عارف قزوینی

وقتی وطن در آتش می‌سوخت و آزادی‌خواهان بر دار می‌رفتند، عارف قزوینی با صدایی بغض‌آلود تصنیفی خواند که هنوز هم اشک را مهمان چشم‌ها می‌کند. کلماتی که در روز‌های سیاه ایران، همچون پتکی بر وجدان بیدار ملت فرود آمد.

ابوالقاسم عارف قزوینی ، شاعر، موسیقی‌دان و تصنیف‌ساز دوران قاجار و پهلوی بود که در قزوین زاده شد. او به‌خاطر سرودن تصنیف‌ها و غزل‌های سیاسی، میهنی و عاشقانه‌اش شناخته می‌شود. از مهم‌ترین شعر‌ها و تصنیف‌هایی که همزمان با تحولات دورهٔ مشروطه و جنگ جهانی اول سروده است، می‌توان به از خون جوانان وطن لاله دمیده و گریه کن پس از مرگ کلنل محمد تقی‌خان پسیان اشاره کرد.

دلبستگی به وطن به صورت‌های مختلف در شعر عارف متجلی شده است. او در زمانی زندگی می‌کرد که کشور از هر طرف در میان هجوم بیگانگان اسیر شده بود و مردم ایران در وطن خود غریب بودند

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قزوین درباره چالش‌های خانه مخروبه عارف قزوینی توضیحاتی ارائه داد.

«ابوالقاسم عارف قزوینی » شاعر و تصنیف‌ساز قزوینی و سراینده شعر شناخته شده «از خون جوانان وطن لاله دمیده» است که، می‌گویند تنها یادگارِ او در قزوین خانه‌ای است که در وضعیت وخیمی قرار دارد و تقریبا بخش زیادی از آن تخریب شده و این روز‌ها نیز فقط گرد بی‌توجهی و بی‌مهری بر چهره خانه منتسب به «عارف» نشسته و حتی ثبت این خانه در فهرست میراث ملی در سال ۱۳۸۴ که می‌توانست قدم مؤثری برای نجات آن باشد، پرفایده نبوده است.