پروین عابدی برای خودش یک پا استاد مکانیک هم هست. او هم مثل مردها برای به دست آوردن یک لقمه نان حلال تاریکی و تنهایی جادههای ترانزیت را انتخاب کرده است؛ بچههایش به مادرشان افتخار میکنند و آرزو داشتند آنقدر پولدار بودند که برایش یک کامیون میخریدندتا به جای کار کردن و زحمتکشیدن روی ماشین غریبهها برای خودش کار کند.