هنوز يکسال هم از زمان حضور رضا
فرجيدانا در کابينه يازدهم نگذشته است که بار ديگر بايد خود را در معرض
راي نمايندگان قرار دهد، آنهم با تلاش نمايندگاني که با دنبالکردن
خطو ربط سياسي آنها به آدرسي جز «جبهه پايداري» نميرسيم؛ جبههاي که در
سال 90 و از سوي وزيران برکنارشده محمود احمدينژاد شکل گرفت و توانست در
انتخابات مجلس نهم عددي کمتر از 70نفر را راهي مجلس کند.
اين تعداد نماينده
از زمان رويکارآمدن دولت يازدهم پاي ثابت انتقادات و اعتراضها به عملکرد
دولت در مباحث مختلف بودند و البته از علنيکردن مخالفت خود با دولت،
ابايي ندارند. بهطوري که روحالله حسينيان، از اعضاي نامآشناي جبهه
پايداري گفته از اينکه «جزو مخالفان دولت آقاي روحاني هستيم، بسيار خوشحال و
راحت هستيم و به اين موضوع ميباليم.» اين راحتي و خوشحالي، اينقدر به
اعضاي جبهه پايداري جرات و جسارت داده است تا با تعداد کم در مجلس برخلاف
خواست اکثريت حرکت کنند و همين رويه را هم البته هواداران آنها در بيرون از
بهارستان در پيش گرفتهاند.
آنها از تريبونهاي متعددي که در اختيار
دارند، مخالفت خود را با عناوين مختلفي از جمله دلواپسبودن اعلام ميکنند.
به نظر ميرسد اين جريان سياسي که به بهانههاي مختلف مخالفت خود با دولت
را ابراز ميکند، سعي در قدرتنمايي دارد. در حقيقت آنها ميخواهند با
ابزار اعتراض، قدرت خود را به رخ اکثريت و البته دولت جديد بکشند و درصدد
القاي اين نکته باشند که با همه کمي تعداد، اما نبايد آنها را دستکم گرفت.
آنها ميخواهند نشان دهند که ميتوانند با همين مخالفتها و نقدهاي
تخريبگونه، هرروز چالش تازهاي براي دستگاه اجرايي و افکارعمومي خلق
کنند. اين مخالفتها تاکنون در سه موضوع دستهبندي ميشد؛ موضوع هستهاي،
عفاف و حجاب و حالا هم بازگرداندن آنچه آنها، آن را عناصر فتنه به دستگاه
اجرايي ميخوانند.
البته بهخاطر همين مورد آخر هم ابتدا به فرجيدانا کارت
زرد دادند و آنقدر بر اين موضوع پافشاري کردند که کار را به استيضاح
کشاندند. آنها درباره عفاف و حجاب هم نهتنها تجمعات مختلفي برگزار کردند،
بلکه بهخاطر آن به وزير کشور هم، کارت زرد دادند. بهعنوان نمونه، فاطمه
رهبر که البته نماينده حزب سنتي موتلفه در مجلس است به صراحت اعلام کرد که
بهخاطر موضوع حجاب به وزير کشور کارت زرد دادهاند. از اين اظهارات و
اقدامات چنين برميآيد که پايداريها دستکم در برخي موارد، مثل همين
موضوعی که اشاره شد يا کارت زردشان به علي جنتي، وزير ارشاد درباره چاپ
مطلبي در يکي از روزنامهها، نهتنها تخصصي برخورد نکرده بلکه با
دستمايهقراردادن بهانهاي بهصورت سياسي با موضوعات برخورد ميکنند.
رهبر معنوي اين جبهه، آيتالله مصباحيزدي، رييس موسسه آموزشی
امامخميني(ره) بارها شخص روحاني و سياستهاي فرهنگي دولت را هدف انتقادات
خود قرار داده است. اين مخالفتها در مجلس و کشاندن همراهان خود به هر
ترتيبي به خيابان براي نشاندادن اين است که به افکارعمومي القا کنند
تغييري ايجاد نشده است. مانوردادن بر فتنه اما بهانه مناسبي براي تداوم
مخالفتها و اعتراضهاست. اگرچه آنها تلاش ميکنند استيضاح فرجيدانا را
غيرجناحی جلوه دهند، اما نگاهي به اسامي امضاکنندگان نيت استيضاح را نشان
ميدهد. تقريبا 20نفر از امضاکنندگان نامه استيضاح اعضاي جبهه پايداري در
مجلس هستند که بهطور مشخص در اين استيضاح بر موضوع انتصابهاي وزيرعلوم و
نزديکي آنها به جريان اصلاحطلبي تاکيد دارند.
اينطور که از سخنان درگوشي
مجلس شنيده ميشود انگشت اشاره اين نمايندگان به سمت جعفر توفيقي و
ميليمنفرد، دو معاون وزارتخانه است که اتفاقا هر دو بهعنوان گزينههاي
پيشنهادي دولت براي وزارت علوم معرفي شده بودند. اما مجلس با ادعاي نزديکي
به جريان فتنه به آنها راي اعتماد نداد. البته برخي اقدامات فرجيدانا
مانند بازگشت به تحصيل دانشجوياني که بهخاطر دلايل سياسي از تحصيل محروم
شده بودند- ستارهدارها- نيز جزو دلايل استيضاح است.
سيدمحمود نبويان، زهره طيبزادهنوري، محمد سليماني، اسماعيل کوثري، فاطمه
آليا، مرتضي آقاتهراني، جواد کريمي قدوسي، مسعود ميرکاظمي و بهرام
بيرانوند تنها چندنفر از اعضاي پايداري خواهان استيضاح هستند. اينهمه
پافشاري بر مخالفت با دولت، اين سوال را مطرح ميکند که اينها در برابر
عملکرد دولت احمدينژاد چه رويکردي داشتند؟ تعدادي از اين نمايندگان اگرچه
در جريان انتخابات رياستجمهوري 92 از احمدينژاد رويگردان شدند اما اين
رويگرداني نه بهخاطر عملکرد آن دولت بلکه صرفا به خاطر علاقه احمدينژاد
به اسفنديار رحيممشايي بود.
پايداريها با اين نگاه و عملکرد، حالا در
يکسالگي دولت و هفته دولت اولين برگ خود يعني استيضاح را رو کردهاند و
چنانچه فرجيدانا نتواند از اين خوان عبور کند، پايداريها اين موضوع را به
حساب پيروزي خود خواهند نوشت. در حاليکه اگر فرجيدانا در شرايطي که به
خواسته پايداريها تن نداده باشد و مجبور به ترک وزارتخانه شود، اين
استيضاح نماد مقاومت دولت در برابر پايداريها خواهد بود. اين استيضاح
ميتواند به برگ برنده دولت تبديل شود چون نشان از اين دارد که دولت با همه
فشارها به خواستههاي تخريبگران تن نميدهد.