در حاليكه چند سال از شروع به كار بيمارستان «شهدا»ي شهرستان لردگان استان چهارمحال و بختیاری مي گذرد اما در اين مدت تقريباً نه تنها هيچ گونه پيشرفت در زمینه تكنولوژي و نيروي متخصص نداشته بلكه نيروهاي كه در اين بيمارستان به مهارت مي رسند، بلافاصله به مناطق ديگر انتقال ميابند و اينگونه به نظر مي رسد كه بيمارستان لردگان آزمايشگاهي براي مهارت يافتن كامل پزشكان جوان است ولي اين، همه موضوع نيست و این بيمارستان که باید محل ارتقای بهداشت منطقه باشد، خود از مشکلات بهداشتی برجسته رنج می برد.
پس از درخواست های مکرر مردمی مبنی بر تهیه گزارش از وضع نابسامان این بیمارستان، بعنوان «همراه بيمار» وارد بیمارستان شدم تا از وضع بهداشت گزارشي تهيه كنم! 
هنگام ورود از درب اصلي بيمارستان (که وضع بسیار مناسبی دارد). پس از ورود، در سمت چپ اورژانس را مشاهده می کنیم كه ظاهراً به مكان ديگری منتقل شده است اما بوي بسيار بدي از محل اورژانس سابق (به احتمال زياد از سرويس بهداشتي آن بخش که بدون پلمپ چاه مخزن، رها شده است)، استشمام مي شد. 
محل اورژانس سابق که در معرض دید بیماران نیز قرار داشت، بسيار كثيف بود و سراسر پوشیده از اشغال بود.
در هنگام ورد به قسمت داخلي بخش مردان، یک علامت راهنما نصب شده بود که محل استقرار آبدارخانه یا سماور بخش عمومی را جهت استفاده بیماران نشان می داد. علامت راهنما را دنبالا کردم و به سماور رسیدم. وضعیت بهداشتی سماور بسیار نگران کننده بود.
فضای بالای سر سماور نیز فاقد سلامت بهداشتی بود و امکان آلودگی از بالا، نگرانی را افزایش می داد.
در بخش مردان، وضعیت ديواره راهرو، بهداشتی نیست؛ دیوارها بنا به دلایلی نم کشیده اند و پوسته کرده اند و گچ آن در حال ريزش است.
حشرات موذی نظیر سوسک نیز در راهرو بخش مردان به وضوع مشاهده می شود که نشان دهنده ضعف در ضدعفونی کردن محیط است.
نظافت عمومی راهرو بسیار دیر به دیر انجام می شود و برخی دستمال كاغذي های آلوده که از دست بیماران یا همراهان آنها روی زمین افتاده، به وفور در کف راهرو قابل مشاهده است. 
در بخش مردان، دو دستشویی قرار داشت که تأکید شده بود فقط بیماران حق استفاده از دستشویی را دارند و ظاهراً فکری برای همراهان بیمارها اندیشیده نشده است. عجیب تر از همه اینکه دستشويي بیمارستان فاقد مایع دستشويي بود.
گفتنی است در بخش عمومی هر بیمارستان، نقاطی نظیر دستشویی و سرویس های بهداشتی، به دلیل نقش بالقوه در شیوع عفونت، به شدت مراقبت می شوند و سعی می شود وضع بهداشتی مطلوبی داشته باشند. ولی وضع نامناسب سنگ توالت در سروس بهداشتی بخش مردان نشان می داد که توجه جدی به نظافت سرویس های بهداشتی نمی شود.
بدتر از همه اینکه بیماران به ناچار، مجبور به استفاده از این سرویس آلوده (به جای سرویس بهداشتی) هستند که خطر شیوع عفونت را به شدت افزایش می دهد.
بازدید از بخش زنان و زایمان میسر نشد ولی شواهد نشان می دهد که آن بخش نیز از وضع نامناسب بهداشتی رنج می برد. در قسمت ورودي زايشگاه، بخش قابل توجهی از ديواره هاي راهرو تخريب شده و هنوز اقدامی برای ترميم آن صورت نگرفته است.
کچ دیوار بدون پوش بهداشتی به حال خود رها شده بود که می دانیم موادی نظیر گچ – بدون پوشش بهداشتی – قابلیت جذب بالایی برای آلاینده ها دارند و احتمال انتقال آلاینده ها را افزایش می دهند.
اکنون مردم لردگان می پرسند چرا باید بیمارستان شهدای شهرستان لردگان با جمعیتی قریب به ۱۲۰ هزار نفر، از این مشکلات بهداشتی آشکار رنج ببرد؟ چه کسی پاسخگوست؟ مردم از خود می پرسند چرا وزیر محترم بهداشت از این بیمارستان ها بازدید نمی کند و به بازدید از بیمارستان میلاد و... در پایتخت اکتفا می کند؟
همچنین مردم از خود می پرسند آیا بهتر نبود رئیس جمهور محترم که چند روز پیش برای افتتاح سد و نیروگاه کارون ۴ واقع در شهرستان لردگان به اینجا آمدند، ترتیبی اتخاذ می کردند که با تقدیم یک لایه به مجلس شورای اسلامی، ده درصد از درآمد پروژه های عظیم ملی نظیر سد و نیروگاه کارون ۴، به نواحی محروم اطراف این پروژه ها اختصاص یابد تا شاهد محرومیت زدایی از سراسر سرزمین عزیزمان ایران باشیم؟ به راستی چه کسی پاسخگوست؟
