فرارو- مهدی فیضیصفت؛ مدافع عنوان قهرمانی جهان، وداع تلخی با جام بیستم داشت و سرنوشت فرانسه 2002 و ایتالیا 2010 برایش تکرار شد. این ناکامی یک پیام را برای فوتبال و فوتبالدوستان داشت؛ مرگ تیکیتاکا.
سبکی که همه، از هوادار عام تا کارشناسان متخصص فوتبال را مجذوب خود کرده بود. پپ گواردیولا به همراه بارسلونا با این شیوه، تمام جامهای ممکن باشگاهی را درو کرد و البته بازیهایی زیبا و پرگل به نمایش گذاشت.
ژاوی و اینیستا، مغز متفکر و قلب تپنده بارسلونا در تیم ملی اسپانیا نیز مهرههای اصلی محسوب میشدند و دو قهرمانی پیاپی در اروپا و تنها قهرمانی جهان را برای ماتادورها به ارمغانآوردند.
اسپانیا به واسطه پیروی از سبک بازی بارسا توانست 4 سال بر فوتبال دنیا سلطنت کند. دلبوسکه با تکیه بر خط هافبک قدرتمند و آتشین خود سیستمی جدید را پایه گذاری کرد که مهاجم در آن تعریف نشده بود.
اسپانیا هیچ گاه خط حمله و خط دفاع پرقدرتی نداشت اما خط هافبک طراح این تیم برای تسلیم کردن تیمهای حریف کافی بود. در سیستم 0-6-4 ابداعی دل بوسکه وظیفه گلسازی و گلزنی را هافبکها به عهده داشتند اما سرمربی ماتادورها به این نکته توجه نکرده بود که فرارسیدن دوران افول کاتالانها بر تیم او هم تاثیر مستقیم خواهد گذاشت.
قهرمانی یک تیم اسپانیایی در لیگ اروپا و رسیدن دو تیم از سرزمین ماتادورها به فینال لیگ قهرمانان اروپا در فصل اخیر نشانگر سلطنت اسپانیا بر فوتبال جهان بود اما نکته این جا بود که بارسلونا در این میان نقشی نداشت.
فوتبال هیجانبرانگیز بارسا که جمعیت زیادی در دنیا را عاشق این تیم کرد دیگر ثمربخش نبود. بنا بر جمله معروفی که یک سیستم در فوتبال نهایتا 3 سال نتیجه در پی خواهد داشت و پس از آن کم کم دوران افول آن تیم نزدیک میشود در مورد بارسا هم صدق کرد.
علوم فوتبال روز به روز گسترش مییابد و در این میان «آنتی تاکتیک» تیکیتاکا هم کشف شد. دلبوسکه برای ادامه پیروزیهای خود باید تیکیتاکا را کنار میگذاشت و با شیوه کارلو آنچلوتی و دیهگو سیمئونه بازی میکرد یعنی توپ و میدان را به تیم حریف میسپرد و با دوندگی بیشتر، ضدحملههای مرگبار میزد و به گل میرسید. سیستمی که رئال مادرید موفق شد با استفاده از آن بایرن مونیخ را به همراه گواردیولا در هم بکوبد.
بیماری بارسا به اسپانیا هم هدایت کرد. وقتی ژاوی در آستانه پیوستن به تیمی قطری است نشان میدهد این بازیکن دیگر عطشی برای قهرمانی ندارد. اینیستا، پیکه و یوردی آلبا هم از بارسایی که فصل را بدون جام پشت سر گذاشتند به اردوی اسپانیا آمدند و ناکامی خود را تکرار کردند. یک قهرمانی جهان و دو قهرمانی پیاپی در اروپا مدیون بارسای باطراوت و در اوج بود.
نقطه قوت دیگر ماتادورها درون دروازه قرار داشت. ایکر کاسیاس که بدون شک جزو برترین دروازهبانهای تاریخ فوتبال محسوب میشود تا حدود زیادی جور خط دفاع متزلزل تیم را بر دوش میکشید.
اما کاپیتان اسپانیا با روزهای خوبش فاصله زیادی داشت. نیمکتنشینی در رئال مادرید و دوری طولانی مدت از لالیگا، اعتماد به نفس را از او گرفت و نتیجه آن، اشتباهات فاحش و خوردن گلهای بدی بود که هیچ کس از کاسیاس انتظار نداشت. او در فینال لیگ قهرمانان اروپا هم گاف بزرگی داد که در سایه قهرمانی رئال و دسیما از یاد رفت اما حالا او یکی از مقصران اصلی حذف تحقیرآمیز اسپانیا از جام جهانی است.
عده زیادی معتقد هستند دوران قدرت اسپانیا و تیکیتاکا به سر آمده و تاکتیکهای دلبوسکه نیز دیگر کارایی ندارد اما این تیم برای بازگشت به اوج، به یک رنسانس در ترکیب خود نیاز دارد. میانگین سنی 28.24 برای این تیم نشان میدهد این بازیکنان از کسب افتخار اشباع شدهاند و باید خونی تازه در رگ این تیم تزریق شود البته با تاکتیک و فلسفهای جدید؛ نه تیکیتاکایی که دیگر همه مربیان روش مبارزه با آن را میدانند.