مهاجران افغانستانی

نزدیک به ۲۳۰۰ مهاجر افغانستانی در شهرک مهمانشهر ساکن‌اند. این کمپ در سال ۱۳۷۳ با ۱۰۰۰ چادر تاسیس شد که بین سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰ خانه‌هایی به عنوان سرپناه دائمی برای‌شان ساخته شد.

دادیار حقوق عامه مرکز استان سیستان و بلوچستان از کمپ مهاجران افغانستانی در مرز میلک بازدید کرد. در این بازدید با مهاجران افغانستانی گفتگو شد و صحبت‌های آن‌ها نیز مورد استماع قرار گرفت. در این بازدید مهاجران افغانستانی از نحوه مهمان پذیری ابراز خرسندی کردند و خواستار فراهم شدن زمینه‌ای برای اقامت آن‌ها در مرز یا استان سیستان شدند. تغییر رویکرد در افغانستان و شرایط موجود، باعث شده که این افراد خود را به مرز رسانده و از سیم خاردار‌ها عبور می‌کنند لذا در این بازدید شناسایی مسایل و مشکلات مهاجران افغانستانی صورت گرفت.

با تسلط طالبان بر افغانستان، برخی از مردم این کشور از ترس و مشکلات معیشتی به سوی مرز‌های ایران فرار کردند و برخی موفق به رسیدن به شهر‌های مرکزی از جمله اصفهان شدند. این گزارش تصویری از خانواده ۳۰ نفره‌ای است که بعد از ۱۴ روز فرار و رسیدن به مرز نیمروز، خود را به اصفهان رسانده‌اند و دو هفته است در یکی از زمین متروکه‌ای در یکی از محلات حاشیه‌ای شهر اصفهان ساکن شده و در زمین متروکه‌ای با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. این خانواده پر جمعیت بعد از دو هفته با کمک اهالی محل برای اولین بار توانستند غذای گرم تهیه کنند و تلاش کنند سقفی هرچند موقت بالای سرشان بسازند. آن‌ها از ترس نداشتن مدارک هویتی و بازگردانده شدن به افغانستان در این مدت از محل اقامتشان بیرون نرفته‌اند، تنها سه مرد نان‌آور خانواده برای گذراندن امور زندگی با جمع کردن پسماند و ضایعات درآمد اندکی دارند. با همه سختی‌هایی که این خانواده تا رسیدن به این نقطه پشت سرگذاشته‌اند به گفته خودشان «حالا آرام گرفته‌اند».

مهمانشهر تربت جام در خراسان رضوی از سال ۱۳۷۳ برای پذیرش مهاجران افغانستانی فعال شد. این فضا بعد از پنج سال با همکاری کمیساریای سازمان ملل از فضای چادرنشینی تبدیل به شهرکی تازه‌ساز با ۹۲۸ واحد مسکونی شد. در حال حاضر ۲۳۰۰ تبعه افغانستانی آسیب‌پذیر در این مهمانشهر زندگی می‌کنند و امکانات معیشتی، درمانی و رفاهی برای آن‌ها فراهم شده است.

بلاروس در حالی که مانع از رساندن کمک به گروهی از مهاجران افغانستانی می‌شود، ادعا می‌کند در حال کمک به خروج افغانستانی‌ها از کابل تحت حاکمیت طالبان است و لهستان نیز در شرایطی مانع از ورود پناهجویان افغانستانی به این کشور می‌شود که همزمان با آغوش باز پذیرای هزاران بلاروسی است.

پناهندگان افغان با آغوش باز اروپا مواجه نیستند و این در حالی است که افغانستان برای اروپایی‌ها یک تعهد اخلاقی محسوب می‌شود و کشور‌های اروپایی در قبال تحولات این کشور مسوولیت دارند؛ زیرا بسیاری از این کشور‌ها در حمله آمریکا به افغانستان پس از حوادث ۱۱ سپتامبر با آمریکا همراه شدند.

جانشین فرمانده مرزبانی ناجا با بیان اینکه خودمان را در درد و رنج مردم افغانستان شریک می‌دانیم و احساس همدردی می‌کنیم گفت: از افغانستانی‌ها تقاضا می‌شود بدون توجه به تبلیغات دیگران به مرز‌ها مراجعه نکنند و در کشور خودشان بمانند تا مشکلاتشان برطرف شود.

مدیرکل امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت کشور، گفت: تعدادی از مهاجرین که در روز‌های گذشته وارد کشور شده بودند، با توجه به شرایط حاکم در افغانستان به کشور خود بازگشته اند.

مدیرکل دفتر ترانزیت سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای گفت: از طریق وزارت کشور تلاش شده مهاجران افغان در اردوگاه‌ها اقامت داده شوند تا وضعیت آن‌ها تعیین تکلیف شود و درباره آن‌ها تصمیم گیری کنند.

گلشهر یکی از محله‌های شهر مشهد است که از اوایل انقلاب اسلامی تاکنون جایگاه مهاجرین افغانستانی بوده است که به بدلیل اهمیت تاریخی این شهرک برای مهاجرین افغان، شاید بتوان ادعا کرد که بخش مهمی از تحولات سیاسی ـ فرهنگی معطوف به سه دهه اخیر افغانستان از همین شهرک رقم زده شده است. برخی از ساکنین گلشهر که عمدتا افراد سالخورده مهاجر هستند، به جهت گذراندن اوقات فراغت و ایام بازنشستگی روی به ورزش تیراندازی با کمان آورده‌اند. با شروع کرونا و محدودیت‌های لحاظ شده و کمتر شدن اسباب فراغت، به مرور جوانان هم به این جمع پیوسته‌اند. این ورزشکاران در جمع خودمانی و غیر رسمی، به خود لقب جومونگ‌های گلشهر داده‌ند.

حسن و خانواده اش تاکنون ۱۱ بار توسط نیرو‌های پلیس کرواسی به بوسنی رانده شده اند. حسن می‌گوید که پلیس‌ها هر بار دختر ۱۰ ماهه اش دریا را برهنه می‌کنند تا ببینند پول یا تلفن همراه مادرش را در پوشکش پنهان کرده اند یا خیر.

 سکینه دختر مهاجر افغانستانی زاده مشهد، فرزند دوم خانواده، دارای سه خواهر و دو برادر، در دوازده سالگی در روز تولد برادرش بر اثر تشنجی شدید نابینا و خانه نشین شد تا با مددکاری ویلچرنشین به نام استاد جعفری آشنا شد که بسیاری از معلولان محله گلشهر مشهد را به زندگی عادی برگردانده بودند. سکینه راه رفتن با عصای سفید، الفبای خط بریل و قلاب بافی را نزد استاد جعفری آموخت. با توجه به اینکه خواندن قرآن با خط بریل موجب استهلاک زودتر آن میشود او به فکرش می‌رسد که قرآن را با نخ و منجوق ببافد؛ اگرچه همسر کارگرش از تهیه هزینه نخ آن هم ناتوان است. او توانسته است از اول آذرماه ۱۳۹۹ تا لحظه تهیه گزارش سوره ناس را با ترجمه ببافد.

امروز هیاتی از ایران به منظور بررسی حادثه غرق شدن مهاجران افغانستانی در رودخانه هریرود به کابل سفر می‌کند.

پایگاه خبری هزارستان افغانستان روز شنبه گزارش داد که پشت پرده توطئه غرق شدن مهاجران افغان در مرز ایران یک افسر آمریکایی افغانستانی الاصل و یک خبرنگار وابسته قرار دارند.

سخنگوی وزارت خارجه گفت: مرزبانی جمهوری اسلامی ایران وقوع هر اتفاقی درباره شکنجه مهاجران افغانستانی در خاک کشورمان را رد کرده است.

در پی انتشار اخباری در مورد بازداشت و شکنجه مهاجران غیر قانونی افغانستانی در مرز ایران و افغانستان، مرزبانی ناجا این موضوع را تکذیب کرد.

نوید محمودی کارگردان سینمای ایران که تباری افغان دارد، مضمون فیلم هایش بیشتر پیرامون شخصیت‌های افغان و مشکلات آنان است. او امسال با فیلم مردن در آب مطهر وارد جشنواره فجر شده است. در این مصاحبه او از مصائب مهاجران و مهاجران تبار‌ها در ایران سخن می‌گوید.

فرشته حسینی دختری است که در این چند سال به سرعت برق و باد در سینمای ایران رشد کرده. دختری از خانواده مهاجر افغان که حالا با بازی در شکستن همزمان بیست استخوان، سونامی و سریال قورباغه، می‌رود تا به جوان اول دختران سینمای ایران بدل شود. ناگفته‌هایش از این زندگی خیلی بیشتر از روایت فیلم‌های او است. او به اندازه تک تک روز‌های زندگی اش. بیش از تمام آنچه از آشنایان شنیده و به چشم دیده، خاطره و گله دارد برای گفتن. برای گفتن درباره بچه‌هایی که اینجا در ایران به دنیا آمدند و بزرگ شدند، اما باید برای پاسپورت دار شدن بروند قندهار، کابل یا مزار. بچه‌هایی که مادری ایرانی دارند، اما شناسنامه ایرانی ندارند.

قسمت اعظم این بازار، توسط مهاجران افغانستانی ، که به دلیل شرایط سخت و ناامن کشورشان در شهر زاهدان زندگی می‌کنند، اداره می‌شود.

طبق آمار رسمی که توسط محمدعلی صالحی، معاون فرهنگی اداره اتباع وزارت کشور ایران بیان شده است از سال ۱۳۵۸ تا به امروز ۲۳ هزار و ۱۸۱ زن ایرانی با مردان عراقی و افغانستانی ازدواج کرده‌اند که اگر به آمارهای غیررسمی استناد کنیم این تعداد بیشتر هم می شود.