فریدون مشیری از همان دوران کودکی به شعر علاقه داشت و آثار بسیاری از شعرای برجسته را حفظ بود.
پرویز خائفی، شاعر و حافظپژوه فقید، شعر مشیری را مانا دانسته و دربارۀ ویژگیهای شعر او توضیح داده است: «مشیری از شعر کلاسیک و غزل و حتی بهاریه مانند شروع کرده بود، اما خیلی زود به شعر توللی پیوست و زود هم از وزنهای معمول پا به عرصۀ وزن نیمایی گذاشت.»
فریدون مشیری متولد سی شهریور سال 1305 از شعرای معاصر ماست که اشعارش در قالب شعر نو و نیمایی است. در این مطلب با مروری کوتاه بر شعر و زندگی این شاعر خوشسخن همراه ما باشید.
متن منتشرنشده به قلم فریدون مشیری درباره محمدرضا شجریان
وقتی فریدون شهبازیان، آهنگساز هنرمند روی شعر «جادوی بیاثر» (که بعدها به نام «پر کن پیاله را» مشهور شد) آهنگی در ماهور ساخت و شجریان آن را خواند، از این آهنگ و آواز استقبال فراوانی شد بهطوری که بعضی اهل ذوق در تحسین آن مبالغه میکردند و دوستانی میگویند ما از بام تا شام آن را میشنویم و لذت میبریم ولی شجریان همواره با تواضع میگوید: «باید آن را دوباره بخوانم!»
فریدون مشیری در روایتی درباره شعر «کوچه» گفت: در آمریکا یه آقایی آمد به من گفت آقا شعر کوچه رو بخوانید، من داشتم برای چند نفر کتاب امضا میکردم، گفتم اجازه بدید دیگه امشب این شعر کوچه رو نخوانم. یه خرده منو نگاه کرد، بعد دستشو به این حالت (مشت کردن دست و نشان دادن انگشت اشاره) حالت واقعا تهدید گفت، نعش منو امشب از اینجا میبرن اگه شما شعر کوچه رو نخونید. گفتم آقا چرا خونریزی میکنی؟! من میخونم. همین که جماعت آمدند نشستند، شعر کوچه را خواندم.