آیا براندازان طرفدار مداخله خارجی دوباره نارضایتیها را گروگان میگیرند یا اصلاحجویان میتوانند اعتراضات را به کانالهای سیاسی برگردانند؟
اولین اختلاف اپوزیسیون داخل کشور - که دستکم به دو جناح اصلاحطلب بهبودطلب (که در نهاد جبهه اصلاحات جمع شدهاند) و ساختاری (که بیرون از این نهاد قرار دارند) تقسیم میشود- با براندازان خارج از کشور مساله مداخله نیروهای خارجی در مسائل ایران است. هر دو جناح اپوزیسیون داخل کشور، مخالفت جدی با هرگونه مداخله خارجی دارند.
اصلاحطلبان اگر انتقادی هم دارند، نقد درون جریانی است نه نقد تخریبی. کسانی که قصد تیشه زدن به ریشه دولت را دارند، اصولگرایان هستند نه اصلاحطلبان. اصلاحطلبان هیچگاه منکر حمایت از دولت نشدهاند و به دلیل همان حمایت، انتقاد میکنند. هیچ یک از تغییرات صورت گرفته در تیم اقتصادی دولت با اراده دولت نبوده است. وزیر اقتصاد و دارایی با استیضاح مجلس برکنار شد. درباره رییس بانک مرکزی نیز پس از پایان ماموریت آقای سیف و همچنین ورود قوه قضاییه، رییسجمهور مجبور به برکناری او شد.
نهاد مدنظر من «هسته سخت اصلاحات» است كه از مدتها پيش، شايد سال ٨٤، بايد شكل ميگرفت؛ اين هسته مانند مغناطيس عمل ميكند تا افراد از مدار اصلاحطلبي خارج نشوند. كاركرد اين هسته دووجهي است؛ وجه اول اينكه اصول اصلاحطلبي و خطوط قرمز آن مشخص شود و وجه ديگر اينكه آنهايي كه مدعي اصلاحطلبي هستند، به اين اصول التزام داشته باشند.