رایان کروکر، دیپلمات کارکشته آمریکا، ایران را دموکرات‌ترین کشور منطقه می‌داند و معتقد است که تفکر درستی از جهان عرب در غرب وجود ندارد و جهان تازه سکانس اول بهار عربی را شاهد است.
رایان کروکر 63 ساله که 38 سال به عنوان سفیر سابق آمریکا در افغانستان، عراق، سوریه، پاکستان، کویت و لبنان خدمت کرده، در مصاحبه با پایگاه اینترنتی آیداهو استیتسمن به بیان نظرات خود در خصوص موضوعات مختلف از جمله بهار عربی، سختی‌های کارکردن به عنوان سفیر آمریکا در کشورهای عربی، مسئله حمله به کنسولگری آمریکا در شهر بنغازی لیبی و دیگر مسائل بیان داشت.
شما شاهد بمباران پادگان‌های تفنگداران در بیروت، تلفات سنگین در عراق و درگیری‌ها در افغانستان بوده‌اید. به آنها که معتقدند جهان عرب دارای تفکرات متحجرانه برای تخریب آمریکاست چه می‌گویید؟
چنین افرادی جهان عرب را از حیث تنوع وگوناگونی و همچنین تاریخ درک نمی‌کنند. اکثریت قاطع عرب‌ها همان چیزی را می‌خواهند که ما خواهانیم. آنها به دنبال زندگی مناسب به ویژه برای فرزندان خود هستند، مثل ما. آنچه که وجه تمایز آنها با ما است تاریخ است.
از مراکش گرفته تا غرب شبه جزیره عرب و عراق. این کشورهای متنوع در یک چیز اشتراک داشته‌اند، آنها همگی دست کم در یک مقطعی از تاریخ توسط ارتش‌های غربی اشغال شده‌اند.
اگرچه ما خودمان را آزادی‌بخش‌هایی می‌دانیم که دیکتاتورها را برای برقراری دموکراسی سرنگون می‌کنیم، همان دیدگاهی نیست که آنها درباره ما دارند. آنها می‌گویند بازهم انگلیسی‌ها، روس‌ها و ایتالیایی‌ها آمدند.
این تفکر موجب یک نارضایتی ذاتی و ازلی در عرب‌ها می‌شود که می‌تواند تا نقطه خشونت نیز کشیده شود. شما باید این تاریخ را درک کنید و ما این کار را نمی‌کنیم.
برای عرب‌ها جنگ‌های صلیبی قرن 11 تا 13 انگار روز قبل اتفاق افتاده است در حالی که ما اصلا به یاد نداریم آنها درباره چه بوده‌اند.
تاریخ اشغالگری در کشورهای عرب جلوی توسعه دولت‌های موثر را گرفته و عرصه را به افراط گرایان داده است.
به نظر شما آمریکا باید شورشیان سوریه را تجهیز کند؟
ما باید با احتیاط بسیار زیاد و با رایزنی با همسایگان سوریه که بیشترین تاثیر و دانش را از این کشور دارند، همچون ترکیه، عراق، اردن و لبنان به پیش برویم.
ما نباید کارهای عادی خود را انجام دهیم و باید درست ارزیابی کنیم ما آمریکایی هستیم. خاطرات نابودی شهر حماة سوریه در سال 1982 به دستور پدر بشار اسد و کشتار اعضای اخوان المسلمین همچنان زنده است.
مسلمانان اهل تسنن سوریه همچنان برای انتقام از علوی‌های حاکم تشنه‌اند. برای دادن سلاح به شورشیان باید کاملا مطمئن بود که این شورشیان چه کسانی هستند، دستور کار آنها چیست، احتمال موفقیت آنها چقدر است و قرار است بعد از موفقیت چه کاری انجام دهند؟ در غیر این صورت به جایی می‌رسیم که می‌بینیم سلاح‌هایمان را به القاعده بعدی داده‌ایم.
اگر اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای ایران حمله کند، آمریکا باید چشمهایش را ببندد؟
حفظ و تقویت اجماع بین‌المللی و شدیدتر کردن تحریم‌ها همچنان بهترین گزینه است زیرا ایران یکی از دموکرات‌ترین کشورهای منطقه است که در آن "صدای مردم" شنیده می‌شود. فکر می‌کنم تداوم حملات با ویروس‌های کامپیوتری ارزشش را دارد.
ایران با درس گرفتن از بمباران سال 1981 عراق توسط اسرائیل خود را برای حمله آماده کرده است.
آنچه که ایرانی‌ها انجام می‌دهند در سطحی از پیچیدگی و بقا است که از دید آنها موجب تضمین حفظ اصل برنامه خواهد شد. مشکل اصلی درباره گزینه حمله به ایران این است که احتمالا کارآیی نخواهد داشت.
از تکامل بهار عربی بگوییم، از شور و احساسات 2010 تا کشته شدن دوست شما ، سفیر آمریکا در لیبی کریستوفر استیونز در ماه گذشته.
جمهوری‌هایی که در دهه 1950 به قدرت رسیدند در نهایت به همان اندازه پادشاهی‌هایی که پیش از خود سرنگون کرده بودند غیر دموکراتیک و سرکوب گر از آب درآمدند و حتی گاهی نیز بدتر بودند.
از سال 2010 جمهوری‌های لیبی، مصر و تونس سقوط کردند و سوریه و یمن نیز در خطر قرار دارند. پادشاهی‌های بحرین، عربستان سعودی، مراکش، عمان، امارات متحده عربی و کویت از ثبات نسبی برخوردار بودند زیرا حاکمان آنها تلاش زیادی انجام دادند تا انسجام پادشاهی خود را حفظ کنند. آنها پابرجا خواهند ماند اما جمهوری‌ها غیر قابل پیش بینی هستند.
هنگامی که سی.ان.ان و فاکس نیوز دیگر اهمیتی به میدان التحریر ندادند، گمان کردیم که بهار عربی تمام شده و وارد دوره دموکراسی و موفق شده‌ایم.
امروز در حالی که تقریبا دو سال گذشته در واقع ما با سکانس اول بهار عربی روبرو هستیم. خدا می‌داند که چه اتفاقاتی قرار است در سال جاری، سال بعد و یا سال بعد از آن رخ دهد.
آیا دولت اوباما در حفاظت از جان سفیر آمریکا در لیبی کوتاهی کرده؟
ما باید به جاهایی که خطرناک هستند برویم. بزرگترین سفارتخانه‌های ما در کابل و بغداد هستند نه در لندن و پاریس. کریس استیونز از خطرات علیه خود اطلاع داشت، نمی‌توانید در حضور 120 فرد مسلح در کنارتان کار کنید.
القاعده استیونز را هدف قرار داد. هنگامی او نمایان شد آنها ماشه را کشیدند. دفاع در چنین لحظاتی مشکل و از نظر من غیرممکن است، اگر سعی کنید که از خود دفاع کنید تلاش بیهوده کرده‌اید زیرا راه جایی نخواهید برد و در نهایت آنها پیروز می‌شوند.
دور نمای افغانستان پس از خروج آمریکا در ماه دسامبر 2014 چیست؟
من از کلماتی نظیر خوش بینی و یا بد بینی اجتناب می‌کنم اما وقتی که ما سفارتمان را پس از سقوط طالبان در سال 2002 در کابل افتتاح کردیم تنها 900 هزار کودک به مدرسه می‌رفتند و همگی پسر بودند.
اما امروز 8 میلیون و نیم کودک در افغانستان به مدرسه می‌روند که 40 درصد از آنها دختر هستند و درصد حضور دانشجویان دختر در دانشگاه‌های این کشور در حال رشد است.
آنها به دوران پس از طالبان تعلق دارند و با آزادی‌های بی سابقه‌ای نظیر دسترسی به اینترنت، ده‌ها روزنامه، شبکه تلویزیونی و رادیو که به دولت انتقاد وارد می‌کنند، روبرو بوده‌اند.
شما با نسلی در افغانستان مواجه هستید که اساسا نگاه متفاوتی به کشورشان و جهان به نسبت نسل قبل از خود دارند.
آنها در نهایت ابزار تغییر هستند و برای این تغییر کاملا مصمم هستند و من فکر می‌کنم قادر به انجام آن خواهند بود، اگر که اندکی امنیت و ثبات برقرار باشد.
