سکونتگاه‌های غیررسمی

یک جامعه‌شناس می‌گوید: تا کی می‌خواهیم "حاشیه‌نشینی" را با دیدگاهی اشتباه بررسی کنیم؟ تا کی قرار است به‌جای پرداختن به مسائل بنیادین شهری در پی پیش‌بردن مسائلی باشیم که همچنان با روابط شخصی همراه است؟ تا کی قرار است پروژه تعریف کنیم و تا کی قرار است به پروژه‌هایی که اکثرا نیمه‌تمام‌اند ببالیم؟ آیا وقت آن نیست که مسئولان به‌جای حرف "برنامه‌ریزی" و "مدیریت" کنند؟ اگر به مسائل شهری‌امان اهمیت ندهیم "حاشیه‌نشینی" تنها یکی از مشکلات شهرهای ما خواهد بود.