اقدام اخیر دولت آمریکا در قرار دادن نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لیست گروههای تروریستی هرچند غیر منطقی می نماید، اما در راستای تکمیل و ادامه فشارها و تحریم ها علیه این نهاد استراتژیک جمهوری اسلامی در چارچوب قطعنامه های شورای امنیت قابل پیش بینی بود.
این حرکت را می توان آزمایش راهکار نظامی و رویکرد جدیدی برای تقابل با ایران دانست. از این جهت که آمریکا رسما بخش مهم و نهادی اساسی در نظام جمهوری اسلامی را «تروریست» می خواند و در مقابل آن مثل گروههایی همچون القاعده و طالبان و... صف آرایی می کند.
اولین معنایی که می‌توان برای این تاکتیک آمریکایی ها در نظر گرفت این است که ایالات متحده قصد دارد به تنهایی و بدون همراهی متحدان غربی خود وارد دالان فشار و تقابل با ایران شود. تروریستی توصیف کردن سپاه پاسداران ناشی از یک «منطق آمریکایی» است و نهادهای بین المللی یا اروپایی ها هرگز چنین جسارت و ریسکی را در مقابل ایران انجام نمی دهند.
به روشنی می توان این اقدام را جرقه ای توصیف کرد که توسط طیف جنگ طلب هیئت حاکمه کاخ سفید به رهبری دیک چنی بعد از مدتها انتظار در پشت دربهای بسته دیپلماسی زده شده است. اصلی ترین و البته فوری ترین پیامد این اقدام می تواند به بن بست رسیدن کامل مذاکرات ایران و آمریکا در موضوع عراق و مسدود شدن کامل تنها کانال دیپلماتیک بین ایران و آمریکا باشد.
به عبارت دیگر تداوم مذاکرات ایران با آمریکا درحالی که طرف مقابل بخشی از حاکمیت سیاسی ایران را تروریست می خواند کاملا بی معنا و اهانت آمیز خواهد بود. تمایل برای مسدود کردن این کانال دیپلماتیک از چند هفته قبل و با اظهارنظرهای مأیوسانه و منفی مقامات آمریکایی در مورد نتایج مذاکرات با ایران آشکار شده بود. ایجاد زمینه برای برخورد با سپاه را می توان آغاز تلاش علنی و رسمی ایالات متحده برای تجزیه و تضعیف حاکمیت سیاسی ایران توصیف کرد.
البته موضع گیری‌های کشورهای اروپایی در مخالفت با این اقدام یکجانبه آمریکا بسیار قابل تأمل است. اروپا به روشنی می داند در هنگامه تقابل و درگیری بین ایران و آمریکا این اروپاست که هزینه می دهد و آسیب می بیند. ضمن اینکه اروپایی ها در مقطع فعلی مایل به مسدود شدن راهکار دیپلماتیک نیستند.
شاید بتوان گفت فرصتی که در این میان برای مردان دیپلماسی ایران ایجاد شده، پدیدار شدن یک شکاف جدید در روابط آمریکا و اروپا است. هرچند که نباید در ابعاد و عمق این شکاف دچار افراط یا خوش‌بینی شد.
تعهد ایران برای حل و فصل مسائل باقیمانده با آژانس بین المللی انرژی اتمی که در قالب مذاکرات معاون شورای عالی امنیت ملی و معاون البرادعی صورت می گیرد، اگر در زمان مناسب به نتیجه برسد می تواند به همراه شکاف ایجادشده فوق، شرایط لازم برای تداوم سیر موضوع هسته ای ایران در بستر دیپلماسی (یعنی چیزی که آمریکاییها با آن مخالفند) را فراهم می کند.
