کمبود بودجه

کسری مسکن، به اشکال گوناگونی خود را نشان می‌دهد. یکی از این اشکال، حاشیه نشینی، پشت بام خوابی، زندگی چند خانوار در خانه‌های اشتراکی، کانکس خوابی، کپرنشینی و امثالهم است. زنگ خطر این اتفاقات مدت هاست به صدا درآمده و این شرایط روندی رو به رشد دارد. اگر اقتصاد، در شرایطی ادامه مسیر دهد که در سال ۱۴۰۳ شاهد بودیم، بعید می‌دانم در سال ۱۴۰۴، بتوان نویدی در حوزه مسکن داد.

در بحث کرونا هزینه‌های پیش‌بینی‌نشده‌ای رقم خورد که ما در گذشته با آن مواجه نبودیم. یکی از آنها، پرداخت ماهانه حدود ۴ میلیارد تومان برای تامین اکسیژن خالص یا مایع بود، قبل از پاندمی کرونا ما چنین هزینه‌ای نداشتیم. تامین وسایل حفاظت فردی برای پرسنل بیمارستان هم جزو هزینه‌های اضافی بود که بر گردن بیمارستان‌ها افتاد و بیمه‌ها هم آن‌ها را تقبل نمی‌کنند.

یک میلیارد تومان در روز حدود درآمد صدا و سیماست که تنها از طریق تبلیغات تلویزیونی به دست می‌ آید. این مبلغ تنها بخشی از درآمدهای این سازمان دولتی محسوب می شود. اما با وجود بودجه سالانه ۱٬۵۸۰ میلیارد تومانی در سال ۱۳۹۳ که نیمی از هزینه های این سازمان را پوشش می دهد، صدا و سیما به عنوان یکی از ضررده‌ترین سازمان‌های دولتی در ایران شناخته شده است.