امیرکبیر به دلیل ارتباط با پدر میرزاحسینخان به او توجه خاصی داشت، به همین دلیل او را بعد از تحصیل در دارالفنون به مأموریتهای خارجی فرستاد. در این سفرها بود که میرزاحسینخان زبان عربی، فرانسوی و انگلیسی را فراگرفت، به همین دلیل وقتی به ایران بازگشت، در وزارت امور خارجه مشغول شد. کمی بعد از فوت پدرش، امیردیوان، بار دیگر امیرکبیر او را به کنسولگری ایران در بمبئی منصوب کرد. این شروع حضور ۲۰ ساله او در خارج از ایران بود. میرزاحسینخان سه سال کاردار سفارت ایران در بمبئی بود. بمبئی در زمان مأموریت میرزاحسینخان «مرکز تجارت خاندان یهودی ساسون بود که دایرهالمعارف یهود، آنها را منشا تاثیرات عظیم در هندوستان و سپس انگلستان و چین میداند و مینویسد آنان به همین دلیل به روچیلدهای شرق و سلاطین تجارت مشرقزمین شهرت دارند».