باز بودن سفارت یک کشور و درگیر بودن در یک رابطه پرفرازونشیب، کاهش و ارتقای سطح روابط یا حتی قطع مقطعی آن (تاکتیک‌ها و روش‌هایی که در دیپلماسی مورد استفاده قرار می‌گیرد) بهتر از قطع دائمی و چنددهه‌ای تماس و ارتباط بین دو کشوری است که درگیری‌های مستقیم و غیرمستقیم بسیار زیادی با یکدیگر دارند.

من دسترسی به دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی و صورتجلسات آنها ندارم که بدانم در آن جلسات چه نگرانی‌هایی مطرح شده است. اما می‌توانم اینگونه بفهمم که نگرانی مذکور، عدم پذیرش این قانون از سوی بخش زیادی از جامعه، واکنش مردم و نتایجی است که به دنبال دارد. برخورد‌هایی که میان مجریان رسمی و غیررسمی این قانون با مردمی که طبق آن مصوبه متخلف محسوب می‌شوند، جامعه را درگیر تنش خواهد کرد.

نگاهی به مشکلات مردم سیستان نشان می‌دهد پرداخت نشدن حق آبه هیرمند، مردم سیستان و بلوچستان را در تامین آب شرب با مشکلات بیشتری مواجه کرده است. اخیرا «داوود شهرکی»، مدیرکل صنعت، معدن و تجارت سیستان و بلوچستان گفته است: «معیشت و سلامت مردم دغدغه و محور اصلی برنامه‌های اداره کل صمت است. همه ما باید در خصوص تصمیماتی که برای مردم می‌گیریم شفاف باشیم.» با وجود این اظهارنظر، اما همچنان پرسش اصلی این است که چگونه قرار است از طالبان در خصوص حق آبه مطالبه گری کنیم و جواب بگیریم؟