اگر بیرانوند و شجاع نبودند، آسمان به زمین می‌آمد؟ نتایج تراکتور را زیرسوال نبریم

در این روز‌ها که تراکتور، بر هر حریفی چیره می‌شود و همه را قلع و قمع می‌کند، آرای کمیته انضباطی تا حدود بسیاری روی قاطعیت و یکدستی این تیم در زمین فوتبال سایه انداخته و آن را زیر سوال برده است. اسکوچیچ، تیمی ساخته که لایق احترام است؛ حتی اگر در پایان فصل نام تراکتور روی جام قهرمانی حک نشود و سپاهان به این عنوان دست یابد. این اسکوچیچ، همان مربی موفقی است که به بدترین شکل ممکن از نیمکت تیم ملی اخراج شد، بعد از سال‌ها به فوتبال ایران بازگشت و حالا انتقام آن روز‌ها را از مسئولانی می‌گیرد که پای او، توانایی‌هایش و موفقیت‌هایش نایستادند و برگه‌ای را امضاء زدند که او را اخراج و کارلوس کی‌روش را جایگزین‌اش کرد.

اسکوچیچ با ترکیبی قدرتمند، تراکتور را به تیمی گردن‌کلفت بدل کرده؛ تیمی که میزبان و میهمان نمی‌شناسد و با کلمه شکست میانه خوشی ندارد. تراکتور اتو کشیده و یکدست است و ملالی ندارد برای اینکه در هر بازی، یکی دو مهره تأثیرگذار خود را در اختیار نداشته باشد. بار‌ها مشاهده کرده‌ایم که اگر پوستونسکی در میانه میدان نباشد، مهدی شیری می‌آید و کار او را به نحو احسن انجام می‌دهد. در خط دفاعی و هجومی نیز همینطور. جایگزین‌ها دست‌کمی از اصلی‌ها ندارند و این یکی از راز‌های موفقیت تراکتور است. آرای کمیته انضباطی، چه آنها که صادر شده و چه مواردی که هنوز در بایگانی خاک می‌خورد، همه و همه باعث شده تا صدرنشینی تراکتور زیر سوال برود و با ابهام‌هایی مواجه شود. تراکتور، حتی اگر این فصل علیرضا بیرانوند را درون دروازه نداشت و از محسن پورحمیدی استفاده می‌کرد، باز هم مدعی جدی قهرمانی بود. نشان به آن نشان که پورحمیدی فصل قبل کلین‌شیت‌های متعددی انجام داد و یکی از بهترین دروازه‌بان‌ها در این بخش بود و البته بیرانوند به گواه اغلب کارشناسان، فصل موفقی را پشت سر نگذاشته و گاهاً اشتباه‌های عجیبی را انجام داده است.

فدراسیون فوتبال و کمیته انضباطی، با آرایی که عجیب است و آنچنان کوبنده نیست، نه تنها به تراکتور لطفی نمی‌کنند بلکه قهرمانی احتمالی آنها را زیر سوال می‌برند و با پرسش‌هایی مواجه‌اش می‌کنند.

یا اتفاقاتی که برای شجاع خلیل‌زاده در یزد رخ داد. فکر می‌کنید اگر کمیته انضباطی رأی به محرومیت یکی دو جلسه‌ای شجاع می‌داد، این تیم نمی‌توانست ملوان و فولاد را شکست بدهد؟ اگر عارف غلامی جایگزین شجاع خلیل‌زاده می‌شد، آیا تراکتور در این دیدار‌ها به موفقیت نمی‌رسید؟ آیا آسمان به زمین می‌آمد؟ در اینکه شجاع خلیل‌زاده و علیرضا بیرانوند مهره‌هایی کلیدی در ترکیب تراکتور محسوب می‌شوند، شکی وجود ندارد، اما اگر در چند دیدار هم حضور نداشته باشند، اتفاق عجیب و غیر مترقبه‌ای برای تیم اسکوچیچ رخ نخواهد داد. فاصله میان بازیکنان اصلی و ذخیره تراکتور، آنچنان که برخی تصور می‌کنند زیاد نیست و چه بسا اگر کمیته انضباطی رأی به محرومیت چند جلسه‌ای شجاع و بیرانوند می‌داد، تراکتور باز هم می‌توانست رقبا را شکست بدهد و صدرنشینی‌اش را حفظ کند.

فدراسیون فوتبال و کمیته انضباطی، با آرایی که عجیب است و آنچنان کوبنده نیست، نه تنها به تراکتور لطفی نمی‌کنند بلکه قهرمانی احتمالی آنها را زیر سوال می‌برند و با پرسش‌هایی مواجه‌اش می‌کنند. با این آرا، شاید دیگر کسی نگوید که تراکتور لایق قهرمانی بود؛ اما می‌گویند تراکتور با انواع و اقسام کمک‌ها به این عنوان رسیده و کار شاق و عجیب و غریبی انجام نداده است!

در اینکه تراکتور شایسته قهرمانی است، اما شکی وجود ندارد. آنها به قدری شگفت‌انگیز عمل کرده‌اند که در زمین فوتبال، غیر قابل مهار هستند. فقط می‌ماند همان آرای انضباطی که چه خوب بود به موقع و بدون محافظت از بازیکنی صادر می‌شد تا بیش از این، موفقیت تراکتور زیر سوال نمی‌رفت. اتفاقی که قطعاً رخ خواهد داد، اما اگر ریزبینانه و فنی به ماجرا نگاه کنیم، می‌بینیم که این آرا نقشی در اتفاقاتِ داخل زمین نداشته و شاید بیشتر شبیه به کمکی بوده که تراکتور به آن احتیاجی نداشته است.