عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان معتقد است که حوزه اندیشگی قرآن وقتی با لفظ فخیمش تلفیق میشود، بسیار فوقالعاده است که به نظر میآید که کلام انسان نمیتواند همسنگ او باشد. مسلمانان کوتاهی گستردهای در زمینه مقایسه اندیشههای قرآنی با اندیشههای جاری در عالم داشتهاند تا فخامت معارف قرآن معلوم شود.
تاکیدات خاص قرآن در خصوص مسئله حب میان خداوند و انسان به این مسئله کمک میکند که تفسیر عرفانی تقویت شود و ابهاماتی که گاهی وجود دارد مورد تاویل قرار بگیرند، اگر به مسلمانان در قرون اولیه نگاهی ویژه داشته باشیم خواهیم دید که به این آیات که بعدا به آنها آیات عرفانی گفته شد، چنین نگاهی دارند.
احمدنژاد معتقد است باید میان اهل بیت(ع) و روایات تفکیک ایجاد کرد، زیرا روایات راه رسیدن به معصومین هستند. وی همچنین معتقد است که جایگاه مفسر در تفاسیر روایی و اجتهادی یکسان است.