در مورد جامساز در فرارو بیشتر بخوانید

به نظر نمی‌رسد اقدامات یارانه‌ای، چه به صورت نقدی و چه به صورت کالایی، بتواند معضل معیشتی و فقر طبقات محروم جامعه را که گفته می‌شود حدود ۴۰ میلیون زیر خط فقر قرار دارند برطرف کند. معضل اساسی در جای دیگری است؛ در سیاست‌های ناکارآمد اقتصادی، پولی و ارزی که در یک ساختار اقتصاد بیمار استخدام می‌شود، مساله تخصیص منابع که به هرز می‌رود و در بخش اعظم منابع در اختیار تعداد اندکی از افراد و گروه‌های وابسته به قدرت‌های اقتصادی و سیاسی و اطلاعاتی قرار می‌گیرد و ثروت‌ها در میان همین افراد انباشته می‌شود.

کسانی که این حجم نقدینگی را در دست دارند جزء همان سه چهار درصدی‌هایی هستند که آقای قالیباف در انتخابات گذشته بیان می‌کرد هستند. البته نمی‌گویم که میزان آن‌ها چهار درصد است. من اعتقادی به آماری که از سوی مراکز رسمی اعلام می‌شود ندارم. اما این آمار‌ها حدودی را به ما نشان می‌دهند که این حدود به‌هرحال می‌تواند ما را راهنمایی که تعداد کثیری از این جامعه شاهد این نقدینگی نیستند و حداقلی از افراد جامعه وابسته به قدرت و ثروت دارای این نقدینگی‌ها هستند. معاملات این اقلیت شفاف نیست.

او با بیان اینکه خوراک، پوشاک، مسکن، درمان و آموزش مهمترین موارد سبد مصرفی یک فرد است می‌گوید: در کشور‌های در حال توسعه و گذار با تورم‌های بالا، با گرسنگی رو به رو می‌شوند. مثلا یادم می‌آید که در سوئد، دولت شعار تبلیغاتی می‌داد که چرا هر سوئدی نباید یک خانه ویلایی هم داشته باشد؟ یعنی نیاز‌ها در کشور‌های پیشرفته از سطح بسیار بالاتر است. در کشور‌های پیشرفته نیازها، نیاز‌های فرامعیشتی هستند. جام‌ساز می‌گوید: مردم ونزوئلا اکنون در فقر مطلق زندگی می‌کنند. فقر در این کشور بین ۷۶ تا ۸۰ درصد است. بسیاری از نیاز‌های مردم ونزوئلا فروخورده و از سبد مصرفی آن‌ها حذف شده است. آن‌ها برای تامین مایحتاج زندگی صف‌های طولانی تشکیل می‌دهند. بسیاری از کسب و کار‌ها متوقف شده است. در ونزوئلا که از ثروتمندترین کشور آمریکای جنوبی به فقیرترین کشور آمریکا جنوبی تنزل پیدا کرده حالا مهمترین مساله معیشت است.