این طرح بیشتر جنبه روانی دارد. مسئولین تلاش می کنند که به هر حال افزایش قیمت اجاره را کنترل کنند و فکر می کنند که این روش ها می تواند موثر واقع شود؛ در حالی که مسئله از این طریق حل نمی شود و این طرح ها جز اینکه ایجاد اضطراب بیشتری در بازار بکند و نگرانی بیشتری هم برای مالکین و هم برای مستاجران بوجود بیاورد، نتیجه چندان زیادی نخواهد داشت.
قیمت مسکن نسبت به ارزش ثابت پول در دو سه سال گذشته بالا نرفته است تصور کن با قیمت 300 سکه دوسال پیش چه ملکی می خریدی و امسال چه ملکی با دلار هم همینطور با قیمت 3 تا لند کروز هم حساب کن
اینکه ارزش حقوق و دریافتی ما کفاف هزینه ها را نمی دهد و پول ملی ما هر روز بی ارزش تر میشود مسئله دیگری است که روی تمام وجوه اقتصاد تاثیر گداشته است.
بعنوان یک فعال صنعت ساختمان و نه حتی یک خرده مالک احساس میکنم که پرداختن به این مبحث خیلی احساسی شده و برخوردهای اینگونه نهایتا به رکود این بخش و سد شدن راه ارتزاق حداقل یک میلیون خانواده عموما فاقد مهارت دیگر خواهد انجامید.
20 ساله همه تویِ این مملکت متفق القول شدن که سرازیر شدنِ سرمایه به بخشِ مسکن دهنِ اقتصادِ ایران رو آسفالت کرده اما ایشون و امثالِ ایشون یا دلیلِ شرعی میارن که آقا مال شونه میتونن هر کاری باهش بکنن یا قواعدِ اقتصادِ آزاد رو تو سرِ ما میکوبن. آقا به پیر به پیغمبر که این اقتصاد با این دگم اندیشی ها سر و سامون پیدا نمیکنه!
حالا همین آقا اگه میتونه بیاد یکی از فامیلایِ نوکیسه ی ما رو تویِ شهرستان راضی کنه که جایِ خریدِ ده واحد آپارتمان تویِ تهران بیا و یه کار تولیدی رابنداز! به حرفِ ایشون باشه باید بگیم نه شما حق نداری جلوش رو بگیری، مالشه دوست داره هر جایی سرمایه گذاری کنه؛ این وسط فقط من و امثالِ من باید قرن ها در حسرتِ خریدِ یه خونه بمونیم و هر سال یا با نرخِ دوبرابر شده قرادادمون رو تمدید کنیم و یا یه محله پایین تر بریم!