فعلا چنین تمایلی در مصر دیده نمیشود. ولی سیسی به صراحت گفته است که امنیت ملی مصر با امنیت ملی لیبی ارتباط دارد. در نتیجه، بعید است که مصر دست روی دست بگذارد و از افزایش نفوذ ترکیه در مرزهای غربیاش جلوگیری نکند. از منظر دخالت خارجی، لیبی به سوریه دیگری تبدیل شده است. با این تفاوت که در لیبی نظام یکپارچهای وجود ندارد. بلکه کانونهای متفرق قدرت وجود دارند که هیچکدام بدون حمایت خارجی قادر نیستند بر دیگری غلبه کنند.
نیروهای حفتر به این دلیل به دیپلماسی تن نمیدهند، زیرا معتقدند قدرتِ غالب در لیبی هستند و اکثر این کشور را در کنترل خود دارند، پس دلیلی ندارد که با دولتِ فائز السراج توافق کنند. دولتی که از طرفهای بین المللی کمک میطلبد و سعی دارد با متمرکز ساختنِ فشارِ بین المللی بر خلیفه حفتر، از پیشرویهای آنها جلوگیری کند.
به نظر میرسد که این بار کشورهای منطقهای و بین المللی مصمم شدهاند به طور نظامی در لیبی یک دولت واحد روی کار بیاورند و به دوگانگی چند ساله در این کشور پایان دهند. بنابراین، طرفی که در درگیریهای فعلی به پیروزی برسد بر کل قلمرو این کشور نفتی حکومت خواهد کرد.