سلب آزادی شخصی

قریب به یکصدسال است که ماده قانونی مهمی در همه قوانین مجازات ایران تکرار شده اما این ماده به غایت مهجور و متروک مانده است. اگر کسی بخواهد آراء قضایی بیابد که به این ماده استناد و رأی صادر کرده باشند با جستجوی بسیار هم نمی تواند چنین آرایی بیابد. حتی اگر به کتاب های حقوق جزای اختصاصی هم مراجعه کند جز تکرار متن ماده قانونی توضیحی درباره این ماده نمی یابد. این وضع آثار زیانباری به بار آورده است بگونه ای که به ندرت می توان قاضی پیدا کرد که درک و فهم صحیحی از این ماده داشته باشد. یکی از علل استناد نکردن به این ماده در آراء قضایی همین نشناختن معنا و محتوای این ماده قانونی و حکم مندرج در آن است.