با نگاهی به آمار حداقل دستمزد در کشورهای جهان عرب میتوان دید که یمن با ۱۵ دلار، سوریه با ۱۷ دلار، سودان با ۲۱ و لبنان با ۲۵ دلار در قعر جدول قرار دارند. عمان با ۸۴۴ و کویت با ۷۹۵ دلار در صدر نشستهاند.
چالش افکار عمومی جهان عرب و اقتدارگرایی عربی
رژیم اسرائیل در وضعیت کنونی صرفا در زمینه مدیریت افکار عمومی، با مشکل رو به رو نیست. بلکه دولت آمریکا به عنوان اصلیترین حامی تل آویو نیز با چالشهای گستردهای در حمایتهای خود از اسرائیل رو به رو است. اگر تاثیرات منفی تداوم جنگ غزه بر شانسهای انتخاباتی بایدن را کنار بگذاریم، آمریکا به دو دلیل عمده، فرسایشی شدن جنگ غزه را حامل خسارتهای سنگین علیه خود میبیند.
توصیه عجیب میدل ایست مانیتور به رهبران عرب:
«با توجه به اثبات ناکارآمدیِ فزاینده اتحادیه عرب، توجهات نه به محتوا و نتایج جلسات این اتحادیه، بلکه به نکات بی اهمیتی نظیر اینکه که چه کسی در جلسات این اتحادیه شرکت میکند و چه کسی غایب است معطوف شده است. در این راستا، اینکه چه تعداد از رهبران و مقامهای سیاسی در جلسات اتحادیه عرب شرکت کنند، معیار تشخیص موفقیت یا ناکامی آنها است. از این منظر، حضور رهبران کشورهای ثروتمند عربی در جلسات اتحادیه عرب نمادی از موفقیت و پیروزی این نشستها است و وقوع مسالهای خلاف این موضوع، به مثابه شکست و تحقیر برای نشستهای مذکور و کشور میزبان آنها قلمداد میشود.»
مسئله فلسطین هنوز بارزترین نماد عقب ماندگی و ضعف جهان عرب و حتی جهان اسلام در برابر تمدن غرب است. نمادی که به جرات میتوان گفت: بسیاری از جریانهای فکری عربی در پاسخ به علل عقب ماندگی مسلمین به خاطر یا با الهام از آن شکل گرفته است. عدم یافتن پاسخی قطعی برای مسئله عقب ماندگی باعث شده است که راه حلی قطعی نیز برای مسئله فلسطین در جهان عرب پیدا نشود. به سخن دیگر مسئله فلسطین از همان ابتدا به مسئله «عقب ماندگی» در جهان عرب گره خورده و تلاشها برای جدا سازی این دو از یک دیگر تا کنون ناکام مانده است.
از سوی دیگر، برخی معتقدند که رواج سکولاریسم در میان طبقات متوسط برخی جوامع عربی را نباید بزرگنمایی کرد. چرا که این امر در تاریخ کشورهای عربی چند مرتبه تکرار شده است. در واقع این گروه با اشاره به تاریخ صد سال اخیر کشورهای عربی، از یک چرخه «اسلامگرایی- سکولاریسم» سخن میگویند.
تعداد عربهایی که فکر میکنند رهبران دینی باید در تصمیمگیری دولت نفوذ داشته باشند، به طرز پیوستهای در حال کاهش است. مایکل رابینز، از دستاندرکاران پروژه عرب بارومتر، میگوید: «بازیگران دینی دولتی، اغلب به عنوان برگزیدگان رژیم پنداشته میشوند، لذا بعید است که شهروندان به آنها اعتماد کنند.»
تحلیلگر ایرانی، در این نامه گفت: «من صاحب این مقوله هستم و در یک گفتگو با شبکه المیادین آن را بیان کردم. استاد عبدالباری میتواند شخصا این مسئله را بررسی کند.» وی ادامه داد: «در محور مقاومت صاحب چهار پایتخت عربی شدیم.».
"به عنوان وزیر خارجه اسرائیل با وزیر خارجه عمان در منزل امیر قطر دیدار کردم"
اگر چه سفر نتانیاهو به مسقط غیرمنتظره قلمداد شد، اما بیسابقه نبود. در سال ۱۹۹۴، اسحاق رابین نخستوزیر وقت اسرائیل، با مقامات عمانی در مسقط دیدار کرد. دو سال بعد، نخستوزیر بعدی اسرائیل، یعنی شمعون پرز، به مسقط و دوحه سفر کرد. در سال ۱۹۹۶ علاوه بر سفر پرز، دو دفتر تجاری برای اسرائیل در دوحه و مسقط افتتاح شد.
بهبودی اندکی که در سالهای اخیر حاصل شده، نشان میدهد امکان تغییر افکارعمومی جهان عرب به نفع ایران وجود داد. اگر چه چنین چیزی مستلزم برنامهریزی دقیق و هوشمندانه است.
در هفته پیش، نخستین «همایش گفت و گوهای ایران و جهان عرب » در کشورمان برگزار شد. در کنار ارزش و اهمیت چنین همایشهایی که میتواند مایه هماندیشی و نزدیکی کشورمان با کشورهای دیگر شود، در جهتی دیگر نیز درخور توجه است.
تغییر روابط کشورهای منطقه در نتیجه توافق
مشاور دفتر نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی نوشت: «زمانی که صحبت از جهان عرب و اسرائیل به میان میآید، بحث عشق مطرح نیست و دو طرف فقط به منافع خود نگاه میکنند.»
عروسک فولا طوری طراحی شده است که بر خلاف باربی نماد یک زن مسلمان باشد که زندگی اش بر محور خانه و خانواده می چرخد اما برخی معتقدند فولا تنها یک باربی محجبه است.
هزار سال پیش شهرهای بزرگی چون بغداد، دمشق و قاهره از فرصت به وجود آمده بهره بردند تا از جهان غرب سبقت بگیرند. اسلام و نوآوری همزاد یکدیگر بودند. خلافت های گوناگونِ عرب به واسطهی فضیلت هایی چون آموزش، تحمل عقاید دیگر و بازرگانی، ابرقدرت هایی پویا بودند. با این حال امروزه اعراب در وضعیت بغرنجی به سر می برند. حتی در موقعیتی که آسیا، آمریکای لاتین و آفریقا در حال پیشرفت می باشند، خاور میانه با استبداد و جنگ دست و پنجه نرم می کند.
"علی عبدالله صالح، رئیس جمهوری سابق یمن در جهان عرب یک پدیده نادر است. وی یکی از معدود دیکتاتورهای سرنگون شده توسط انقلابهای مردمی است که با این وجود همچنان در کشور خود مانده و کسی کاری به کارش ندارد."
یک مرکز رسانهای در هلند طی گزارشی، آمار پیردختران 2013 در جهان عرب را منتشر کرد.
توکل کرمان، برنده جایزه صلح نوبل سال 2011 طی گزارشی برای فارن پالسی به بررسی اتفاقات اخیر مصر پرداخته و با مطرح کردن این سوال که چرا باید از مبارزه اخوان المسلمین برای رسیدن به دموکراسی حمایت کنیم، به تشریح نقش مصر در به جریان انداختن دموکراسی در سراسر جهان عرب پرداخت.
جعفر قنادباشی در گفتگو با فرارو بررسی کرد
«کشورهایی که در دوران گذار هستند و چالش های مهمی درباره قانون اساسی و برپایی یک نظام جدید دارند از این تحولات تاثیرپذیری بیشتری خواهند داشت و لذا جریانات لائیک، سکولار، چپ در این کشورها و جریاناتی که از غرب طرفداری می شوند از این تحولات متاثر خواهند شد.»