فرارو- مايكل اوهانلون، كارشناس امور نظامي و عضو ارشد مرکز تحقیقاتی بروکینگز طی یادداشتی برای این مرکز به بازخوانی رویکرد آمریکا در قبال ایران پرداخته و سیاست های واشنگتن در قبال ایران تا به امروز را یک پیروزی دو حزبی می داند.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از موسسه بروکینگز، در آستانه دور جدید مذاکرات ایران، واشنگتن مانند همیشه وارد بحث های جدی در مورد رویکردهای مناسب آمریکا در قبال مسئله هسته ای می شود.
به نظر می رسد باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا توانسته نظر کنگره را از تشدید تحریم ها، دست کم فعلا منحرف کند اما منتقدان سیاست های وی همچنان قدرتمند هستند و در سطحی وسیع فعالیت می کنند.
اوهانلون گزارش خود را اینطور ادامه می دهد: مسلما مسائل مهمی در پرونده هسته ای ایران وجود دارد که قابل بحث است. مثلا اینکه آیا تمایل تازه ایران به مذاکره، بازتاب ضعفی است که ما باید با حفظ تحریم های اقتصادی فعلی بر آن یورش ببریم و در عین حال رویکردی سختگیرانه در مذاکرات داشته باشیم؟ یا اینکه آیا سیستم سیاست خود ایران شکننده است و اگر بخواهیم به سیاست تعامل حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران فرصتی برای پیشرفت بدهیم تا حمایت در جمهوری اسلامی را کسب کند، نیازمند درجه ای انعطاف پذیری و اعتدال آمریکایی هستیم؟
من با نظر دوم بیشتر موافق هستم اما باید در مورد ترکیبی از ابزار و شیوه هایی که می تواند مطلوب باشد، بحث کرد. به هیچ وجه نمی توان اثبات کرد که یک موضع به طور قطع درست است و به همین دلیل است که گفتگوها در آمریکا و دیگر کشورهای مهم بین المللی باید ادامه داشته باشد.
وی در ادامه مدعی می شود: اما با توجه به درجه رنجش و تندی سیاست های امروز آمریکا در اکثر مسائل داخلی و خارجی، مهم است که بر مسئله اصلی تمرکز کنیم- هر چشم اندازی که امروز از توافقی که برنامه هسته ای ایران را محدود کرده داریم، نتیجه فشارهای بین المللی و آمریکا در دولت جورج دبلیو بوش و مشارکت قاطعانه هر دو مجلس کنگره و هر دو حزب سیاسی است.
پرداختن به این مسئله مهم است تا گرفتار مسائل حزبی که حواسمان را از هدف اصلی و مهم دور می کند، نشویم. مسئله مهم دور نگه داشتن ایران از دستیابی به توانایی تولید بمب بدون استفاده از گزینه نظامی است.
سیاست تحریم های بین المللی که اقتصاد ایران را تحت تاثیر قرار داد در دولت قبلی آمریکا تشدید شد. بوش نمی خواست از گزینه نظامی استفاده کند و شاهد استفاده اسرائیل از این گزینه علیه ایران باشد، به همین دلیل ازطریق سیستم سازمان ملل در نیویورک و همچنین از طریق دفتر استوارت لوی، معاون وزارت خزانه داری آمریکا بسته قابل توجهی از تحریم های رسمی و غیررسمی علیه مبادلات مالی، تجارت فناوری پیشرفته و دیگر عناصر مهم اقتصاد ایران را هماهنگ کرد.
باراک اوباما این اقدام را به مرحله بعدی رساند. اتفاقاتی که در سال 2009 در پی انتخابات ایران رخ داد، امید وی برای تنش زدایی را از بین برد و رژیم تحریم ها تشدید شد. مطمئنا در پی اجرایی شدن تحریم ها، مبادلات نفتی ایران به نصف کاهش یافت.
در حال حاضر هیچ کس نمی داند که مسئله هسته ای ایران به کدام سو می رود اما از نظر من ما باید به بحث ملی خود و سیاست هایی که نتیجه داده، افتخار کنیم. این بحث ها منجر به اتخاذ هوشمندانه ترین رویکرد در مقابل یکی از رام نشدنی ترین مسائل موجود شد. این مسئله به طور یکپارچه توسط دو دولت موفق پیگیری شد و کنگره نیز با وجود آنکه در دوره هایی کاخ سفید را به دلیل رویکردها و تاکتیک هایی خاص آن به چالش کشیده، همراه لایقی بوده است. ما باید به یاد داشته باشیم که قادر به انجام چه کارهایی در داخل و خارج هستیم و مسئله هسته ای ایران تا به امروز بسیار مهم بوده است.
