دست جناح تندرو از فرایند مذاکرات کوتاه شده است

فرارو- یک فعال سیاسی با اشاره به موضع برخی تندروها نسبت به مذاکرات هسته ای گفت: «آنچه اتفاق افتاده این است که دست جناح تندرو از فرایند مذاکرات کوتاه شده است و قادر به تاثیرگذاری نیست و لذا سعی می کند تاثیرگذاری خود را با ایجاد هیاهو دنبال کند. به طور مثال سعی کردند از مراسم روز 13 آبان استفاده کنند یا بیلبوردهایی در سطح شهر نصب کنند.»

روزنامه کیهان در یادداشت روز خود پیرامون انعکاس بیانات مقام معظم رهبری در کشورهای غربی نوشته است آمریکایی‌ها عمدتا به آن بخش از سخنان دو روز پیش رهبرمعظم انقلاب توجه نشان دادند که مربوط به حمایت از تیم مذاکره‌کننده و پرهیز از تضعیف آن بود.

نویسنده کیهان ادامه داده است: آمریکایی‌ها در عمل از اینکه تیم مذاکره‌کننده ایرانی در داخل ایران به انزوا بروند نگران بوده‌اند و به عبارت دقیق‌تر از اینکه موضوع مذاکره ایران و غرب از متن توجه ایرانیان به حاشیه برود، نگران بوده‌اند و از این رو از آن همه سخنان و بخصوص آن بخش از تحلیل‌های دقیق و موشکافانه که اوضاع غرب و نحوه نگاه ایران به غرب مورد بررسی قرار گرفته است، عبور کردند و به بخشی از پیام که جنبه داخلی داشته توجه نشان داده‌اند.

وی نتیجه گرفته است: بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که آمریکایی‌ها بشدت خود را نیازمند حفظ فضای کنونی که از مذاکرات اوایل مهرماه نیویورک شروع شد و سپس در ژنو امتداد یافت، می‌دانند و روی آن حساس هستند این در حالی است که در طول شش هفته اخیر وانمود می‌شد که این ایران است که به مذاکره احتیاج حیاتی! دارد.

دکتر احمد شیرزاد استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح طلب در گفتگو با فرارو گفت: «اینگونه صحبت ها از سوی تندورها نوعی فرافکنی و فرار از واقعیت است. آقایان نمی خواهند بپذیرند که به هر حال نظام جمهوری اسلامی تصمیم به حل و فصا مسئله هسته ای گرفته و تصمیم سران نظام ادامه تخاصم و افزایش فشارها بر کشور نیست.»

وی ادامه داد: «بحث بدبینی به غربی ها یک بحث کلی است که همیشه نیز وجود داشته است اما به نظر من بیانات مقام معظم رهبری کاملا روشن است و ایشان از روند مذاکرات هسته ای حمایت می کنند و در جریان مذاکرات هم هستند.»

وی افزود: «بنابراین وقتی رهبری از روند مذاکرات حمایت می کنند به این معناست که هدف مشخصی دنبال می شود و آن رسیدن به توافق است.»

این استاد دانشگاه تصریح کرد: «وقتی ایشان می فرمایند مذاکره کنندگان را سازشکار ندانید یعنی اگر به توافقی رسیدیم این توافق به این معنا نیست که کسی از جانب خود قراردادی را پذیرفته و نظام از آن اطلاعی نداشته است؛ چرا که اصولا امکان ندارد در چارچوب نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران فردی از جانب خود معاهده ای را امضا کند.»

شیرزاد گفت: «آنچه اتفاق افتاده این است که دست جناح تندرو از فرایند مذاکرات کوتاه شده است و قادر به تاثیرگذاری نیست و لذا سعی می کند تاثیرگذاری خود را با ایجاد هیاهو دنبال کند. به طور مثال سعی کردند از مراسم روز 13 آبان استفاده کنند یا بیلبوردهایی در سطح شهر نصب کنند.»

وی ادامه داد: «اتفاقا این اقدامات نشانه قوت آنها نیست بلکه نشانه ضعف آنها است. به این معنا که اگر این آقایان می توانستند در فرایند سیاسی نقش آفرین باشند در سطح شهر بیلبورد نصب نمی کردند. این اقدام آنها این معنا را دارد که به هر حال تصمیمات نظام به سمتی رفته که خیلی مطلوب نظر این آقایان نیست؛ لذا دست به غوغاسلاری و هیاهو می زنند.»

وی افزود: «به نظر من اکنون نظام سیاسی ما در موقعیتی قرار گرفته که دست به هزینه - فایده زده است و نگاه می کند آیا هزینه هایی که پرداخت شده به فواید آن  می ارزد یا خیر.»

این فعال سیاسی خاطرنشان کرد: «علت این مسئله روشن است و آن اینکه در طول هشت سال اخیر شعارهای زیادی داده شد و از این شعارها جز یک صورت حساب بالا بلند برای مردم ایران چیزی باقی نماند.»

شیرزاد درباره اینکه اینگونه اقدامات در فرایند مذاکرات هسته ای مفید است یا مضر گفت: «یک تحلیل این است که این اقدامات اشکالی ندارد و باید اجاز داد غربی ها بدانند در ایران صدای مخالف مذاکره نیز وجود دارد.»

وی ادامه داد: «این تحلیل تا حد طبیعی خود می تواند درست باشد به شرطی که این امر در همه جا اتفاق بیفتد. یعنی همانقدر که مخالفین مذاکره می توانند اعتراض خود را به این روشنی مطرح کنند و دست آنها به دیوارهای شهر می رسد سایر مردم که نظر متفاوتی دارند نیز بتوانند حرف خود را بزنند.»

وی افزود: «آیا کسانی که به شدت سنگ مبارزه با استکبار را به سینه می زنند این امکان را فراهم می کنند که مخالفین نظرات آنها هم حرف خود را مطرح کنند؟ لذا باید گفت اکنون این فضا کاملا متعادل و دوسویه نیست؛ بلکه یک طرفه است.»

این استاد دانشگاه اظهار کرد: «از سوی دیگر برخی از این مخالفین به محافل دارای قدرت در درون نظام وابسته هستند و این امکان وجود دارد که اقدامات آنها در مواردی به جای آنکه موجب تقویت موضع مذاکره کنندگان ما شود موجب تضعیف آنها شود.»

وی ادامه داد: «بدین معنا که در پای میز مذاکرات طرف مقابل به مذاکره کنندگان ما عنوان کند شما نماینده چه کسانی هستید؟، محافل قدرتمند در داخل ایران که شما را نمی پذیرند.»

وی افزود: «بنابراین در شرایط کنونی مسئله خیلی حساس و دقیق است و ممکن است یک اشتباه محاسبه باعث شود کسانی فکر کنند وجود این مسائل به مذاکرات کمک می کند اما در عمل به زیان ما تمام شود.»