در باب آرتین و دختر فرشته کریمی که کودکانگیشان را به مسلخگاه بردهایم
آیا تا کنون از خود پرسیدهایم که به چه حقی کودکانگی فرزندان این ملت را نقض میکنیم؟ و چرا اصلا به خود اجازه میدهیم وارد حریم رویاهای کودکانه فرزندان این مرز و بوم شویم؟ واقعا با کدام اصل اخلاقی میخواهیم به آیندگان بگوییم که این جامعه سیاستزده، تشنه تراشیدن پیچیدهترین موضعگیریها سیاسی به کودکان زیر ۱۰ سال بوده است؟ چگونه به تاریخ پاسخ دهیم که برخیها تلاش کردهاند، اعتراض را به مدارس ابتدایی یعنی به میان کودکان زیر ۱۱ سال بکشانند و ما نیز به پای دیدن فیلمهایی از کنش سیاسی این کودکان نشستهایم؟ چه کسی و کدام اصل اخلاقی به ما اجازه میدهد که کودکان را با آموزشهای از قبل خود، به پای دوربینها بکشانیم؟