد.
