مسئله فلسطین

محاسبات اسرائیل درباره نزدیکی کشور‌های عربی به آن در مواجهه با تنش‌های منطقه‌ای نادرست از آب درآمد. عربستان سعودی به‌جای همراهی با اسرائیل، با تاکید بر تشکیل دولت فلسطین، نقش میانجیگری را تقویت کرده و تلاش می‌کند با ایجاد ائتلاف‌های چندجانبه، تنش‌های منطقه‌ای را کاهش دهد و نظمی جدید شکل دهد.

طرح صلح پیشنهادی ترامپ با عنوان «صلح برای شکوفایی» و پیمان ابراهیم، هرچند ناقص و دارای کاستی‌های اساسی، نشان‌دهنده تمایل او به ایجاد تغییرات تاریخی در خاورمیانه است. موفقیت احتمالی این طرح منوط به اراده سیاسی ترامپ برای بازتعریف اولویت‌ها، پرهیز از نفوذ جناح‌های راست‌گرای اسرائیل و ترغیب هر دو طرف به پذیرش مذاکرات بر مبنای این طرح به‌عنوان کفِ تعامل است. با چنین رویکردی، ترامپ نه‌تن‌ها می‌تواند نقشی کلیدی در تاریخ منازعات اسرائیلی-فلسطینی ایفا کند، بلکه می‌تواند میراثی در خاورمیانه از خود بر جای بگذارد.

الراشد نوشت: «از دیدگاه کسانی که از خطر ایران گلایه می‌کنند، اسرائیل نیروی اساسی است. حتی اگر این را به صراحت نگویند. حاضران در (نشست ورشو) درباره اینکه ایران منبع بحران‌های منطقه خاورمیانه است، اختلافی نداشتند.»

«سازمان آزادی‌بخش فلسطین، کنفرانس (ورشو) را نوعی عادی‌سازی علنی و مستقیم (روابط میان عرب‌ها و اسرائیل) می‌داند. این (کنفرانس)، تلاشی برای تغییر دادن اولویت‌ها در خاورمیانه است به طوری که به جای پایان دادن به اشغالگری (اسرائیل)، مقابله با ایران موضوع اصلی بشود.»